مشاعره

[Sahell]

تو مثل خنده ی گل، مثل خواب پروانه

تو مثل آنچه که ناگفتنی است، زیبایی
(حسین منزوی)

 

[shgh.tv]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

حافظ

 

[a.khakpour77]

ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی
عیش بی‌یار مهیا نشود یار کجاست؟

 

[shgh.tv]

تقویم من دوباره به پاییز می‌رسد
یک سال روی خاطره هایت نشسته گرد

 

[a.khakpour77]

ديدی ای دل كه غم عشق دگر بار چه كرد
چون بشد دلبر و با يار وفادار چه كرد

حافظ

 

[shgh.tv]

دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
گوشه تاج سلطنت میشکند گدای تو

حافظ

 

[a.khakpour77]

وفایی نیست در گل‌ها منال ای بلبل مسکین
کزین گلها پس از ما هم فراوان روید از گل‌ها

شهریار

 

[shgh.tv]

اگر از دیده کوته نظران افتادیم
نیست غم صحبت صاحب نظری ما را بس

قدسی مشهدی

 

[a.khakpour77]

سحر کرشمه چشمت به خواب می‌دیدم
زهی مراتب خوابی که به ز بیداری است

 

[shgh.tv]

تو رفته ای که باز مرا امتحان کنی
دیگر چه مانده است ازین بی ستاره مرد

 

[a.khakpour77]

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد

 

[N¥€@#]

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند
به دشت پرملال ما پرنده پر نمیزند

 

[Sahell]

در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل

هات الصبوح هبوا یا ایها السکارا
(حافظ)

 

[Amin rouhi]

این چرخ فلک که ما در او گردانیم
فانوس خیال از او مثالی دانیم
(آقای خیام)

 

[ای فر]

من ان گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی ابی
ولی با منت و خواری پی شبنم نمیگردم

 

[آدنوزین :)]

ماه من غصه چرا؟
تو مرا داری و من هر شب و روز
آرزویم همه خوشبختی توست...
قیصر امین پور

 

[Reza43]

تیغی به دست، خونی. آمد مرا که چونی؟
گفتم بیا که خیر است! گفتا نه شر برقص آ

مولانا

 

[Reza43]

آتش به جهانی زند ار سوخته جانی
بر دامن معبود زند دست دعا را

وحدت کرمانشاهی

 

[برفــــ]

آتش به جهانی زند ار سوخته جانی
بر دامن معبود زند دست دعا را

وحدت کرمانشاهی

ای صبا با توچه گفتند که خاموش شدی
چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی
تو که آتشکده عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدی

 

[Sami_n]

ای صبا با توچه گفتند که خاموش شدی
چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی
تو که آتشکده عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدی

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
آنکه یوسف به زر ناصره بفروخته بود