نتایج جستجو

از تو در حال منفجر شدن در سرم بمب ساعتی دادم شب که خوابم نمیبرد تا صبح صبح سردرد لعنتی دارم مهدی موسوی

محض اطلاعتون اگر پست من- که پاک کردین- رو فرمودین: شعری که نوشتم از آقای دکتر مهدی موسوی بود که البته خیلی از پستای قبلیم در همین تاپیک هم از ایشونه. اگر درباره شعر و غزل پست مدرن نمیدونین لطفا قبل از توهین دربارش بخونین خیلی وقت پیش البته در این باره توی همین فروم توضیح کاملی دادم که میتونین...

از جمله‌های ساخته با «باید» از آنچه ترس و اشک بیفزاید درمی‌روی به کوچه، پر از امّید با اینکه روز خوب نمی‌آید جرم است هرچه حاوی زیبایی‌ست در کوچه‌های کشور ما شاید ↓ تنها لباس خوب، کفن باشد

تو اگر سیب سرخ را بدهی حاضرم تا ابد گناه کنم اگر این عشق، اشتباه من است با تو خوب است اشتباه کنم کاشکی صبح لعنتی نرسد که تو را تا ابد نگاه کنم

مرده خورشیدمان و ممکن نیست شب یلدای ما به سر برسد باز پاییزِ سرد خواهد رفت تا که یک فصل سردتر برسد!

منزل مردم بیگانه چو شد خانه ی چشم آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم !

می‌زدگانیم ما، در دل ما غم بود چاره‌ی ما بامداد رطل دمادم بود راحت کژدم زده، کشته‌ی کژدم بود می زده را هم به می دارو و مرهم بود هر که صبوحی کند با دل خرم بود با دو لب مشکبوی، با دو رخ حور عین منوچهری

تدبیر نیست جز سپر انداختن که خصم سنگی به دست دارد و ما آبگینه‌ای

تو کافر دل نمیبندی نقاب زلف و میترسم که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

مرسی از مهربونیت عزیزم

کارما نوعی جبرگرایی مدرنه و توسط پروپاگانداهای مذهبی یا حتی سیاسی ساخته شده. با سفسطه ها و استدلال های غلط به محوریت انسان محور بودن جهان هستی! در صورتی که اصلا چنین چیزی نمیتونه درست باشه

قبول کردی و کردم جدایی و غم را که ‌خواستی بروی تا که امتحان بدهی

بعد از تو لای زخمهایم استخوان کردم با هرکه میشد هرچه میشد امتحان کردم

مثل اشتباهی محض در تضاد با خویشیم آدم آهنی هستیم جنسمان از آهن نیست

از نظر کم خونی بررسی شدی؟! مکمل اهن مصرف میکنی؟!

اولا که ممکنه ادم توی سن بلوغ و بعد از اون نسبت به دوران کودکی میزان و البته بوی عرقش متفاوت بشه و تعریق زیاد لزوما به منای بیماری نیس دوما ایا علائم دیگه ای مثل بی قراری کاهش یا افزایش وزن یا در کل لاغری یا جاقی، کم خوابی و تپش قلب داشتی یا نه؟ بهتره یه ازمایش هم بدی که عواملی مثل کم خونی، چربی...

مرا به سینه بچسبان به عمق پستان‌هات که بی‌قرار شود قطره‌های شیر از من...

می کشم ناخن درازم را روی سنگی که سنگ قبر من است در سرم زنده زنده می پوسند استخوان های دوست داشتنی!

در رکعت سوّم به شک افتاده ای انگار و پشت شيشه می زند باران سنگينی!

تو را دوست دارم قسم به خدا که... اگر چه پس از تو خدا هم مهم نیست