• اگر سمپادی هستی همین الان عضو شو :
    ثبت نام عضویت

بهترین دکلمه ای که تا حالا شنیدید

  • شروع کننده موضوع
  • توقیف شده
  • #1

thinker

کاربر فوق‌فعال
ارسال‌ها
108
امتیاز
488
نام مرکز سمپاد
شهید رجایی
شهر
تهران
سال فارغ التحصیلی
1400
سلام
دراینجا بهترین دکلمه ای که تا حالا به گوشتون خورده قرار بدید تا دیگرانم لذت ببرن.
 

Zeinab04

کاربر فوق‌حرفه‌ای
ارسال‌ها
622
امتیاز
3,505
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ۷
شهر
تهران
سال فارغ التحصیلی
1401
دانشگاه
امیرکبیر
رشته دانشگاه
مهندسی پزشکی
کلاس اول که بودم، یه دکلمه بود درباره معلم
بعد من خودم اجرا کرده بودمش
خیلی دوستش دارم
فایلش رو پیدا نمی کنم بفرستم
ولی اون چون اولین دکلمه درست حسابی ام بود و کلی هم بعدش تشویق شدم٬ حسابی تو ذهنم مونده 8->
 
  • شروع کننده موضوع
  • توقیف شده
  • #4

thinker

کاربر فوق‌فعال
ارسال‌ها
108
امتیاز
488
نام مرکز سمپاد
شهید رجایی
شهر
تهران
سال فارغ التحصیلی
1400
کلاس اول که بودم، یه دکلمه بود درباره معلم
بعد من خودم اجرا کرده بودمش
خیلی دوستش دارم
فایلش رو پیدا نمی کنم بفرستم
ولی اون چون اولین دکلمه درست حسابی ام بود و کلی هم بعدش تشویق شدم٬ حسابی تو ذهنم مونده 8->


متن دکلمه رو هم میتونید بزارید
 

Zeinab04

کاربر فوق‌حرفه‌ای
ارسال‌ها
622
امتیاز
3,505
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ۷
شهر
تهران
سال فارغ التحصیلی
1401
دانشگاه
امیرکبیر
رشته دانشگاه
مهندسی پزشکی

Nemesys

کاربر انجمن خاک‌خورده
ارسال‌ها
688
امتیاز
9,183
نام مرکز سمپاد
Sh.HiddenHand
شهر
MD
سال فارغ التحصیلی
95
مدال المپیاد
ادبیات و شیمی

*حنانه*

کاربر نیمه‌فعال
ارسال‌ها
7
امتیاز
51
نام مرکز سمپاد
_
شهر
_
سال فارغ التحصیلی
0000
ارسال‌ها
687
امتیاز
915
نام مرکز سمپاد
راهنمایی حلی 2 - دبیرستان حلی10
شهر
تهران
سال فارغ التحصیلی
1397
دانشگاه
Shahed Uni
رشته دانشگاه
Computer Science
تلگرام
اینستاگرام
دکلمه های علیرضا آذر
بهتریناشون به نظر خودم:
دایره
تاریک خانه
اثر انگشت
عشق
هم مرگ
 

پرنیان.ک

کاربر خاک‌انجمن‌خورده
ارسال‌ها
2,272
امتیاز
47,370
نام مرکز سمپاد
فرزانگان
شهر
خرم آباد
سال فارغ التحصیلی
94
دکلمه نیست اما شنیدنش هم خالی از لطف نیست.
محمد مختاری
کوتاه سخنی از محمد مختاری شاعر، نویسنده، مترجم و منتقد چپ‌گرای ایرانی که سال 77 توسط تیمی از اعضای وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ربوده و ترور شد.

احتمالا بدونین که ایشون همون شخصی بودن که نویسنده های چهرازی هم تو اپیزود پاییز بهش اشاره کردند...
"اون یکی رو یادته رشید بود، دستش رو تکون می داد، با عینک و سر فرفری وسط راهرو می گفت لبت کجاست که خاک چشم به راه است؟!...چی شد اون؟ عشق صف نونوایی بود. هرچی از مدیریت پرسیدیم جواب سربالا داد. پاییز نبود؟ همین وختا بودا جونِ تو، که دیگه از نونوایی برنگشت، آخرم ورداشتن یه ورق کاغذ چسبوندن پشت شیشه، که خودسر شده، اشتباه شده باس ببخشین."

+آدمیزاد که خیک ماست نیستش که...
 

saba.hjm

Olmazsa alışırız(:
ارسال‌ها
873
امتیاز
25,760
نام مرکز سمپاد
فزرانگان
شهر
سراب
سال فارغ التحصیلی
1400


حالمان بد نیست غم کم می‌خوریم
کم که نه هرروز کم کم می‌خوریم
آب می‌خواهم سرابم می‌دهند
عشق می‌ورزم عذابم می‌دهند
خود نمی‌دانم کجا رفتم به خواب
از چه بیدارم نکردی آفتاب؟
خنجری بر قلب بیمارم زدند
بیگناهی بودم و دارم زدند
سنگ را بستند و سگ آزاد شد
یکشبه بی داد آمد داد شد
عشق آخر تیشه زد بر ریشه‌ام
تیشه زد بر ریشه اندیشه‌ام
عشق اگر این است مرتد می شوم
خوب اگر این است من بد می شوم

بس کن ای دل نابسامانی بس است
کافرم دیگر مسلمانی بس است
در میان خلق سردر گم شدم
عاقبت آلوده مردم شدم
بعد از این با بی کسی خو می‌کنم
هر چه در دل داشتم رو می‌کنم
من نمی‌گویم دگر گفتن بس است
گفتن اما هیچ نشنفتن بس است
روزگارت باد شیرین شاد باش
دست کم یک شب تو هم فریاد باش
نیستم از مردم خنجر به دست
بت برستم بت برستم بت برست

بت برستم بت برستی کار ماست
چشم مستی تحفه بازار ماست
درد می‌بارد چو لب تر می‌کنم
طالعم شوم است باور می‌کنم
من که با دریا تلاطم کرده‌ام
راه دریا را چرا گم کرده‌ام
قفل غم بر درب سلولم مزن
من خودم خوش باورم گولم مزن

من نمی‌گویم که خاموشم مکن
من نمی‌گویم فراموشم مکن
من نمی‌گویم که با من یار باش
من نمی‌گویم مرا غمخوار باش
آه ! در شهر شما یاری نبود
قصه هایم را خریداری نبود
راه رسم شهرتان بیداد بود
شهرتان از خون ما آباد بود
از در و دیوارتان خون می‌چکد
خون صد فرهاد مجنون می‌چکد
خسته‌ام از قصه های شومتان
خسته از همدردی مسمومتان
این همه خنجر دل کس خون نشد
این همه لیلی کسی مجنون نشد
آسمان خالی شد از فریادتان
بیستون در حسرت فرهادتان
کوه کندن گر نباشد پیشه ام
گویی از فرهاد دارد ریشه ام
عشق از من دور و پایم لنگ بود
قیمتش بسیار و دستم تنگ بود
گر نرفتم هر دو پایم خسته بود
تیشه گر افتاد دستم بسته بود

هیچ کس ایا فکر ما را کرد؟ نه
فکر دست تنگ ما را کرد؟ نه
هیچ کس از حال ما پرسید؟ نه
هیچ کس اندوه ما را دید؟ نه
هیچ کس اشکی برای ما نریخت
هر که با ما بود ازما می‌گریخت

چند روزی است که حالم دیدنی است
حال من از این و آن پرسیدنی است
گاه بر روی زمین زل می‌زنم
گاه بر حافظ تفأل می‌زنم
حافظ دیوانه فالم را گرفت
یک غزل آمد که حالم را گرفت

« ما زیاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه می پنداشتیم»
 
بالا