سریال چرنوبیل

[Admin2]

سلام
سریال چرنوبیل این روزها ترکونده. کی دیده؟ نظرتون چیه؟
به نظر من که بیشتر عظمت ماجرای اصلی باعث شده سریالش اینقدر خوب دربیاد.

 

[Leo]

من یه قسمت رو وقت کردم ببینم و به نظرم واقعا سریال خوش ساختیه!
درمورد داستان واقعیِ چرنوبیل چیزی نمیدونستم و طبیعتا درکی ندارم که آیا تونستن حادثه اصلی رو به همون عظمت نشون بدن یا نه. ولی صرفا از نظر ساخت، به نظرم واقعا فیلمِ خیلی خوبیه. ترکیب دلهره آوری که موسیقی متن و فیلم برداریِ حرفه ایِ فیلم به سریال دادن خیلی قضیه رو جذاب کرده. یعنی از اون شکل فیلم هاست که واقعا توش غرق میشیم و دنیای فیلم رو کامل لمس میکنیم. منظورم اینه که خیلی خوب میشه با حس ترسی که شخصیت ها دارن ارتباط برقرار کرد! اتفاقات و داستان فیلم واقعا ملموس و قابل درکه. ضمنِ اینکه تصویر سازی ها و دنیای فیلم واقعا خفنه و معلومه خیلی روش کار شده.
در کل فکر میکنم فارغ از داستان خوبی که برای به تصویر کشیدن انتخاب کردن، خودِ فیلمسازی هم واقعا به خوبی انجام شده و کار خفنی از آب در اومده. و البته مینی سریال بودنِ کار هم تصمیم درستی بوده. (اگه اینجور فیلمارو زیاد کش بدن معمولا تحلیل میره قدرتش.)
اگه بخوام نظر شخصیم رو بگم نمره 9.8 شاید چیزی باشه که تو ذهنمه. اون 0.2 هم دلیل خاصی نداره و صرفا به این دلیله که حس کاملِ کامل بودن سریال برام ایجاد نشد.
ولی خب فوق العاده ست. به شخصه خیلی دوسش دارم و از همون یه قسمتی که دیدم واقعا لذت بردم. از هر نظر قویه!

 

[0001111]

مستند‌گونه‌ست خب من خوشم نیومد چون داستانی نبود و فقط داشت چیزی رو که گذشته بود توضیح میداد.

 

[zhrw.ms]

مرسی که این تاپیک رو زدید و باعث شدید من برم این فیلم رو ببینم : - "
البته فعلا یه قسمتش رو دیدم ولی خیلی خوشم اومد ازش .
اصلا روایت هرچیزی که راجع به جماهیر شوروی و اتفاقاتی که تو اون کشور ها و تو اون برهه ی زمانی جذابه.

 

[س__ارا]

خب من فقط یه سری چیزا درباره شباهت سریال به چیزی که واقعا اتفاق افتاده، براتون بگم.

خیلی وقت قبل‌تر از دیدن این سریال، من یه مستند درباره چرنوبیل دیده بودم. با شروع تماشای سریال با خودم گفتم اوه! چقدر نزدیک به واقعیته. و همزمان با ادامه‌ی سریال تصمیم گرفتم برم دنبال کتاب‌ها و بقیه مستنداتی که تو این زمینه هست‌.
اولین کتابی که شروع کردم Voices from Chernobyl بود (من نسخه انگلیسیشو خوندم، گویا به فارسی هم ترجمه شده ولی از کیفیت ترجمه‌ش اطلاعی ندارم). نویسنده کتاب با کسایی که حادثه چرنوبیل زندگی‌شون رو مستقیما تحت‌الشعاع قرار داده بود مصاحبه کرده. حرف‌های همسر یکی از آتش‌نشانای کشته شده رو که می‌خوندم بازم به این نتیجه رسیدم که تا حد امکان نزدیک به واقعیت -و قطعا با چاشنی فیلم‌سازی- ساختنش. توی مصاحبه، اون خانم می‌گه موقع قرار دادن همسرش توی تابوت، نتونستن کفش‌هاش رو بپوشونن، چون پاهاش کاملا متورم بوده. تو قسمت‌های بعدی سریال متوجه می‌شید حتی این نکته رو رعایت کردن!
و خیلی نکات ریز دیگه.

شما اگه تصویرهای واقعی پاک‌سازی منطقه Masha رو مقایسه کنید با چیزی که توی سریال نشون داده شده، واقعا کیف می‌کنید که چقدر شبیه و دقیقه.

به صورت کلی، خیلی پیشنهاد می‌کنم که این سریال رو ببینید. با تقریب خوبی کلیات و برخی جزئیات واقعی حادثه رو طی سریال متوجه خواهید شد.

 

[احسان از نوع قیچی ساز]

سریال چرنوبیل تو قسمت اول ودوم عظمت حادثه رو نشون نداد
شخصیت پردازی پرفسور ومعاون نخست وزیر قابل قبوله بود اما شخصیت پردازی زنه ورابطه عاشقانه قسمتت اول که نشون دهنده خراب شدن یک زندگی خیلی بد بود
صحنه ها به جز نیروگاه ( قسمت یک )خوب پرداخته شده بودند
صحنه دادگاه خوب بود ولی برای نشون دادن استیصال پرفسور باید بیشتر عمق میداد بهش
فیلمنامه خیلی ضعیف بود یارو مستند میساخت بهتر بود فرم فیلم محتوا رو ارائه نمیداد
نمرش از 5 ،1
نقد کامل
بزرگ‌ترین و مصنوعی‌ترین تحریف ایجادشده در سریال، خلق یک شخصیت خیالی است: یک دانشمند بلاروسی با بازی «امیلی واتسون» که بعد از محاسبه میزان تشعشعات در شهر «مینسک» به اوضاع مشکوک می‌شود و به طرزی جادویی و غیرمعقول بر ماجرا مسلط می‌شود. او هم‌زمان همه‌جا هست! راه خودش را به کمیسیون تحقیقات باز می‌کند، در جلسه با گورباچف می‌نشیند، به بایگانی‌های دولت سر می‌زند، با مهندسین روی تخت بیمارستان مصاحبه می‌کند و به‌تنهایی پرده از راز مخفیانه ایراد در طراحی راکتور برمی‌دارد. (این سؤال مطرح است که اگر مازین می‌خواست یک شخصیت زن برجسته داشته باشد تا آن را خمیرمایه داستانی کند که توسط مردها مدیریت می‌شود، چرا از «ماریا پروتشنکو» استفاده نکرده بود که معمار شهر پریپیات بود و بر فرایند تخلیه آن نظارت داشت ولی صحنه‌پردازی ضعیف او – مثل آن صحنه خنده‌دار که در آن «بوریس شربینا» (با بازی «استلان اسکارزگارد») معاون نخست‌وزیر در امور انرژی، از لگاسوف می‌پرسد: «یک راکتور اتمی چطور کار می‌کند» و بعد لگاسوف آن را برای ما توضیح می‌دهدتبدیل لگاسوف به یک فرد شجاع فاش کننده اسرار که مثل فیلم «کشتن مرغ مقلد» در سکانس دادگاه به نقطه اوج خودش می‌رسد، شاهدی دیگر بر گرایش سریال به بزرگنمایی از نوع هالیوودی است، سریال می‌خواهد چیزهایی را نشان ما دهد که عملاً اتفاق نیفتاده‌اند: مثل کارگرهایی که به شیوه «اسپارتاکوس»وار بلند می‌شوند، اسمشان را می‌گویند و داوطلب می‌شوند تا وارد ساختمان راکتور شده و شیرهای تخلیه آب مخزن را باز کنند یا معدنچیان زغال‌سنگی که به نیروگاه آورده می‌شوند تا زیر قلب پرحرارت راکتور اتمی حفاری کنند و با لخت کار کردن، جدی بودن تشعشعات را به استهزاء می‌گیرند و همین‌طور ستون بلندی از دود سیاه که روزهای متمادی بعد از انفجار از راکتور بلند می‌شد، درحالی‌که در واقعیت ابرهای سفید کوچکی که ناشی از بخار بودند ازآنجا به آسمان برمی خواست
مازین سریال را به شیوه‌ای هوشمندانه به پایان می‌رساند: او از شهادت‌هایی که در محاکمه نمایشی مسئولین نیروگاه داده می‌شود استفاده می‌کند تا فلش‌بک زده و بالاخره وقایع منجر به شروع ماجرا و آن آزمایش ایمنی سرهم‌بندی شده که باعث انفجار شد را بازخوانی کند. ولی این صحنه آن قوتی که باید داشته باشد را ندارد چرا که مانند بیشتر چیزهایی که قبل از آن در سریال آورده شده است، در آن بیش‌ازحد از اختیارات داستانی استفاده‌شده است
تنها چیز قابل ستایش سریال شخصیت پردازی ماماور کا گ ب هست که شخصیتش در اومده
برخلاف کل سریال

 

[موازی]

من یه سوال برام ایجاد شده. پدیده ی چرنوبیل چند درصد توی سرطان هایی که امروزه اینقدر زیاااد شده تاثیر داشته؟
یه سوال دیگه هم دارم. این که تحصیل تو روسیه و اوکراین خیلی راحته، ربطی داره به این موضوع؟ مثلا به خاطر چرنوبیل مردم خودشون مهاجرت کردن و کسی که واقعا میدونه چه خبره حاضر نیست بره و شرایط رو راحت کردن که مردم جذب شن.

 

[احسان از نوع قیچی ساز]

ستون بلندی از دود سیاه که روزهای متمادی بعد از انفجار از راکتور بلند می‌شد، درحالی‌که در واقعیت ابرهای سفید کوچکی که ناشی از بخار بودند ازآنجا به آسمان برمی خواست

عاشقان سریال این مورد رو پاسخ بدهند بعد امار imdbرا بر سرم بکوبند
imdbرا من وتو نظر می دهیم نه منتقدی که سینما خوانده

 

[س__ارا]

@احسان از نوع قیچی ساز

به نظر لازمه که شما یه دور تفاوت "مستند" و "سریالی" که بر اساس یک واقعه ساخته شده رو مطالعه بفرمائید!
طبیعتا، همون‌جور که تو پست قبلی عرض کردم، به خاطر داستانی بودن ماهیت سریال یه سری چاشنی‌هایی بهش افزوده شده.
اگر این چاشنی‌ها کلیت واقعه رو تحت‌الشعاع قرار داد، اون‌موقع نقد شما ممکنه وارد باشه، ولی الآن وارد نیست به نظرم‌.

در ضمن، بحث عاشق این سریال بودن و فلان و این صحبت‌ها که بچه‌بازیه به نظرم! صحبت این‌جاست که با توجه به مستندات موجود، که به مقدار قابل قبولی از قبل و بعد سریال مطالعه‌شون کردم، کلیات و برخی از جزئیات تا حد امکان نزدیک به اون چیزی که مستندات در دسترس می‌گن، نقل شده‌.
من نمی‌دونم شما چطور انتظار دارید که یه سریال ۵ قسمتی بتونه همه ی اون n عدد (n یک عدد دو رقمی است) دانشمند دیگه‌ای رو که با لیگاسوف همکاری داشتن، وارد داستان سریال بکنه! طبیعیه که نمیشه و لازمه نقشی ایجاد بشه که اون افراد رو نمایندگی بکنه.

 

[Leo]

عاشقان سریال این مورد رو پاسخ بدهند بعد امار imdbرا بر سرم بکوبند
imdbرا من وتو نظر می دهیم نه منتقدی که سینما خوانده

من کلا درک نمیکنم چرا اینقدر اصرار داری سینما رو یه مسئله ی کاملا اصولی و داخلِ چارپوب تعریف کنی. یعنی سعی میکنی یه سری قواعد و معیارهایی رو جلوی ذهنت داشته باشی به عنوانِ فیلتر. و هر فیلمی که اون معیار ها رو ارضا کرد میشه فیلمِ خوب! وگرنه فاقد ارزش هنری هستش و هیچ جایگاهی نداره!
این روش اصلا درست نیست. باید حواست باشه که هدف از فیلم ساختن همیشه یاد دادنِ یه سری مفهوم و آموزه های معنوی نیست. خیلی وقتا صرفا برای جذب مخاطب و بلاک باستر شدن فیلم میسازن.(مثالش همون مجموعه فیلم های اونجرز) و خب کی حق داره بگه نه اون فیلم خوبی نیست؟ فکر نمیکنم مفهومِ سینما متعلق به افرادی مثل فراستی و امثالهم(با اون نقد های مسخره ی سختگیرانه) باشه که معیار های فیلمِ خوب بودن رو هم فقط همون منتقدها بتونن تعیین کنن.
من به شخصه فکر میکنم فیلمی که بتونه برای مخاطب ملموس و قابل ارتباط باشه و بتونیم لذت کافی رو ازش ببریم خوبه. حالا میتونه "برادران گریمزبی باشه" یا "12 مرد خشمگین"! یه مشکل دیگه هم اینه که تو داری خیلی تیکه تیکه و جداگانه عوامل فیلم رو بررسی میکنی و آخرش نتیجه میگیری که فیلم خوبی نیست. یعنی میگی فلان بازیگر تو فلان لحظه بازیش خوب نبود. یا فلان سکانس زیاد واقعی نبود. خب این کار درست نیست! وقتی داری یه فیلمی رو نقد میکنی، قبل از هر چیز باید به کلیّت و حس غالبی که از تماشای فیلم گرفتی رو بیان کنی. مثلا: تماشای سریال چرنوبیل واست هیجان انگیز بود؟ آیا از جلوه های ویژه و عوامل بصری فیلم لذت بردی؟ موسیقی متنش چطور؟ تونستی با احساسات و افکار شخصیت ها ارتباط برقرار کنی؟
یه پست ح.ب هم داشتی درمورد همین مسئله که چه میدونم فیلمای اصغر فرهادی خوب نیست و برید دهنمکی تماشا کنید و اینا. خب معیارت چیه دقیقا؟ منتقدها؟ مگه دسته بندیِ "منتقد باسواد" و "عوام بی سواد" رو میتونی مشخص کنی الان؟ تعداد خیلی زیادی از همون "منتقد های باسواد" معتقدن که فیلم های اصغر فرهادی ارزش هنری خوبی دارن. استقبال مردم هم نشون که فیلم های فرهادی حتی بین عوام هم مقبولیت داره. تو الان داری به یه گروهِ خاصی از منتقدها تکیه میکنی و طبق نظرات و معیار های اونا میگی فلان فیلم خوبه و ارزش هنری داره و فلان فیلم بده و ارزش هنری نداره.
سایت imdb صرفا "من و تو" نیست. بخش زیادی از این نمره های imdb از همون نظرات منتقد ها ناشی میشه. یعنی کسی که واقعا فیلم میبینه و اینقدر براش مهم هست که برای فیلمی که دیده امتیاز بده و درموردش نظر بده! آره منم انکار نمیکنم که سایت هایی مثل metacritic و شاید rotten tomatoes "منتقد دار" تر هستن، ولی خب خیلی وقته که imdb مرجعِ معتبرتر و همگانی تری محسوب میشه.
درضمن، وقتی درمورد فیلمی نظر میدی علاوه بر شخصیت پردازی و محتوای سکانس ها بهتره درمورد مسائلی مثل فیلم برداری، موسیقی متن، بازیگری، تدوین، انسجام خط داستانی و ده ها مورد دیگه هم حرف بزنی. نه اینکه با چندتا مثال زدن از صحنه های مختلف بگی فیلم خوبی نبوده!
به علاوه، حواست به هدفِ احتمالی سازنده از ساختن فیلم باشه. یکی برای ارائه ی فرم و محتوا فیلم میسازه، یکی برای فروش بالا تو گیشه و مردمی پسند بودن، یکی برای نشون دادنِ هنر خودش، یکی برای اهداف سیاسی و مذهبی و یکی صرفا برای علایق خودش. این انگیزه ها خیلی باید معیار مهمی تو نقد کردنمون باشه.

+++ یکم منعطف تر سعی کن کار کنی با این قضایا. با این دیدگاهِ معیاردارِ کتابی و سوادلازم، جلوی خیلی از خلاقیت هارو میگیری و به طور خیلی چشمگیری از بُعدِ "احساسات" تو فیلما دور میشی. لذت بردن از فیلم و ارتباط برقرار کردن با اون(و کلا لمس کردنش)، چیزِ ثابتی نیست که بشه با یه سری اصول هنری و دانشگاهی درموردش حرف زد.

 

[احسان از نوع قیچی ساز]

من نمی‌دونم شما چطور انتظار دارید که یه سریال ۵ قسمتی بتونه همه ی اون n عدد (n یک عدد دو رقمی است) دانشمند دیگه‌ای رو که با لیگاسوف همکاری داشتن، وارد داستان سریال بکنه! طبیعیه که نمیشه و لازمه نقشی ایجاد بشه که اون افراد رو نمایندگی بکنه.

نیاز به n عدد نیس درست و حسابی شخصیت پردازی کنه قابل قبوله نه اینکه تیپیکال مثلا شخصیت کا گ ب نسبت به لگاسوف و زن تو فیلمنامه خیلی بهتر وارد شده بود وشعار نمی داد
شخصیت زن بی سر وته وارد میشه سیندرلاوار وجدان لگاسوف بیدار میکنه بعد بدون اطلاعاتی از خودش دیالوگ می گه ان هم به صورت کلاسی سیسم

بله از لحاظ اینکه به مسئله چرنوبیل پرداخته خوبه ولی سریال وسینما نیست بیشتر یک شبه مستند

 

[احسان از نوع قیچی ساز]

درضمن، وقتی درمورد فیلمی نظر میدی علاوه بر شخصیت پردازی و محتوای سکانس ها بهتره درمورد مسائلی مثل فیلم برداری، موسیقی متن، بازیگری، تدوین، انسجام خط داستانی و ده ها مورد دیگه هم حرف بزنی. نه اینکه با چندتا مثال زدن از صحنه های مختلف بگی فیلم خوبی نبوده!

خوب دوستان من به خاطر انسجام داستانش یک ستاره رو دادم
صحنه ایی برای این بررسی میکنم که تو یک کافه نشستیم باهم چایی بخوریم وپلان به پلان نقد کنیم

یکم منعطف تر سعی کن کار کنی با این قضایا. با این دیدگاهِ معیاردارِ کتابی و سوادلازم، جلوی خیلی از خلاقیت هارو میگیری و به طور خیلی چشمگیری از بُعدِ "احساسات" تو فیلما دور میشی. لذت بردن از فیلم و ارتباط برقرار کردن با اون(و کلا لمس کردنش)، چیزِ ثابتی نیست که بشه با یه سری اصول هنری و دانشگاهی درموردش حرف زد

بله ارتباط برقرار کردن به سواد ربطی نداره منتها هنر چیزی که پس از خلقش بیایم راجبش بحث کنیم هنر چیزی که مفهوم رو برسونه با یک فرم خوب هدف چرنوبیل گستردگی ماجرا بود که انچنان در نیومد به جز قسمت اول (لحظات نیروگاه هسته )و نشون دادن فداکاری این دانشمند (لگاسوف ) که اونم نتونست نشون بده میشه رو این دوتا بحث کرد تازه تو قسمت های اول خیلی بد از بین رفتن زندگی رو به تصویر کشیده بود تو خرابی زندگی ها فقط صحنه پیرزن و مرگ گاوش خوب دراومد بود
هرکسی نظری داره و میتونه این سریال دوست داشته باشه یا نه اما اینه هنر بنامیم و این سریال رو بالا ببریش ضد هنر وتخریب ارزش های سینما است .

 

[احسان از نوع قیچی ساز]

نشون نداد کا گ ب کار بدی کرده و ماجرا رو به جنگ سرد منتقل کرد اخبار خوب نشون نمیده که سانسورمیکنه شوروی و اینا رو به تصویر در نمیاره چه بهتره بود یک جلسه علمی مخفی تو قسمت 4 میزاشت و.....مشکلات دیگه

 

[Leo]

خوب دوستان من به خاطر انسجام داستانش یک ستاره رو دادم
صحنه ایی برای این بررسی میکنم که تو یک کافه نشستیم باهم چایی بخوریم وپلان به پلان نقد کنیم




بله ارتباط برقرار کردن به سواد ربطی نداره منتها هنر چیزی که پس از خلقش بیایم راجبش بحث کنیم هنر چیزی که مفهوم رو برسونه با یک فرم خوب هدف چرنوبیل گستردگی ماجرا بود که انچنان در نیومد به جز قسمت اول (لحظات نیروگاه هسته )و نشون دادن فداکاری این دانشمند (لگاسوف ) که اونم نتونست نشون بده میشه رو این دوتا بحث کرد تازه تو قسمت های اول خیلی بد از بین رفتن زندگی رو به تصویر کشیده بود تو خرابی زندگی ها فقط صحنه پیرزن و مرگ گاوش خوب دراومد بود
هرکسی نظری داره و میتونه این سریال دوست داشته باشه یا نه اما اینه هنر بنامیم و این سریال رو بالا ببریش ضد هنر وتخریب ارزش های سینما است .

نخوندی حرفامو فکر کنم.
من میگم هنر چیه؟ ارزش های سینما چیا هستن؟(هدفم سوال کردن نیست. دارم میگم سینمارو اینقدر توی چارچوب و معیاری که بهش میگی "ارزش و هنر" تعریف نکن.)
به هر حال قصد بحث کردن ندارم و دیگه جواب پستی رو نمیدم. صرفا خواستم چیزی که توی ذهنم داشتم رو بگم. پیشنهاد میکنم بیشتر روی حرفم فکر کنی.
موفق باشی.

 

[احسان از نوع قیچی ساز]

به هر حال قصد بحث کردن ندارم و دیگه جواب پستی رو نمیدم. صرفا خواستم چیزی که توی ذهنم داشتم رو بگم. پیشنهاد میکنم بیشتر روی حرفم فکر کنی.
موفق باشی

خواهش می کنم نفرمایید این حرف به امید دیدار وارزوی موفقیت روزافزون برای شما
این جور بحث های سینمایی علمی هنری برا سایت هم خوبه سایت امروز خیلی دچار حاشیه شده

 

[کاربر حذف شده 8031]

از سریال خوشم نیومد. روایت فیلم مثل خیلی از کلیشه‌های هالیوودی هست که مصداق عینی این جمله است: «ما خوبیم، بقیه عنن!»

بحث‌های اینجا رو دنبال کردم. بیشتر بحث‌ها به فرامتن فیلم کار داشتن که موضع من هم راجع به این قضیه اینجوری‌ه:
چه قبل از تماشای فیلم و چه الان، هیچ منبع دیگری را برای آشنایی با ابعاد فاجعۀ رقم خورده در چرنوبیل مرور نکرده‌ام. با این پیشینه، حال چگونه باید به صحّت‌وسقمِ آمار و ابعاد فاجعۀ چرنوبیل که در سریال آمده، اطمینان کنم؟ و یا اصلا، یک فیلم داستانی با پیش‌فرض درام بودن آن، محلّی برای بحث راجع به «حقیقت» وقایع است؟ واقعیت این است که تاحدّی این پرسش‌ها در تضاد با یکدیگر هستند و پاسخی که من برای این دو سوال دارم، موضع من را میان دو قطبِ ترسیمی این سوال‌ها قرار می‌دهد: آنچه که واقعا اتفاق افتاده و انطباق آنها با فیلم‌ها معیاری برای «زیبایی‌شنایی» فیلم نیستند، ولی، وقایع اطراف‌مان توانایی رهنمون کردن هر مخاطبی به سمتِ برقراری ارتباط بهتر -و البته شخصی- با فیلم‌ها را برقرار می‌کنند. به بیان دیگر، وقایع زندگی تنها می‌توانند ابزاری به دست مخاطب بدهند تا در نهایت به یک تجربۀ هنری -حسی- برسند. پس برای روشن‌تر شدن حرف‌هایم لازم است بگویم که میزان انطباق فاجعۀ اصلی چرنوبیل با فیلم‌اش یک ملاک خودبسنده نیست، ولی انحراف‌ها از واقعیت -و حذف قسمت‌هایی از حقیقت- می‌توانند مواضع فیلم را مشخص کنند و ما را هر چه بهتر در فهم فیلم هدایت کنند.