من با این نظر مخالفم.حداقل تو شهر خودم زنجان که اینجوری نیست.اینجا اولویت اول دختران.مدرسشون هم که دیگه هیچی.ولی از هرچی بگذریم معلم هامون فوق العادهان.
من با خواهرم کلا تو بازی ابمون تو یه جوب نمیره،حالا یا من دعوا راه میندازم یا خواهرم(بیشتر خواهرم).هر کاری میخوام بکنم تو اون ی سرکی میکشه و اگه باب میلش نباشه اون میبره میزاره کف دست مامانم یا به عنوان برگ برنده پیش خودش نگه میداره که واقعا میره رو اعصابم ولی در کل خواهر خیلی خوبیه خیلی دوسش دارم.
زندگی و بازی مثل همن.تنها تفاوتشون اینه که زندگی شروع دوباره نداره.
عشق واقعی مثل بازی شطرنج.یه پسر همیشه ترس از دست دادن ملکه اش رو داره و یه دختر هر ریسکی رو برای حفاظت از پادشاهش قبول میکنه.