وجود

[HHH]

پاسخ : وجود

یک چیزی
دارم تازه میفهمم کتابی که من گفتم یکم از بحث ما پرته
ولی بازم میشه گفت بهش مربوطه

 

[dr.eniac]

پاسخ : وجود

ببينيد دوستان در وجود ما شكي نيست فقط در اينكه آيا ما همينشكلي هستيم شكه

البته من معتقدم كه ما واقعا همينطور كه ديده ميشيم هستيم و توهمي وجود نداره(حد اقل در مورد خودمون)

 

[HHH]

پاسخ : وجود

ولی من تقریبا همیشه و حتی قبل از اینکه همچین فرضیه هایی بیاد وسط فکر میکردم با این چیزی که الان دیده میشم و همه قبولش دارن

فرق دارم

اینا بیشتر برمیگرده به دلایل و نظرات شخصی هر فرد

 

[dr.eniac]

پاسخ : وجود

ولی من تقریبا همیشه و حتی قبل از اینکه همچین فرضیه هایی بیاد وسط فکر میکردم با این چیزی که الان دیده میشم و همه قبولش دارن

فرق دارم

اینا بیشتر برمیگرده به دلایل و نظرات شخصی هر فرد

من از نظر جسمي ميگم ها !!!!
روحيات كه مشخصه تفاوت داره

 

[HHH]

پاسخ : وجود

جسمی عرض کردم بنده هم!

 

[dr.eniac]

پاسخ : وجود

جسمی عرض کردم بنده هم!

آخه چجوري ميشه باشي وقتي تو چشم بسته و بدون خطاي ديد ميتوني خودتو لمس كني و همين بدنت در ذهن مجسم بشه ؟؟؟

 

[HHH]

پاسخ : وجود

حسلامسه میتونه یک اشتباه بزرگ باشه!
فقط یک حس ساختگی
من که گفتم میشه حس لامسه رو به صورت مصنوعی ایجاد کرد
حتی یک لحظه شک هم درت بوجود نمیاد که آیا لامسه ما هم واقعیه یا مصنوعی؟
فکر میکنی چطوریه که بعضی ها لامسه رو از بین میبرن و دستشون رو از بین اجسام رد میکنن؟
اون ها به اینکه جهان یک دروغ بزرگ بیشتر نیست پی بردن و راه های غلبه بر اون دروغو پیدا کردن

البته تو همه اینا فقط شک دارم
اصلا متمعن نیستم

 

[pico]

پاسخ : وجود

واقعیت رو تعریف کن ....

اگه تونستی این کارو بکنی جوابت و میدم ...

6 حسه ما ... همه دنیا ... میتونه یه برنامه باشه که توی مغز ماست ...


تو به این میگی غیر واقعی ؟

 

[a.f.n.f.n]

پاسخ : وجود

واقعا تناسخ(درست نوشتم؟)وجود داره؟؟یعنی هی ما میمیریم دوباره تو یه جسم دیگه میایم؟من که فک نکنم
اصن قضیه چیه؟چرا ما هیچی نمیدونیم؟و اگه بخوایم بدونیم مرگمون فرا میرسه؟(منظورم اینه که تا میایم به نتیجه برسیم تمومه کارمون)

 

[HHH]

پاسخ : وجود

واقعیت رو تعریف کن ....

اگه تونستی این کارو بکنی جوابت و میدم ...

6 حسه ما ... همه دنیا ... میتونه یه برنامه باشه که توی مغز ماست ...


تو به این میگی غیر واقعی ؟

چیزی که انسان بلده اینه که با 5 تا حسش (بخوای حس ششم هم حساب کنی میشه شش تا حسش) دنیا رو و ایضا واقعیت رو تعریف کنه
و کلا اگر قرار بود واقعیتی جز این رو بفهمیم و از حد انسانیمون فراتر بریم خب به جای 6 تا 100 تا حس میدادن بهمون
پس اینکه به یکی بگی واقعیتو تعریف کن با اینکه بگی هر چی حس میکنی رو برام تعریف کن فرقی نداره
سوالت یکم گنگ نیست به نظر خودت؟

واقعا تناسخ(درست نوشتم؟)وجود داره؟؟یعنی هی ما میمیریم دوباره تو یه جسم دیگه میایم؟من که فک نکنم
اصن قضیه چیه؟چرا ما هیچی نمیدونیم؟و اگه بخوایم بدونیم مرگمون فرا میرسه؟(منظورم اینه که تا میایم به نتیجه برسیم تمومه کارمون)

1-فرزانگان 1 کجایی؟
2- تناسخ رد شده نظریش

 

[knight_black_lord]

پاسخ : وجود

چیزی که انسان بلده اینه که با 5 تا حسش (بخوای حس ششم هم حساب کنی میشه شش تا حسش) دنیا رو و ایضا واقعیت رو تعریف کنه
و کلا اگر قرار بود واقعیتی جز این رو بفهمیم و از حد انسانیمون فراتر بریم خب به جای 6 تا 100 تا حس میدادن بهمون

کسی این حسارو بهمون نداده. خودمون طی سال ها پیدا کردیم. و باید بگم که طی سال های آینده حس های جدیدم ممکنه کسب کنیم یا همین حسا رم از دست بدیم.
جهان هر شکلی که هست ، باشه. ما هم هر شکلی هستیم باشیم. الان و در حال حاضر جهان این شکلیه. مطمئنا 100000 سال پیش این شکلی نبوده. چون هم جهان در حالل تغییره هم ما.
اگه یه آدم و از 10000 سال پیش بیاری اینجا. مطمئنا حتی خودشم نمیشناسه چون اونموقع آینه ای نبوده که خودشو ببینه. در حال حاظر آینه و دوربین عکاسی تنها وسیله این که ما خودممونو توش میبینیم.
هر وسیله ی دیگه ایم مارو نشون بده این شکلی نشون نمیده. اگه یکی چشاش مادون قرمز ببینه بازم جهانو جهانیانو اینجوری میبینه؟
نه/ معلومه که نه. جهان واسه ی الان این شکلیه.
مثل اینه که ما داریم یه کشتیو توی دریا میبینیم.
اون داره حرکت میکنه و موقعیتش تغییر میکنه ولی چون آروم حرکت میکنه به نظر ما اون ثابته. ما هم داریم حرکت میکنیم ولی هیچوقت اون کسی که توی کشیه و ما هیچوقت جای همو نمیتونیم حدس برنیم.چون هر لحظه داریم تغییر میکنیم.
فقط میشه ردشو پیدا کرد...

 

[pico]

پاسخ : وجود

چیزی که انسان بلده اینه که با 5 تا حسش (بخوای حس ششم هم حساب کنی میشه شش تا حسش) دنیا رو و ایضا واقعیت رو تعریف کنه
و کلا اگر قرار بود واقعیتی جز این رو بفهمیم و از حد انسانیمون فراتر بریم خب به جای 6 تا 100 تا حس میدادن بهمون
پس اینکه به یکی بگی واقعیتو تعریف کن با اینکه بگی هر چی حس میکنی رو برام تعریف کن فرقی نداره

چرا دقیقا فرق داره ... چون 5 حس به یک مرکز وصلن ... مغز ...

صورته مساله رو تکرار نکن ...


موضوع اینجاست که تو واقعیت رو چیزی تعریف میکنی که ما حس میکنیم ... اما سواله تاپیک اینه : آیا چیزی که ما حس میکنیم واقعیه . یا واقعیت چیزه دیگه ایه و حواس مارو گول میزنن



دوسته من موضوع فراتر از این حرفاست ... مساله های فلسفی رو اینقدر ساده نه انگارید

این یک بحث بزرگه تاریخیه فلسفیه که هنوزم که هنوزه سرش بازه و روش بحث میشه ... بحثای بی فایده به علته اطلاعاته اندک

 

[baldar]

پاسخ : وجود

حیف که واقعا حوصله ندارم صد پست قبلی رو بخونم

کسی در مورد نظریات دکارت این جا صحبت کرده؟ اگه نه، من خیلی دوست دارم این بحث رو شروع کنم، اون تونست وجود "خودش" رو ثابت کنه!
اگه صحبت شده هم که من عذر می خوام!

 

[HHH]

پاسخ : وجود

کسی این حسارو بهمون نداده. خودمون طی سال ها پیدا کردیم. و باید بگم که طی سال های آینده حس های جدیدم ممکنه کسب کنیم یا همین حسا رم از دست بدیم.
جهان هر شکلی که هست ، باشه. ما هم هر شکلی هستیم باشیم. الان و در حال حاضر جهان این شکلیه. مطمئنا 100000 سال پیش این شکلی نبوده. چون هم جهان در حالل تغییره هم ما.
اگه یه آدم و از 10000 سال پیش بیاری اینجا. مطمئنا حتی خودشم نمیشناسه چون اونموقع آینه ای نبوده که خودشو ببینه. در حال حاظر آینه و دوربین عکاسی تنها وسیله این که ما خودممونو توش میبینیم.
هر وسیله ی دیگه ایم مارو نشون بده این شکلی نشون نمیده. اگه یکی چشاش مادون قرمز ببینه بازم جهانو جهانیانو اینجوری میبینه؟
نه/ معلومه که نه. جهان واسه ی الان این شکلیه.
مثل اینه که ما داریم یه کشتیو توی دریا میبینیم.
اون داره حرکت میکنه و موقعیتش تغییر میکنه ولی چون آروم حرکت میکنه به نظر ما اون ثابته. ما هم داریم حرکت میکنیم ولی هیچوقت اون کسی که توی کشیه و ما هیچوقت جای همو نمیتونیم حدس برنیم.چون هر لحظه داریم تغییر میکنیم.
فقط میشه ردشو پیدا کرد...

کاملا همینیه که میگی
همون واقعیتی هم که الان ما درک میکنیم 1000 سال بعد یک عقیده خنده داره
واسه همینه که ما نمیتونیم واقعی رو تعریف کنیم
ولی این واقعیتی که اینجا داریم میگیم ازش یکم متفاوته ما توی این بحث داریم میگیم ما واقعا وجود داریم یا مجازی ایم
و یک چیز دیگه
خرد انسان بالا میره ولی حواس جدیدی بهش اضافه نمیشه
در واقع انسان در طی نسل ها طرز استفاده بهتر از همن حواسشو یاد میگیره و به کشف و اختراع دست میزنه
(چطوره برگردیم سر بحث اصلی؟!)

 

[HHH]

پاسخ : وجود

چرا دقیقا فرق داره ... چون 5 حس به یک مرکز وصلن ... مغز ...

صورته مساله رو تکرار نکن ...


موضوع اینجاست که تو واقعیت رو چیزی تعریف میکنی که ما حس میکنیم ... اما سواله تاپیک اینه : آیا چیزی که ما حس میکنیم واقعیه . یا واقعیت چیزه دیگه ایه و حواس مارو گول میزنن



دوسته من موضوع فراتر از این حرفاست ... مساله های فلسفی رو اینقدر ساده نه انگارید

این یک بحث بزرگه تاریخیه فلسفیه که هنوزم که هنوزه سرش بازه و روش بحث میشه ... بحثای بی فایده به علته اطلاعاته اندک

عذر میخوام مجبور شدم دوتا پست بزنم حواسم نبود!
ببین من میگم نمیتونیم تعریف کنیم چون با حواس سروکار داریم
منظورم دقیقا همون چیزیه که خودت گفتی
منظورم اینه که اگر حواسمون دارن مارو گول میزنن پس ما هرگز نمیفهمیم واقعی هستیم یا نه
چون هر درکی که ماداریم از جهان با همین حواسه
فقط در صورتی میتونی بفهمی که واقعا هستی یا نه که حواسی مخصوص برای درک اون موضوع به تو داده بشه
شما اگر غیر از این 5 تا حس دیگه ای داری که بتونه واقعیت رو بهت نشون بده بگو چیه

 

[nima_nv]

پاسخ : وجود

h
چون هر درکی که ماداریم از جهان با همین حواسه
فقط در صورتی میتونی بفهمی که واقعا هستی یا نه که حواسی مخصوص برای درک اون موضوع به تو داده بشه
شما اگر غیر از این 5 تا حس دیگه ای داری که بتونه واقعیت رو بهت نشون بده بگو چیه

اتفاقا به نظر من همین حواس هستن که آدم رو به اشتباه میندازن :
چون حواس ما به مرور زمان و با اضافه شدن سال های عمرمون بیشتر با این دنیا و قوانینش مانوس میشن تا جایی که هر چیزی که
بر خلاف ادراکشون از این دنیا باشه رو عجیب،غیر ممکن و..... چیز دیگه میدونن
اما شاید ما این دنیا و قوانینشو نتونیم درک کنیم !
چون به همین چیزایه روزمره و به قوله خودمون عادی ، عادت کردیم....
اما به نظر من 2 قشر هستن که میتونن از حواسشون به درستی استفاده کنن :
1.بچه ها
2.دیوانه ها
اگر دقت کرده باشین این 2 قشر رو ما عادی نمیدونیم و چه بسا میگیم که درکشون از ما کم تره !
اما من واسه حرفم 1 مثال میزنم :
فرض کنید شما و 1 کودک کناره هم نشستید من هم جلوی شما ایستادم
یهو من تو هوا شناور میشم و شروع به پرواز میکنم !
شما بیشتر تعجب میکنید یا بچه ؟ (اصن بچه ممکنه تجب نکنه )
مسلما شما ، چون با ادراکی که از دنیا دارین غیر ممکن میدونین که 1کی تو هوا شناور بشه
اصلا فکر نمکنید که 1% ممکنه شما اشتباه میکنید....
اما بچه فکر میکنه ای هم 1کی از قوانین دنیا ای هست که تازه چند وقته بهش وارد شده و اونقدر تعجب نمیکنه...
(دیوانه هم تقریبا به همین صورت)

 

[baldar]

پاسخ : وجود

اتفاقا به نظر من همین حواس هستن که آدم رو به اشتباه میندازن :
چون حواس ما به مرور زمان و با اضافه شدن سال های عمرمون بیشتر با این دنیا و قوانینش مانوس میشن تا جایی که هر چیزی که
بر خلاف ادراکشون از این دنیا باشه رو عجیب،غیر ممکن و..... چیز دیگه میدونن
اما شاید ما این دنیا و قوانینشو نتونیم درک کنیم !
چون به همین چیزایه روزمره و به قوله خودمون عادی ، عادت کردیم....
اما به نظر من 2 قشر هستن که میتونن از حواسشون به درستی استفاده کنن :
1.بچه ها
2.دیوانه ها
اگر دقت کرده باشین این 2 قشر رو ما عادی نمیدونیم و چه بسا میگیم که درکشون از ما کم تره !
اما من واسه حرفم 1 مثال میزنم :
فرض کنید شما و 1 کودک کناره هم نشستید من هم جلوی شما ایستادم
یهو من تو هوا شناور میشم و شروع به پرواز میکنم !
شما بیشتر تعجب میکنید یا بچه ؟ (اصن بچه ممکنه تجب نکنه )
مسلما شما ، چون با ادراکی که از دنیا دارین غیر ممکن میدونین که 1کی تو هوا شناور بشه
اصلا فکر نمکنید که 1% ممکنه شما اشتباه میکنید....
اما بچه فکر میکنه ای هم 1کی از قوانین دنیا ای هست که تازه چند وقته بهش وارد شده و اونقدر تعجب نمیکنه...
(دیوانه هم تقریبا به همین صورت)

دنیای سوفی رو خوندی؟
درسته اما این دلیل نمی شه که حواس کودک بهتر باشه، این دلیل می شه که بگیم کودک حواسش کم تر کار کرده و به چیزهای اطرافش کم تر عادت کرده تا اونا رو باور کنه!

قبلا برای مردم این یک "واقعیت" بود که اجسام به پایین می افتن اما نیوتون گفت "چرا؟" و جاذبه رو کشف کرد! حالا اگه یه جسم به بالا می رفت همه تعجب می کردن و می گفتن عجیبه! چون "پایین اومدن" براشون واقعیت بود، اما نیوتون دوباره می پرسید: "چرا؟"

ما هم نباید بگیم، این یک واقعیته که ما وجود داره؟
چرا واقعیته؟ چه دلیلی داریم؟ هیچی، چون فکر می کنیم که شاید حواسمون این رو بگن!
ببینین، نه ما می دونیم که حواس دارن چی می گن،(یعنی اصلا دارن وجود دنیا رو تایید می کنن یا نه! این که یه تعداد سلول حسی که یه اطلاعاتی رو به مغز می فرستن و ما عادت کردیم که بگیم این اطلاعات برخورد یک سنگ با بدن من رو می گه، این از روی عادته! نه از روی اطمینان و درک درستی که از حواس داریم!) نه اصلا مطمئنیم که حواس ما همیشه درست فکر کنن! و نه حتی مطمئنیم که حواس وجود دارن!

حالا فرض کنین وجود دارن، شاید یه دانشمندی چیزی یه سیم هایی به مغز ما وصل کرده و یه اطلاعاتی داره بهمون می فرسته تا فکر کنیم به جای اون آزمایش گاه کوچیک توی یک دنیای بی نهایت بزرگ هستیم!

تنها دلیل قابل قبولی که وجود ما رو -کمی- برای من اثبات می کنه، دلیلیه که دکارت می آره.

دکارت می گه، ممکنه این سیب وجود نداشته باشه، فقط من فکر می کنم که وجود داره و تخیل منه!
شاید این دنیا، این دست، این بدن من و ... هیچ کدوم وجود داشته باشن و فقط من فکر می کنم که وجود دارن!

اما آیا می شه گفت که من وجود ندارم؟ یعنی می شه گفت که من اشتباها فکر می کنم که وجود دارم؟ نه، چون همین اشتباه فکر کردن، همیشه شک کردن به ماهیت خود، همین خودش وجود من رو نتیجه می ده!
آیا خلا می تونه خودش رو فریب بده که وجود داره؟ نه! چون همین فریب دادن دلیل بر وجود منه! من فکر می کنم و احساس می کنم که دارم فریب می خورم، پس هستم، همین شک من نشون می ده که فقط خلا وجود نداره! پس به قول دکارت:

"من شک می کنم، پس هستم!"

اگه بد توضیح دادم یا پیچیده شد پوزش می خوام! :)

 

[nima_nv]

پاسخ : وجود

دقیقا !
احساس ما هم ممکنه کلا غلط باشه از دنیا، هم اینکه ما نتونیم اون ادراک نصفه و نیمه ی خودمون درست نتیجه گیری و برداشت کنیم !
پس کلا احساس ما زیاد راه خوبی برای نتیجه گیری نیستن.......

و اما گقتی دنیای سوفی !
یادته که سوفی و آلبرتو هم حس میکردن وجود دارن اما کارکتر های کتاب سرهنگ بودن و واقعی نبودن بلکه آدمهایی بودن که تو دنیای سرهنگ زندگی میکردن وحس میکردن بودن اما نبودن !
این واسه شما که دنیای سوفی رو خوندی قابل ه درکه اما واسه بقیه نه
و عزیزانی که دنیای سوفی رو نخوندن : ببینید ممکنه نیما یی که الان داره تو سمپادیا پست میده شخصیت 1 داستان که نویسنده خلق کرده
نیما فکر میکنه واقعیه و داره زندگیشو میکنه اما در واقع شخصیت داستانیه که تو فروشگاه ها موجوده...

اتفاقا 1 تاپیک ه عکس در این مورد هست :
http://www.sampadia.com/forum/index.php/topic,57743.0.html

قکر کنین که ما مثلا داریم تو دنیای عکس اولی زندگی میکنیم
بعد به نظر شما ما واقعی هستیم ؟

 

[baldar]

پاسخ : وجود

متوجه شدم، حرف شما تا حدودی درسته، اما سوفی و آلبرتو هم "وجود داشتند" اما "اون چیزی که فکر می کردن" و "اون جایی که فکر می کردن" نبودن!

بالاخره وجود داشتن و واقعی بودن، حالا چه توی ذهن سرهنگ، چه روی پوست یک گربه، و چه روی کره ی زمین! اما نکته ی مهم اینه که "وجود داشتن"!

 

[nima_nv]

پاسخ : وجود

آره اما من نمیدونم منظور ه اصلی سوال چیه ؟
چون 2 تا برداشت میشه کرد :
1.آیا ما واقعا وجود داریم ؟ حالا با هر عنوانی : مثلا به عنوانه گرده ی گل ، شخصیت کتاب ،رویا و ...
2.ما واقعا به همین عنوان "انسان" و در همین دنیا ای که برداشت میکنیم هستیم
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
اگر منظور سوال ه اول ه که به نظر من ما حتما هستیم،حالا چه رویا ،چه آدم و یا خیلی چیزای ه دیگه...
اما به حر حال هر چی هستیم وجود داریم !
ولی اگر منظور سوال مورد ه دومه که به نظر من اصلا نمیشه با صراحت گفت هستیم یا نیستیم ! هم ممکن ه باشیم هم ممکن ه نباشیم