دقت کردی هممون یک گاردی گرفتیم و میگیم خیلی قوی هستیم..ولی حقیقتا میبری یکجا..واقعا استانه تحملت مثل یک بنده که پاره میشه..
دوست ندارم این حرفو بزنم حقیقتش..ولی واقعا این روزا میفهمم حجم غمتو..
این رواز انگار حجم غم اطرافیان قابل لمسه..
من دلم نمیخواد در موردشون حرف بزنم ولی برا منم شده شانا شده ی چیز ساده رو تو خونه پیدا نکنم و مستاصل ترین ادم دنیا شم و اون زمان فقط درد روح نیست حتی حس میکنی درد قلب و خستگی جسمو
به قولی دنیا که اینجوری نمیمونه همیشه..
آرزو میکنم یک روز به خستگی الانت بخندی شبنم عزیزم:)
ولی میدونی چیه..خستگیاتو بزار برای خودت..باید قوی باشی جلوی دیگران..خیلی قوی..گریه ها فقط برای خودمون باشن..دیگران از خستگیامون و بریدنامون خوشحال میشن..