- شروع کننده موضوع
- #1
Samaneh.Z
کاربر فوق‌حرفه‌ای
- ارسال‌ها
- 1,137
- امتیاز
- 1,491
- نام مرکز سمپاد
- فرزانگان یک
- شهر
- کرج
- مدال المپیاد
- مدال نقره‌ی المپیاد نجوم‌و‌اخترفیزیک ..
- دانشگاه
- صنعتی شریف
- رشته دانشگاه
- مهندسی مکانیک
1. دوره ی زمین مرکزی
منجمان نخستین معتقد بودند که زمین باید در مرکز جهان قرار داشته باشد و فرض می کردند که خورشید، ماه و ستارگان به دور زمین ساکن می گردند. علاقه ی آنان که به معنای امروزی چندان علمی نبود به طور عمده معطوف بود به مسائل علمی ، به رابطه ی واقعی یا رویدادهای آسمانی با حوادث زمینی و به جستجوی آسمان به خاطر یافتن نشانه هایی از وقایع سعد و نحس.
با وجود این کشفهای برجسته ای در این دوران صورت گرفت. گاهشماری با سرعت بالایی رشد کرد. دایره البروج (مسیر حرکت ظاهری خورشید در آسمان) به دقت تمام تعریف شد. دوره ی کامل خسوف و کسوف تعیین گردید و حتی در قرن دوم پیش از میلاد به حرکت محور زمین پی برده شد.
پایان دوره ی زمین مرکزی در قرن شانزدهم با شخصیت بزرگ نیکولائوس کوپرنیکوس پیوندی نزدیک دارد.
2.دروه ی کهکشانی
میتوان گفت نجوم جدید با این دوره آغاز می گردد. کوپرنیکوس نشان داد که زمین نه تنها مرکز جهان نیست بلکه فقط یکی از سیاراتی است که به دور خورشید مرکزی می گردد. معلوم شد که زمین منحصر به فرد نیست و سایره ای کاملا معمولی است و حرکاتی معمولی دارد. همچینین آشکار شد که خورشید خود ستاره ای ستاره های بیشمار آسمان است. یکی از بیلیون ها ستاره ی مشابه حول و حوش ماست که برخی بزرگتر و بعضی کوچکتر از خورشید برخی سنگینتر و بعضی سبکتر از آن هستند.
در این دوره روش مطالعه پیوسته علمی تر شد و انگیزه ی اصلی آن میل به شناخت و فهم قوانین بنیادی حاکم بر حرکت اجرام آسمانی و توضیح چیزهایی که چشم میدید بود.
پیشرفتی که از قرن شانزدهم تا پایان قرن نوزدهم صورت گرفت ، نتیجه ی تلفیق کارآمدی از رصدهای پردامنه ، وسایل پیشرفته و کار نبوغ آمیز علمی بود.
رصدها : اطلاعات وسیعی که اهمیت بنیادی داشتند ، با کار رصدکنندگان دقیق مثل تیکو برائه جمع آوری گردید.
وسایل : البته معرفی تلسکوپ به نجوم توسط گالیلئو گالیله در 1610 ، نشانه ی مرحله ی مهمی در تکامل علم نجوم به شمار می رود ، همانطور که اختراع بدی طیف نما نیز چنین بود. این دو وسیله مکمل یکدیگر بودند : تلسکوپ رویت ستارگان را با وضوحی بیشتر ممکن می سازد. طیف نما نور ستارگان را تجزیه می کند و اطلاعاتی در مورد ستارگان در اختیار ما قرار می دهد.
نبوغ : نجوم نیز مانند هر علم دیگر برای پیشرفت خود نیازمند تلاش های مغزهای بزرگی است که بتوانندبینش ف تخیل ، شهود و نیز دانش زیاد را بر اطلاعات رصدی تطبیق دهند. یوهانس کپلر با کشف قوانین حرکت سیارات و سرایزایک نیوتون با کشف قاونو گرانش عمومی در زمره ی این دانشمندان بودند.
3.دوره ی کیهانی
در این دوره آشکار شد که کهکشان ستارگانی که خورشید ما بدان تعلق دارد فقط یکی از کهکشانهای بسیاری است که برخی بزرگتر و برخی کوچکتر از کهکشان ما هستند. بخش زیادی از تحقیقات نجومی نیم قرن اخیر به این کوشش اختصاص داشته است که تصویری کامل از جهان به دست آوریم. تلسکوپ های نوری بزرگتر و نیز تلسکوپ های رادیویی عظیم یرای کمک ب این تحقیقات ساخته شده اند.
نابغه ی نظری بزرگی که در ذهن عامه ی مردم بیش از همه با این دوره ارتباط داده میشود ، آلبرت اینشتاین است. کیهان شناسی و اخترفیزیک سخت به نظریه ی نسبیت او متکی است.
ما در این دوره ی نجومی زندگی میکنیم و تاپایان راه درازی در پیش است.
×منبع یادم رفت! نجوم به زبان ساده
منجمان نخستین معتقد بودند که زمین باید در مرکز جهان قرار داشته باشد و فرض می کردند که خورشید، ماه و ستارگان به دور زمین ساکن می گردند. علاقه ی آنان که به معنای امروزی چندان علمی نبود به طور عمده معطوف بود به مسائل علمی ، به رابطه ی واقعی یا رویدادهای آسمانی با حوادث زمینی و به جستجوی آسمان به خاطر یافتن نشانه هایی از وقایع سعد و نحس.
با وجود این کشفهای برجسته ای در این دوران صورت گرفت. گاهشماری با سرعت بالایی رشد کرد. دایره البروج (مسیر حرکت ظاهری خورشید در آسمان) به دقت تمام تعریف شد. دوره ی کامل خسوف و کسوف تعیین گردید و حتی در قرن دوم پیش از میلاد به حرکت محور زمین پی برده شد.
پایان دوره ی زمین مرکزی در قرن شانزدهم با شخصیت بزرگ نیکولائوس کوپرنیکوس پیوندی نزدیک دارد.
2.دروه ی کهکشانی
میتوان گفت نجوم جدید با این دوره آغاز می گردد. کوپرنیکوس نشان داد که زمین نه تنها مرکز جهان نیست بلکه فقط یکی از سیاراتی است که به دور خورشید مرکزی می گردد. معلوم شد که زمین منحصر به فرد نیست و سایره ای کاملا معمولی است و حرکاتی معمولی دارد. همچینین آشکار شد که خورشید خود ستاره ای ستاره های بیشمار آسمان است. یکی از بیلیون ها ستاره ی مشابه حول و حوش ماست که برخی بزرگتر و بعضی کوچکتر از خورشید برخی سنگینتر و بعضی سبکتر از آن هستند.
در این دوره روش مطالعه پیوسته علمی تر شد و انگیزه ی اصلی آن میل به شناخت و فهم قوانین بنیادی حاکم بر حرکت اجرام آسمانی و توضیح چیزهایی که چشم میدید بود.
پیشرفتی که از قرن شانزدهم تا پایان قرن نوزدهم صورت گرفت ، نتیجه ی تلفیق کارآمدی از رصدهای پردامنه ، وسایل پیشرفته و کار نبوغ آمیز علمی بود.
رصدها : اطلاعات وسیعی که اهمیت بنیادی داشتند ، با کار رصدکنندگان دقیق مثل تیکو برائه جمع آوری گردید.
وسایل : البته معرفی تلسکوپ به نجوم توسط گالیلئو گالیله در 1610 ، نشانه ی مرحله ی مهمی در تکامل علم نجوم به شمار می رود ، همانطور که اختراع بدی طیف نما نیز چنین بود. این دو وسیله مکمل یکدیگر بودند : تلسکوپ رویت ستارگان را با وضوحی بیشتر ممکن می سازد. طیف نما نور ستارگان را تجزیه می کند و اطلاعاتی در مورد ستارگان در اختیار ما قرار می دهد.
نبوغ : نجوم نیز مانند هر علم دیگر برای پیشرفت خود نیازمند تلاش های مغزهای بزرگی است که بتوانندبینش ف تخیل ، شهود و نیز دانش زیاد را بر اطلاعات رصدی تطبیق دهند. یوهانس کپلر با کشف قوانین حرکت سیارات و سرایزایک نیوتون با کشف قاونو گرانش عمومی در زمره ی این دانشمندان بودند.
3.دوره ی کیهانی
در این دوره آشکار شد که کهکشان ستارگانی که خورشید ما بدان تعلق دارد فقط یکی از کهکشانهای بسیاری است که برخی بزرگتر و برخی کوچکتر از کهکشان ما هستند. بخش زیادی از تحقیقات نجومی نیم قرن اخیر به این کوشش اختصاص داشته است که تصویری کامل از جهان به دست آوریم. تلسکوپ های نوری بزرگتر و نیز تلسکوپ های رادیویی عظیم یرای کمک ب این تحقیقات ساخته شده اند.
نابغه ی نظری بزرگی که در ذهن عامه ی مردم بیش از همه با این دوره ارتباط داده میشود ، آلبرت اینشتاین است. کیهان شناسی و اخترفیزیک سخت به نظریه ی نسبیت او متکی است.
ما در این دوره ی نجومی زندگی میکنیم و تاپایان راه درازی در پیش است.
×منبع یادم رفت! نجوم به زبان ساده
