قشنگ‌ترین بیت‌هایی که شنیدید

[Noo$hin]

بیماری من چون سبب پرسش او شد
می‌میرم از این غم که چرا بهترم امروز!

آفتابی ساوجی

 

[@LiReZ@]

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
کی میشود که گوشه ی چشمی به کنند...؟

 

[Nahal.]

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد؟
ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد...
***
کانرا که خبر شد خبری باز نیامد...
سعدی

*پست متوالی ترکیب شد*
لطفاً متوالی ندید

 

[DeadEnd]

باران که شدی
مپرس این خانه ی کیست......
سقف حرم و مسجد و میخانه یکیست.....

 

[arman aria]

پدر آن شب اگر خوش خلوتی پیدا نمی کردی
و تو مادر اگر آن شوخ چشمی ها نمی کردی
و تو ای آتش شهوت شرر بر پا نمی کردی
کنون من هم به دنیا بی نشان بودم
پدر آن شب جنایت کرده ای شاید نمی دانی
به این دنیا خیانت کرده ای شاید نمی دانی

 

[reyhaneh24]

مپرس حالِ مرا، روزگار یارم نیست

جهنمی شده‌ام!
هيچ‌کس کنارم نیست ...!

《فاضل نظری》

 

[رحمتی!]

گردون نگری ز قد فرسوده ماست
جیحون اثری ز اشک پالوده ماست
دوزخ شرری ز رنج بیهوده ماست
فردوس دمی ز وقت آسوده ماست

 

[mohad_z]

به خودم آمدم انگار تویی در من بود
این کمی بیشتر از دل به کسی بستن بود

 

[Aliovski]

تا که این یک قطره صد دریا شود
صبر صد عالم همی می‌بایدت
عطار نیشابوری

 

[omidreza]

می روم خسته و افسرده و زار

سوی منزلگه ویرانه ی خویش

به خدا می برم از شهر شما

دل شوریده و دیوانه ی خویش

فروغ فرخزاد

 

[...ELINOR...]

نازلي! بهار خنده زد و ارغوان شكفت
در خانه زير پنجره گل داد ياس پير
دست از گمان بدار
با مرگ نحس پنجه ميفكن
بودن به از نبود شدن، خاصه در بهار
شاملو

 

[Karin]

ما چاره ی عالمیم
و بیچاره ی تو...!
مولانا

 

[fatemeh.sh]

در سخن بود به غیری، چو به راهش دیدم
شد خجل گفت که: احوال تو می‌پرسیدم

 

[Sep]

به مسجد رو و قتل و غارت ببین / به میخانه آی و فراغت ببین
#رضی‌الدین

 

[kianakt]

هر که را مسخره کردیم رسیدیم به او
مگر انها که به خوشبختی شان خندیدیم

سید سعید صاحب علم

 

[ali97sky]

از گلوی خود بریدن وقت حاجت همت است
ورنه هرکس وقت سیری پیش سگ نان افکند

صائب تبریزی

 

[پندار]

اگر که عمر زیادم دهد خدای حسین.....هزار سال بسوزم فقط برای حسین
در مجلس عزایش بیگانه ره ندارد.....ما را که راه دادند این دعوت حسین است

 

[shgh.tv]

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من
دل من داند و من دانم و دل داند و من
خاک من گل شود و گل شکفد از گل من
تا ابد مهر تو بیرون نرود از دل من
مولانا
وا فریادا ز عشق وا فریادا
کارم به یکی طرفه نگار افتادا
گر دادِ منِ دل شکسته دادا دادا
ور نه من و عشق هر چه بادا بادا
ابو سعید ابو الخیر
زمانه گر بزند آتشم به خرمن عمر
بگو بسوز که بر من به برگ کاهی نیست
حافظ

 

[omidest]

نام نیکو گر بماند ز آدمی/ به کز او ماند سرای زرنگار

 

[donikel]

رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد
صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد