شرایط کمک به مردم در موقعیت های اضطراری

[دوزیست]

فرض کنید توی یه خیابون شلوغ راه میرید ، یه دفعه یه زوج شروع به دعوا کردن میکنند . مرد شروع میکنه به زدن زن . بعد از دیدن این صحنه چه عکس العملی نشون میدید ؟ از زن بی دفاع دفاع میکنید و سعی میکنید جلوی شوهر رو بگیرید ؟ چند دقیقه (حتا ثانیه) نگاه میکنید و بعد از محل دور میشید ؟ چرا ؟
فرض کنید توی همون خیابون شلوغ یه نفر غش میکنه . کسی به کمکش نمیره . در این صورت شما به شخصه برای کمک به اون شخص اقدام میکنید ؟ اگه توی اون مسیر فقط شما و اون آدم غش کن()بودید چطور ؟ برای کمک به اقدام میکردید ؟ اگر مثلا از زور اعتیاد و خماری افتاده بود چقدر امکان کمک کردنتون بیشتر یا کمتر میشد ؟ (حالا نمیدونم از خماری هم میفتن یا نه ((: )
تجربه ی واقعی در رابطه با این موقعیت ها داشتید ؟ و عکس العملتون چی بوده ؟

 

[fteh]

در مورد اون زوج که میریم کمک میکنیم جداشون میکنیم.

توی یه مسیر اگر یکی کنارم غش کنه چند حالت داره
اگر یه مرد با تیپ لش بیفته میترسم کمک کنم چون از تیپ لشا میترسم.
بچه باشه بغلش میکنم
خانم یا اقا باشه میرم کمک بیارم

 

[hanita.ard]

خب اون زوج دعوا کنن مسلما دعوتشون میکنم ب ارامش و میگم که لطفا مشکلاتشون رو توی خیابون نکشند وسط البته اگه اون مرد روی زن دست بلند کنه صد در صد قبلش خودم دوتا داد سرش میکشم شایدم زدمش بستگی ب ادرنالین ترشح شونده توی بدنم در اون لحظه داره....

اگه یکی غش کنه هم میرم کمکش حالا یا از کسی میخوام کمکم کنه زنگ میزنم اورژانش و ازشون راهنمایی میخوام

 

[دوزیست]

خب اون زوج دعوا کنن مسلما دعوتشون میکنم ب ارامش و میگم که لطفا مشکلاتشون رو توی خیابون نکشند وسط البته اگه اون مرد روی زن دست بلند کنه صد در صد قبلش خودم دوتا داد سرش میکشم شایدم زدمش بستگی ب ادرنالین ترشح شونده توی بدنم در اون لحظه داره....

عه هانیتا ینی فک نمیکنی تو حریم خصوصیشون نباید دخالت کنی و کار درستی نیست ؟ فکر نمیکنی شاید واقعا زن کار بدی کرده و تو از موضوع خبر نداری ؟ فکر نمیکنی ممکنه واکنش مرده بهت چی باشه ؟
من فک میکنم

 

[G.MM]

تجربه راجب مورد اول داشتم و خب تنها كاري كردم اين بود كه با بغض صحنه رو ترك كنم
بعدش خودمو سرزنش كردم كه چرا چيزي نگفتم ولي واقعا تو اون شرايط فك نميكنم حرف يك دختر ١٩ ساله خيلي تاثير گذار باشه

و مورد دوم هم قطعا ميرم بالاي سرش و از بقيه ميخوام كه كمك كنن
و افتادنش بر اثر خماري و فلان هم تاثيري تو كمكم نداره چون شايد واقعا حالش بد باشه :د

 

[hanita.ard]

عه هانیتا ینی فک نمیکنی تو حریم خصوصیشون نباید دخالت کنی و کار درستی نیست ؟ فکر نمیکنی شاید واقعا زن کار بدی کرده و تو از موضوع خبر نداری ؟ فکر نمیکنی ممکنه واکنش مرده بهت چی باشه ؟
من فک میکنم

خب در مورد اینکه بهشون بگم لطفا مشکلاتشون رو جای دیگه حل کنن شکی ندارم اصلا


ولی خب ب نظرم دست بلند کردن تو ملع عام خیلی سنگینع
نمیدونم شاید نزنمش اما اگه بزنمش صد در صداونم یکی میزنه منو
ولی توقع دارید بایستم نگاه کنم ؟؟؟
حداقلش اینه زنگـمیزنم ۱۱۰



اگه بدونم مرده مقصره مکث نمیکنم مثلا شاید اعتیاد داشته باشع بعد وسط خیابون همسرشو بزنه و داد بزنه پول بده بهش که بره احتیاجشو بر طرف کنه اینجا بی مکث داد میزنم ک ب خودش بیاد (فکر نکنم ب این مورد بر بخورم)

ولی در هر موقعیت اون جمله اول رو بهشون میگم

 

[stanly1]

عه هانیتا ینی فک نمیکنی تو حریم خصوصیشون نباید دخالت کنی و کار درستی نیست ؟

این بخش خیلی جای بحث داره.
حرف شما به مشکل تعارض تکالیف در فلسفه های اخلاق تکلیفگرا(مثل کانت)اشاره داره."جلوگیری از اسیب دیدن دیگران" و "دخالت نکردن تو حریم خصوصی بقیه" هر دو از وظایف اخلاقی حساب میشن(پیشفرض مسئله) اما در این مورد باهم تعارض دارن.
دیوید راس،که یک وظیفه گرا،شهودگرا و عینیت گرای اخلاقی بود(و فیلسوف مورد علاقه منم تو فلسفه اخلاقه!) اومد وظایف "اخلاقی در نگاه نخست" رو اینجوری تعریف کرد: وفاداری-جبران-تشکر-عدالت-نیکوکاری-اصلاح نفس-عدم زیان رساندن (میشه روی درستی این فهرست بحث کرد ولی ربطی به این موضوع نداره.در هر حال،ما فرض میگیریم ملزم به تبعیت از اصولی اخلاقی ای هستیم که ممکنه گاهی اوقات باهم تعارض پیدا کنن،حالا کاری نداریم که اون وظایف اخلاقی دقیقا چی هستن)
راس برای حل مشکل تعارض وظایف،مفهوم "وظیفه در نگاه عمل" رو هم معرفی کرد.
اون میگفت مشکل تعارض وظایف،فقط در "وظایف در نگاه نخست" پیش میاد ولی در موقع عمل،باید موقعیت رو بخوبی تحلیل و بررسی کرد و با توجه به شهود اخلاقیمون(همونطور که گفتم،اون نگاهی شهودگرایانه هم داشت)،اون وظیفه الزام اور تر رو انجام بدیم.(استفاده از مفهوم فایده گرایی در این موارد،گاهی اوقات میتونه مفید باشه).اون میگه:
وقتي من در موقعيتي قرار دارم... كه در آن بيش از يكي از اين وظايف در نگاه نخست بر من الزام آور هستند، آنچه كه بايد انجام بدهم اين است كه آن موقعيت را به طور كامل تا جايي كه مي توانم بررسي كنم، تا اينكه به نظري متأملانه دست يابم (كه هرگز بيش از اين نيست) كه در اين شرايط يكي از اين وظايف نسبت به بقيه الزام آورتر است؛ بنابراين، ملزم هستم انجام اين وظيفه در نگاه نخست را وظيفه بي چون و چراي خود در اين موقعيت بدانم
http://marefateakhlagi.nashriyat.ir/node/103

با توجه به این موضوع،کمک کردن به اون خانوم و ترجیح دادن اینکار به دخالت نکردن تو زندگی خصوصی دیگران،هم با شهوداخلاقی سازگارتره و هم با اصل بیشترین سود و کمترین رنج(مور مخالف فایده کرایی بود و از مفهوم "بیشترین خوبی" استفاده میکرد چون میگفت خوبی یک مفهوم بسیطه و قابل تعریف با لذت و...نیست بلکه شهودیه.استفاده از روش مور،بیشتر با روح فلسفه راس همخوانی داره ولی تو این پست بنظرم با مفهوم فایده گرایانه،بهتر میتونستم منظورمو برسونم)؛پس باید بهش کمک کرد.ضمن اینکه یک دولت درست هم(برخلاف ایران!) خودشو در قبال شهروندانش مسئول میدونه و خشونت خانگیو به بهانه دخالت نکردن تو زندگی دیگران،نادیده نمیگیره.نباید فک کنیم "هدف وسیله رو توجیه میکنه" و اینجوری،اعمالی مثل خشونت خانگی،اعدام و...رو موجه جلوه بدیم.

فرض کنید توی یه خیابون شلوغ راه میرید ، یه دفعه یه زوج شروع به دعوا کردن میکنند . مرد شروع میکنه به زدن زن . بعد از دیدن این صحنه چه عکس العملی نشون میدید ؟ از زن بی دفاع دفاع میکنید و سعی میکنید جلوی شوهر رو بگیرید ؟ چند دقیقه (حتا ثانیه) نگاه میکنید و بعد از محل دور میشید ؟ چرا ؟
فرض کنید توی همون خیابون شلوغ یه نفر غش میکنه . کسی به کمکش نمیره . در این صورت شما به شخصه برای کمک به اون شخص اقدام میکنید ؟ اگه توی اون مسیر فقط شما و اون آدم غش کن()بودید چطور ؟ برای کمک به اقدام میکردید ؟ اگر مثلا از زور اعتیاد و خماری افتاده بود چقدر امکان کمک کردنتون بیشتر یا کمتر میشد ؟ (حالا نمیدونم از خماری هم میفتن یا نه ((: )
تجربه ی واقعی در رابطه با این موقعیت ها داشتید ؟ و عکس العملتون چی بوده ؟

البته عکس العمل من شاید کمک کردن نباشه ولی از نظر اخلاقی باید کمک کرد.
اینکه شخص بخاطر اعتیاد اینجوری شده باشه،چیزیو عوض نمیکنه.معتاد رو نباید با مجرم یکی گرفت!

 

[Katerina]

اگه مرد زنشو میزد مداخله میگردم ولی اگه فایده نداشت زنگ میزند پلیس بیاد اگه یکی غش میکرد کمکش میگردم اگه فقط خودمون تنها بودیم که قطعاً کمکش میکردم یعنی زنگ مزدم آمبولانسی چیزی بیاد خودمم پیشش میموندم اگه از رو خمار هم بود همین طور دارم جدی میگم کمک نکردن توی اون شرایط بی معنیه ولی آدم باید حواسش باشه چون خیلی از این طریق جیب بری و تجاوز و کلی کار دیگر میکنن

 

[دوزیست]

با توجه به این موضوع،کمک کردن به اون خانوم و ترجیح دادن اینکار به دخالت نکردن تو زندگی خصوصی دیگران،هم با شهوداخلاقی سازگارتره و هم با اصل بیشترین سود و کمترین رنج(مور مخالف فایده کرایی بود و از مفهوم "بیشترین خوبی" استفاده میکرد چون میگفت خوبی یک مفهوم بسیطه و قابل تعریف با لذت و...نیست بلکه شهودیه

باش مخالفم چون از ترجیح هر کس احتمالا فرق میکنه و به عوامل مختلف بررسی داره.
منظور من از تاپیک این بود که ببینم اگر ببینید هیچ کس اون وظیفه ی اخلاقی که میگی رو انجام نمیده آیا خودتون اقدام میکنید ؟

اگه مرد زنشو میزد مداخله میگردم ولی اگه فایده نداشت زنگ میزند پلیس بیاد اگه یکی غش میکرد کمکش میگردم اگه فقط خودمون تنها بودیم که قطعاً کمکش میکردم یعنی زنگ مزدم آمبولانسی چیزی بیاد خودمم پیشش میموندم اگه از رو خمار هم بود همین طور دارم جدی میگم کمک نکردن توی اون شرایط بی معنیه ولی آدم باید حواسش باشه چون خیلی از این طریق جیب بری و تجاوز و کلی کار دیگر میکنن

اگه تنها نبودید و افراد دیگه ای هم بودند و کسی کمک نکرد چطور ؟

 

[هولدن]

درباره زن و شوهر اگه مرده وحشی باشه میرم جلو شاید با طرف هم درگیر شم(چندتا دعواهای اینجوری که دیدم تقصیر زن هابیشتر هست با زبونشون یه چیزی میگن مرد هم عصبانیتش بازورش خالی میکنه
................
کمک هم طرف معتاد باشه اصلا کمک نمیکنم در غیر این صورت میرم کمک میارم

 

[stanly1]

باش مخالفم چون از ترجیح هر کس احتمالا فرق میکنه و به عوامل مختلف بررسی داره.

نه فرقی نمیکنه.ما شهود اخلاققی داریم.دانش بی واسطه.وقتی فرد به "بلوغ اخلاقی" برسه کاملا اینارو تشخیص میده و دلیل تفاوت ها،اینه که متاسفانه عوامل محیطی و تربیتی این بلوغ رو بدجوری کند کردن!
بلوغ اخلاقی(اصطلاحیه که شهودگراها بکار میبرن)با رشد اندام و....حاصل نمیشه بلکه به قدرت تحلیل و درک عاطفی مربوطه که همه دارنش.بیماران روانی مثل اوتیسمی ها این درک رو ندارن!
+ مثلا موقعیت" اسیب رسیدن به دیگری" برای افراد،ازار بیشتری داره تا "دخالت نکردن تو حریم خصوصی".رنج در حالت اول بیشتره(هر چند بهتر بود به عنوان شهودگرا،از مفهوم بدیهی و بسیط "بدی"استفاده کنم چون فایده گرائیم گرفتار مغلطه طبیعتگرایانست.ولی بنظرم حرفم اینجوری ملموس تره)

منظور من از تاپیک این بود که ببینم اگر ببینید هیچ کس اون وظیفه ی اخلاقی که میگی رو انجام نمیده آیا خودتون اقدام میکنید ؟

اره.ربطی به بقیه نداره؛این وظیفه من و همه ست.
اگه کسی وظیفه رو به این بهونه انجام نده،درست میشه مثل ایران که وقتی فرد میبینه چن نفر کارشونو انجام نمیدن،خودشم انجام نمیده! مثل کسی که اول شاگرد زرنگ بوده ولی وقتی میبینه اینهمه شاگرد تنبل هست،اونم بیخیال میشه.در حالی که هیچ ارتباط منطقی ای بین گزاره های "من باید وظیفمو انجام بدم" و "دیگران وظایفشونو انجام نمیدن" وجود نداره مگه اینکه بگید "باید همرنگ جماعت شد" که البته اصلا حکم جالبی نیست!

 

[mahan.by]

من دیشب تو پارک دیدم بچه 3 ساله داشت با باباش دعوا میکرد چند و مشت و لگد هم حواله ی باباش کرد

 

[stanly1]

من دیشب تو پارک دیدم بچه 3 ساله داشت با باباش دعوا میکرد چند و مشت و لگد هم حواله ی باباش کرد

ماشا الله به زور و قدرتش

 

[mahan.by]

ماشا الله به زور و قدرتش

البته قدش نمی رسید مشتارو توی ران باباش میزد

 

[دوزیست]

بابا اصن بحث این نیست که باید چه کنیم . منظور اینه که چه می کنید ؟
حالا چون شما انسان های وظیفه شناس و اینایی هستید درباره ی عموم آدمای بی اخلاق و وظیفه نشناس مینویسم که باهاشون آشنا بشید :/

کاترین (کیتی) جنوز، (به انگلیسی: Catherine (“Kitty”) Genovese)، (ژوئیه ۱۹۳۵- ۱۳ مارس ۱۹۶۴) زنی بود که در مارس ۱۹۶۴ در نزدیکی خانه خود در شهر نیویورک به‌طرز بی‌رحمانه‌ای کشته شد. سی و هشت نفر شاهد قتل او بودند، اما با وجود نزدیک به نیم‌ساعت در خیابان فریاد می‌زد، هیچ‌کس به‌طور جدی به کمک او نشتافت.

بسیاری آن را به بی‌عاطفه‌شدن شهروندان شهرهای بزرگ نسبت دادند. روزنتال (۱۹۶۴) می‌نویسد: «بی‌تفاوتی به همسایگان و مشکلات آنها یک بازتاب (رفتار) شرطی‌شده زندگی در نیویورک و دیگر شهرهای بزرگ است.»[۱]

روزنامه‌نگاران، روان‌پزشکان، جامعه‌شناسان و بسیاری دیگر درصدد توضیح این بی‌عملی شاهدان برآمدند. به‌خصوص روانشناسان اجتماعی تلاش کردند تا شرایطی را که تحت آن یک تماشاچی به شخص گرفتار کمک می‌رساند، فهم‌کنند. خیلی زود آزمایش‌ها نشان داد که برخلاف تئوری‌های محبوب، مردم شهرهای بزرگ نسبت به درد و رنج هم‌نوعان‌شان بی‌تفاوت نیستند. آزمایش‌ها نشان می‌داد که هرگاه تنها یک نفر شاهد رنج و محنت دیگری باشد، احتمال کمک بسیار بالا خواهد بود؛ با افزایش تعداد شاهدان اما، نه تنها از احتمال آنکه یک فرد معین (از پیش نشانه‌گذاری‌شده برای محقق) پیشنهاد کمک بدهد، کاسته می‌شود، بلکه حتی از احتمال آنکه حداقل یک نفر پیشنهاد کمک بدهد کاسته می‌شود.

وای چقد مردم بی اخلاق و وظیفه نشناسن
اما چی شده که این بی اخلاقی و بی تفاوتی و بی توجهی و رفتار مردم توی موقعیت های اضطراری برای دیگرای ، تحت تاثیر حضور یا عدم حضور دیگران قرار میگیره ؟
اصلا وقتی وسط جمع ، برای کسی مشکلی پیش میاد ، چه چیزهایی روی تصمیم شما برای کمک کردن / نکردن تاثیر میذاره ؟
سی و هشت نفری که متوجه قتل کاترین شدند (نیمه شب بوده گویا و خیابون خلوت. اما صدای داد و فریاد رو تمام سی و هشت نفر اطراف توی خونه هاشون شنیدن و فقط یک نفر ، یک نفر! به پلیس زنگ زده ) چرا عکس العملی نشون ندادند ؟ به نظرتون چه فکری کردند ؟

 

[stanly1]

بابا اصن بحث این نیست که باید چه کنیم . منظور اینه که چه می کنید ؟
حالا چون شما انسان های وظیفه شناس و اینایی هستید درباره ی عموم آدمای بی اخلاق و وظیفه نشناس مینویسم که باهاشون آشنا بشید :/


وای چقد مردم بی اخلاق و وظیفه نشناسن
اما چی شده که این بی اخلاقی و بی تفاوتی و بی توجهی و رفتار مردم توی موقعیت های اضطراری برای دیگرای ، تحت تاثیر حضور یا عدم حضور دیگران قرار میگیره ؟
اصلا وقتی وسط جمع ، برای کسی مشکلی پیش میاد ، چه چیزهایی روی تصمیم شما برای کمک کردن / نکردن تاثیر میذاره ؟
سی و هشت نفری که متوجه قتل کاترین شدند (نیمه شب بوده گویا و خیابون خلوت. اما صدای داد و فریاد رو تمام سی و هشت نفر اطراف توی خونه هاشون شنیدن و فقط یک نفر ، یک نفر! به پلیس زنگ زده ) چرا عکس العملی نشون ندادند ؟ به نظرتون چه فکری کردند ؟

قبلش باید نکته ایو از کانت بگم که دخیل کردن عاطفه،ارزش کار اخلاقیو از بین میبره! مثالشم همین داستان.بخاطر قرارگیری تحت عواطف،کار اخلاقی انجام نشد.
حالا درباره اینکه قضیه جی بود،این بر میگرده به "معمای داوطلب" در نظریه بازی های جان نش.
نظریه بازی ها به معقولانه ترین استراتژی ها میپردازه و در این موضوع،اگه یه نفر حاضر شه یه قربانی کوچیک بده،بقیه جمع سود میبرن.این بهترین استراتژیه(چون برای افراد بیشتری سود میاره) ولی برخلاف این تصمیم عقلانی،افراد ترجیح میدن اون قربانی نباشن چون فرد قربای نه تنها سودی نمیبره بلکه ممکنه ضرر هم کنه.
اما درباره دلیل این اتفاق،3 عامل هست:
1-توزیع مسئولیت:هرچی جمع بزرگتر باشه،بار روانی کمک نکردن هم کمتر میشه.وقتی فقط خودمم و شخص دردمند(!)،این حس در من ایجاد میشه که زندگی فرد وابسته به منه و بهم نیاز داره.ولی وقتی تو جمع باشم؛میگم اینهمه ادم هست و کمکش میکنن دیگه من چرا خودمو تو دردسر بندازم؟
2-بازدارندگی تماشاچیان: وقتی بقیه باشن،تحت فشارم و میترسم با دیدن کمک رسانی ضعیف من،پیششون کوچیک بشم.
3-تاثیر اجتماع:وقتی جمع زیادی از افراد کمک نمیکنن،من از رفتارشون میفهمم که کمک رسانی بی فایدست.
افراد فکر کرده بودن بقیه با پلیس تماس میگیرن و نیازی به خودشون نیست پس به همین دلیلم خودشونو درگیر نکردن.

متاسفانه این پیامد بنا کردن اخلاقیات برپایه احساس و ملاحظات روانشناختیه.(خصوصا خودگرایی اخلاقی)به همین دلیلم کانت در پی ساختن یک نظام اخلاقی بر پایه عقل و نه احساس بود اما متاسفانه عمل کردن به احساسات خیلی ساده تره و پررنگ ترین احساس ما،نفع رسوندن و دوری از ضرر "خودمونه".این رو میشه بخوبی تو اون بخشایی که قرمز کردم دید.
فروید هم به اساس این طبع لذت طلبی اشاره کرده بود:

https://public-psychology.ir/1392/01/دیدگاه-فروید-درباره-غریزه-های-انسان/

 

[fteh]

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت!

فکر میکنم در تفهیم بهتر نظر استنلی موثر باشه.

 

[دوزیست]

نظریه بازی ها به معقولانه ترین استراتژی ها میپردازه و در این موضوع،اگه یه نفر حاضر شه یه قربانی کوچیک بده،بقیه جمع سود میبرن.این بهترین استراتژیه(چون برای افراد بیشتری سود میاره) ولی برخلاف این تصمیم عقلانی،افراد ترجیح میدن اون قربانی نباشن چون فرد قربای نه تنها سودی نمیبره بلکه ممکنه ضرر هم کنه.

چه خوب گفته مرسی میکائیل
اما مشکل از فرده (فرد گرایی) یا جامعه ؟

 

[stanly1]

چه خوب گفته مرسی میکائیل
اما مشکل از فرده (فرد گرایی) یا جامعه ؟

میتونم بگم هردو!
همونطور که گفتم،خودخواهی بدیهی ترین غریزه بشریه که اکثریت مطلق اعملشو در حالت طبیعی در بر میگیره.ارجاعتون میدم به گفته های توماس هابز بزرگ و فروید:
https://fa.wikipedia.org/wiki/جنگ_همه_علیه_همه
https://fa.wikipedia.org/wiki/انسان،_گرگ_انسان_است
به همین دلیل هم،مکتب "خودگرایی اخلاقی"بدیهی ترین انگیزه اخلاقی بشره:
https://fa.wikipedia.org/wiki/خودگرایی_اخلاقی
پس مشکل در واقع حالت طبیعی افراده.
اما جامعه زمانی مشکل ساز میشه که داره فردگرائیو تشویق میکنه و اینکار همزمان داره در شرق و غرب انجام میشه!
در حالی که باید "دگرخواهی اخلاقی" پیشه کرد؛یک دگرخواهی برمبنای وظیفه گرایی و شهودگرایی(مثل فلسفه اخلاق دیوید راس).با ددنستن این وظیفه عقلانی(منظور عقل عملیه نه نظری) دیگه افراد برای انجام کارای اخلاقی،گرفتار ملاحظات احساسی و روانشناختی که عمدتا در گرو نفع "فرد" تعریف میشه،نمیشن.