سمپادیا

نه نه منظورش اصلا این نیست!! راستش تو این رمان باید شخصیت خود لولیتا رو درنظر داشته باشیم و قدرتی که اون روی شخصیت مرد داره و در اینجا درمورد شخصیت لولیتا نویسنده درواقع نماد سازی هم کرده که یادم نیست دقیقا..ولی کلا نویسنده های بزرگ زیاد نظراتی رو راجع به اثرشون مطرح نمیکنن و میزارن به عهده خواننده که چه برداشتی از داستان خواهد داشت که اهمیتی نداره که مقصود اصلی نویسندست یا خیر..

من نمیخوام از این رمان یا نویسندش دفاع بکنم ولی خب مقصودم اینه که باید از جنبه های مختلف و ابجکتیو این کتاب و مفهوم لولیتا رو بررسی کرد..
راستی اواتارتون از توکیو غول عه؟؟

من کلا با این تز به تعبیر فوکو، "مرگ مولف"(تفسیر صرف خواننده و بی نقشی خالق اثر) نمیتونم کنار بیام. بد فهمی اثر هم میتونه یه جهانبینی غلط القا کنه، هم ارزش اثر رو میتونه کمتر کنه در نظر خواننده(چون متوجه نکات اصلی شاید نشه).

البته خواننده میتونه همچنان برداشت مستقل خودش رو بی اهمیت از نویسنده داشته باشه، ولی بنظرم خیلی بهتره که از اثر دفاع بشه. دونستن این موضوعات، شخصا یه اثر رو برای من جذابتر هم میکنه معمولا.
این درسته. ایشالا که نتیجه خوبی بده ((:
نه. گاسای یونو از میرای نیکی(خاطرات آینده)

دفاع از اثر هم میتونه یه سری مخالفتها رو به بار بیاره که طبیعیه و از یه طرف در بعضی موارد ضعف نویسنده رو به رخ بکشونه چون شاید چیزی که مدنظرش بوده رو نتونسته باشه به مخاطب برسونه..در ادبیات داستانی هم کلا جذاب بودن اثر حرف اول رو میزنه و پیام داستان در درجه بعدی قرار میگیره دفاع مستقیم نویسنده از اثر شاید جذابیت و یا تفکر پیرامون داستان رو از بین ببره

و اثر رو به یه کتاب یا مقاله تحلیلی تبدیل کنه که مورد پسند خواننده ای مثل من،نیست:)
راستش خوندن نقدها و فکر کردن راجع بهش بهتر و کمک کننده تر هست به نظرم و راجع به اینکه فکر اشتباه راجع به کتاب میتونه به یه جهانبینی شاید اشتباه؟ ختم بشه رو نظری راجع بهش ندارم

مخالفت عیبی نداره. همه افکار موافق و مخالف دارن. درباره اینکه اینکار نشان از ضعفه چون در انتقال پیام در متن اثر موفق نبوده، موافقم. ولی دستکم حتی در اینحالت هم بهتر از یه تفسیر سطحی و غیر واقعی از اثر میدونم. البته بیان نظر نویسنده میتونه برای ظرفداران پر و پا قرص و دنبال کننده، چیز جذاب و کنجکاو برانگیزی(!) باشه...گرچه جذابیت اثر رو کاملا مهم میدونم، ولی اولویت اول نه.

من بیشتر از اینکه طرفدار "هنر برای هنر" باشم، از "هنر چکشی است برای تغییر دنیا" و "وظیفه واقعی هنر، نقد اجتماعی است" حمایت میکنم ((: یعنی محتوا بیش از فرم برام ارزشمنده. از نظر من هنر خوب، همون مفاهیم کلی یک مقاله تحلیلیه، اما با یک فرم متفاوت که زیبایی شناسی و دوری از تخصص گرایی در اون وجود داره.

بجای اینکه به تعریف مفاهیم و سپس تحلیل دست بزنه، اون مفاهیم و تحلیل هارو در یک فضای تخیلی، بازسازی میکنه. به همین دلیل آثار هنری فلسفی رو بهتر و باارزش تر از بقیه میدونم. مثل انیمه "تجربیات سریالی لین" که حتی موضوع چند پژوهش فلسفی هم قرار گرفته!

البته لذت از ادبیات داستانی هم میتونه چند مدل داشته باشه.مثلا لذتی که ادم از یه رمان دم دستی لوس با مثلا خوندن رمان یه فیلسوف مثه سارتر میبره قطعا متفاوته.درمورد خیلی از اثار ادبی احتیاجی به نظرات خود نویسنده نیست بلکه تحقیق راجع به اثر، فکرایی که پشتش بوده یا شناخت نمادهاش خیلی وقتها مفیدتر و راهگشاتره
و منظور از جذابیت راجع به یه رمان فلسفی همون ایجاد انگیزه برای جست و جو و تحقیق هست

فکر نمیکنم اینکه جذابیت داستان از لحاظ اهمیت در رده اول قرار بگیره قضیه هنر برای هنر رو تایید کنه یا رد کنه..
(راستش من فکرم مدتهاست که مختل شده و کنکور خروجی اونرو نابود کرده جدی نگیرید)

این وسط صندلی داغ منم بیایید

خب نمادها متفاوتن و پیدا کردنشون همیشه راحت نیست. ممکنه اعمال کلی نماد روی اثر، کاملا بی معنی و ناهمخوان باشه. بیان تفسیر و نظر خودِ نویسنده هم همون فکریه که پشتشه، یا دستکم کمکی بهش. مثلا نویسنده میگه من به فلان فلسفه معتقدم و تو داستانم اثر داشته، بعد منم میرم درباره مکتب خاصی که گفته تحقیق میکنم، هم یه چیزی یاد میگیرم هم اثرشو توی داستان میبینم و به یاد دارم.

از برداشت های بد مثل دعوت به رابطه با کودکان هم جلوگیری شده!(هرچند در وهله اول، خودِ اثر باید بتونه یه کلیاتی رو مشخص کنه و از یکسری تفسیرها منع کنه).
خب جذابیت خیلی کلیه همونطوری که گفتید انواع مختلفی هم داره. به فرض صرفا نحوه بیانش برام جذاب بوده، یا ششخصیت پردازیش، یا مفهومش و....

خب اره اعلام خود نویسنده هم خیلی میتونه موثر باشه ولی خب در اکثر موارد اگه خواننده شخص عامی نباشه و ادم مطلعی باشه میتونه عقاید نویسنده رو تاحدی درست بیرون بکشه..خوندن نقد منتقدها هم خیلی مفیده و از اعلام صریح نویسنده میتونه بهتر باشه..

درمورد لولیتا و اثار دیگه هم نظرات غلط انداز مثل دعوت به رابطه با کودکان از نخوندن و اطلاع نداشتن از داستان رمان و( نه حتما نظر نویسنده) نشات میگیره مثل اینکه من بگم من با مارکسیسم مخالفم و اونرو یه چیز منفی تلقی کنم بدون اینکه بدونم چیه و فقط کلیات و شایعات راجع بهش رو بدونم

نظر یه،منتقد قطعا کافی نیست و مطالعه چند نقده که یه دید کلی به ادم میده ولی خب دربعضی موارد هم نویسندست که میتونه راه درست رو نشون،بده..
جدی از صحبت با شما لذت بردم اقای اوتاکوی متفکر

وافقم. گرچه هنوزم بهتر میدونم نویسنده نظرشو بگه، ولی منتقدان هم خیلی مهمن. گاهی میتونن تفسیر معناداری که از اثر میکنن، حتی از خودِ برداشت نویسنده هم آموزنده تر و بهتر باشه. البته خب طبعا به منتقدش هم بستگی داره!...البته هیچی جای خودِ اثر رو نمیگیره.

اگه نویسنده حرف جالبی تو داستانش برای گفتن داره باید بتونه اونو تو داستان بیان کنه و بیان نظر خودش، فقط دفاعی باشه در مقابل برخی کج فهمی ها و اتهاماتی که بصورت شایعه، زیاد پیچیدن...حرف اخرتونم درسته. خیلی چیزها در حالت های خلاصه و عوامانه، کژدیسه میشن. با امید اینکه لولیتا هم در اصل خودش، چیز های جالبتری برای گفتن داشته باشه نه برداشت بدبینانه ای که ازش میشه.

درسته، مطالعه چند منتقد ماهر و نویسنده، تاثیر زیادی در راه درست و فهم بهتر و اصیل اثر دارن.
خیلی ممنون لطف دارین منم همینطور خیلی تجربه جالبی بود ((: