توصیف‌نامه‌ای بر حال هاردم.

[آنریل مجتبی]

هاردم حال نداشت.

 

[_ahmadreza_]

نکردم به عهدم وفا ولی خب دوتا مطلب توی مهمونیای عید نوشتم.

---

- Downfall - Der Untergang - سقوط (2004) ؛ محصول کشور آلمان
- کارگردان: الیور هرشبیگل
- بازیگران: برونو گانتس (هیتلر) ، الکساندرا ماریا لارا (یونگه) ، اولریش ماتس (گوبلس) و بقیه که در این مقال نمیگنجند.

---

فیلم های زیادی با محوریت جنگ جهانی دوم تولید شده در حدی که خودش رو به یه ساب ژانر تبدیل کرده امّا چیزی که در مورد این فیلم بیوگرافی خاصّه، اینه که فیلم سقوط روایت سینمایی نزدیک از خود هیتلره و البته مثل همۀ فیلم های تاریخی نه ما رو به ستایشش و نه به نفرت ازش دعوت میکنه و صرفاً داستانیه که به تصور کشیده شده. "در ضمیمه هم این فیلم بر اساس کتاب های پناهگاه هیتلر تراودل یونگه، کتاب تا آخرین ساعت ملیسا مولر، کتاب هیتلر یوآخیم فست، خاطرات آلبرت اشپر و ارنست-گونتر باده به تصویر در اومده." به طور خلاصه فیلم سقوط، دوازده روز آخر زندگی هیتلر رو توی سنگر فرماندهی خودش روایت میکنه. ناگفته نمونه که سقوط توی سال اکران نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی زبان میشه و رسانۀ امپایر هم اون رو جزء صد فیلم برتر تاریخ میشماره.
افتخارات دیگر این فیلم:

• برنده جایزه بهترین فیلم خارجی زبان سال انجمن منتقدان فیلم لندن ۲۰۰۶
• برنده جایزه بهترین فیلم غیر آمریکایی جایزه بودیل ۲۰۰۶
• برنده جایزه بهترین فیلم غیر آمریکایی جشنواره رابرت ۲۰۰۶
• برنده جایزه بهترین فیلم خارجی‌زبان انجمن آنلاین فیلم و تلویزیون ۲۰۰۵
• برنده جایزه بهترین دستاورد فنی و هنری جشنوارۀ فیلم فجر ۲۰۰۶
• برنده جایزه بهترین فیلم جوایز منتقدان فیلم کانزاس سیتی ۲۰۰۵
• برنده جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره بین‌المللی فیلم ماردل پلاتا ۲۰۰۵
• برنده جایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردانی جوایز بامبی ۲۰۰۵
• برنده جایزه بهترین فیلم خارجی‌زبان منتقدان فیلم نیویورک آنلاین ۲۰۰۵
• برنده جایزه بهترین فیلم مستقل خارجی جوایز فیلم مستقل بریتانیا ۲۰۰۵
• برنده جایزه آماندا بهترین فیلم خارجی‌زبان ۲۰۰۵
• برنده جایزه بهترین فیلم هیئت ملی منتقدین آمریکا ۲۰۰۵

---

پارازیت: معروف ترین صحنۀ فیلم توی کامیونیتیا این صحنست که توش هیتلر میگه "کاری که من باید انجام می دادم این بود که تمام افسران عالی رتبه را منحل می کردم، همانطور که استالین انجام داد!" ولی توی یوتیوب اینطوری زیرنویسش کردن :)

---

فیلم، فیلم تاریخیه و اینجاست که بازیگرا سختی کارشون خیلی بیشتر میشه. درمورد بازیگر خود هیتلر، برونو گانتس برای اینکه نقش هیتلر رو بهتر بازی کنه رفتار بیمارای مبتلا به پارکینسون رو مورد بررسی قرار میده و لهجۀ خاص آدولف هیتلر رو هم توی محل تولد هیتلر با افراد محلی تمرین میکنه. به گفتۀ تاریخ‌شناس ها، بازی گانتس تصویر نزدیکی رو از هیتلر واقعی نشون میده؛ البته که تا وقتی پیش فرض های مربوط به تبلیغات جنگ رو داریم نمیتونیم عمق این بازی رو درک کنیم. من خود خدا نیست و از همین بابت نقل قولی از سایت یک پزشک رو اینجا درج میکنم:

{آغاز اسپویل}

بی‌شک تکان‌دهنده‌ترین و ماندگارترین نمای فیلم، لحظاتی است که همسر ژوزف گوبلز-یار صمیمی و وفـادار هـیتلر-پس از خـودکشی هیتلر و اوا براون، کپسول‌های کوچک شیشه‌ای سیانور را در دهان تک تک شش کودک خفته‌اشت، که خـود بـا داروی خواب‌آور به خواب برده می‌شکند و با بوسه‌ای پتو را بر صورتشان می‌کشد! و این کـار در نـهایت نـظم و دقت و خونسردی انجام می‌شود. نظم و دقت و خونسردیی که تنها از یک روبات وظیفه‌شناس یا یک آدم وسـواسی مـسخ شده می‌توان انتظار داشت این سکانس بسیار تکان‌دهنده‌تر از صحنه‌های سرشار از خون و انـفجار اسـت، امـا تنها نمای هویدا شدن سرسپردگی آشکار و کورکورانه سرداران نسبت به پیشوا نیست.

لحظه شام خـوردن ژنـرال ارشـد پیشوا-که فرمان خودکشی را از او دریافت می‌دارد-با همسر و دو کودکش نیز نمایی فـراموش نـاشدنی است به ویژه آن‌گاه که انفجار دو نارنجک در زیر میز به دست ژنرال مجالی برای به دهـان بـردن نخستین قاشق سوپ نمی‌دهد!

صحنه‌ای دیگر نیز قابل تأمل است؛ آن‌گاه کـه افـسر معتقد و متعهد اس.اس پس از شلیک گلوله به قلب مـعشوق زیـباروی خـود-درحالی‌که دست خویش را به نشانه‌های هیتلر بـرافراشته اسـت-دچار جنون می‌شود و با حالی پریشان گلوله‌ای به مغز خود شلیک می‌کند.

{پایان اسپویل}

---

نکتۀ فزاینده ای ندارم و بررسیم هم تمام از نقل قول و اطلاعات غیرشخصی شد و اینجا فهمیدم که من به درد اینکار نمیخورم. فیلم روایت تمیزیه ولی در عین حال دردناکه و همونطور که بازی ها و کارگردانی اولین اثر این کارگردان مورد تمجید قرار میگیره بار دیگه هم هولناک بودن اون اتفاقا رو یادآوری میکنه. به شخصه پشیمونم که این فیلمو شب دیدم چون دیگه خوابم نمیبرد.

---

دفعۀ بعد یا نمینویسم یا بنویسم بهتر مینویسم.

قطعا اون صحنه ای که همسر گوبلز تک تک بچه هاش رو با خونسردی تمام مسموم می کنه فوق العاده است ولی یک صحنه فوق العاده دیگه که داره زمانیه که نیروهای شوروی خیلی به شهر نزدیک شدن و ناامیدی همه سربازا رو فرا گرفته. اگر دقت کنید یک دختر و پسر نسبتا جوون و دانشجو رو تو دل شب میبینید که لباس نظامی تنشونه و وقتی که دیگه ناامید شدن با میل خودشون تفنگاشون رو سمت همدیگه میگیرن تا خودشون رو از زجر جنگ خلاص کنن!

 

[آنریل مجتبی]

Talking Heads؛ کریشتف کیشلوفسکی - ۱۹۸۰

اوّل اینکه این مستند کوتاه رو می‌تونید از طریق لینک زیر توی یوتیوب تماشا کنید.

همین.