اینطوری که من فهمیدم، شما هرگونه ارجاع به یک مسئله بیرونی رو(حتی خیلی غیر مستقیم) واقعگرایی حساب میکنید. بنابراین منظور شما از غیر واقعگرایی، بیشتر نظریاتی مثل نسبی گرایی افراطی یا چیزهایی شبیه به اینه.
خب حلّه.
طرح و ایده خاصی ندارم. هر کدوم مایلید. تاپیک عمومیه. شما تعریف و نقدتون نسبت به یک نظریه رو بیان میکنید؛ اگه کسی قبول داشت که هیچی؛ هر کسیم مخالف بود، علیهش استدلال میکنه.
من مشکلی ندارم.
فعلا سوال اینه که آیا تناقضی در این مبانی می بینید یا نه؟
خیر، فعل اخلاقی محسوب نمیشن.
به نظرم معنای شهودی و بدیهی در معرفت شناسی شما با ما فرق داشته باشه.
اشکال شما وارد نیست.
غیر از اشکالاتی که مطرح کردم و هنوز قانع نشدم دربارشون(خصوصا سوال دوم)، مشکل و تناقضی از حیث مبانی نمیبینم.
غیر از نسبی گرایی افراطی، هیچ مکتبی رو نمیشناسم که از حیث "تناقض در مبانی" نقد شده باشه و اینطوری بوده باشه!
1- انسان مثل سایر جانداران، حاصل روند فرگشت و انتخاب طبیعیه که همه چیزش رو تحت تاثیر قرار داده و شکل میده.
چه عنوانی؟
مشخص کنید که این چند مبنا که شماره گذاری کردید، ناظر به کدوم یک از مبانی یک مکتب اخلاقیه!
مسئله معرفت شناختی که توی تاپیک مشابهی هستش
لطفا به صورت خلاصه، اون قسمت‌های مهم مبانی معرفت‌شناختی که در فلسفه اخلاق اثر داره رو بیان کنید.
این قسمت نمی تونه هستی‌شناسی باشه. چون داره راجع به مضر و مفید و مهم و ... صحبت میکنه. برای مثال، اینکه گونه مهم تر از فرد است، خودش یک گزاره‌ی اخلاقی است. پس دوباره سوال پیش می آید که مبنای هستی شناختی این گزاره چیست؟
اوّلا که مزیّت هم یک واژه‌ی ارزشی و خودش به منشأ نیاز داره.
کاملا هستی شناسانه ست. چرا که اساسش فرگشته و در این تئوری هم هر ویژگی ای که منجر به سازگاری و بقا بشه، باقی میمونه. منظور از مفید بودن همینه. در فرگشت، بقای گونه مهمتر از یک موجود منفرده. ژن مربوط به کل گونه ست، نه فقط فرد. این بیان یک ساز و کار عینیه، نه حکمی اختیاری و ارزشی.
کلمه ای ارزشی نیست. نشان از سازگاری و بقاست. فکر میکنم آشنایی کافی با فرگشت ندارید.
برای شما هم مبنا نبودن، چون مشخص نشد که اصلا تعریف این کمال چیه و از کجا میاد! مفهوم کمال رو مستقل از خدا هم میشه فرض کرد. اصلا وقتی میگیم "خدا عین کمال است" یعنی ابتدا یه فهمی از دو مفهوم جدای "خدا" و "کمال" داریم که بعد بینشون رابطه برقرار میکنیم. در تعریف شما، هدف اخلاق کمال بود. این حرف در واقع خودش مستقل از خدا یا جهان خارجه! تنها فرقش اینه که در حالت خداباوری، این کمال، به خدا هم اشاره داره. ولی همچنان ملاک کماله، مستقل از خدا!
کاملا اصلی و بدیهین. حتی شامپانزه هائم تاحدی این هارو دارن، اگه ویدیوی اول رو دیده باشید! اینها شهود اخلاقین و حتی حیوانات، که قاعدتا نمیتونن طرح یک نظام فلسفی-اخلاقی بزرگ رو بریزن، از برخی از اونها استفاده میکنن. این ها خودشون واضحن و قدمت زیادی هم دارن. حتی نظریات بزرگ اخلاقی هم برپایه این ها بنا میشن!(مثل اخلاق کانتی که مهمترین نکته در اون، قاعده زرینه). بنیادی ترین چیزهایی که همه نظریات اخلاقی ازشون استفاده میکنن و از دیرباز وجود داشتن، حتی با وجود نظام های اخلاقی متنوع و یا حتی بدون هیچ گونه نظام اخلاقی خاصی!
به تحلیل بالا دقت کنید.
