• اگر سمپادی هستی همین الان عضو شو :
    ثبت نام عضویت

بهترین شعرهایی که تا به حال خوندی!

"Mehrab"

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
445
امتیاز
3,721
نام مرکز سمپاد
شهید بهشتی
شهر
گرگان
سال فارغ التحصیلی
1398
شب نیست که چشمم آرزومند تو نیست
وین جانِ به لب رسیده در بندِ تو نیست

گر تو دگری به جای من بگزینی
من عهدِ تو نشکنم که مانند تو نیست...

سعدی
 

"Mehrab"

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
445
امتیاز
3,721
نام مرکز سمپاد
شهید بهشتی
شهر
گرگان
سال فارغ التحصیلی
1398
در جهان عاشق شدن یادم نبود
دوستی با هیچ کس کارم نبود
بعد عمری با یکی یکتا شدم
فکر کردم صاحب دنیا شدم
تا تویی در خاطرم با دیگران بیگانه ام
با خیالت همنشین با دوریت دیوانه ام
 

Nerd_Girl

کاربر فوق‌فعال
ارسال‌ها
137
امتیاز
1,601
نام مرکز سمپاد
فرزانگان
شهر
_
سال فارغ التحصیلی
95
وقتی جهان
از ریشه جهنم
وآدم
از عدم
و سعی از ریشه یاس می آید
وقتی که یک تفاوت ساده
در حرف
کفتار را به کفتر
تبدیل می کند
باید به بی تفاوتی واژه ها
و واژههای بی طرفی
مثل نان
دل بست
نان را
از هر طرف بخوانی
نان است
"قیصر امین پور"
 

"Mehrab"

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
445
امتیاز
3,721
نام مرکز سمپاد
شهید بهشتی
شهر
گرگان
سال فارغ التحصیلی
1398

از دوست بریدیمٖ به صد رنج و ندامت
از دوست به‌خیر آمد و از ما به‌سلامت
حالی دل مظلوم مرا غمزهٔ مستش
با تیر زد و ماند قصاصش به قیامت
از عشق حذرکن که بود ماحصل عشق
خون خوردن و جان کندن و آنگاه ملامت
طی شد زجهان چشمه خضر ودم عیسی
ایزد به لب لعل تو داد این دو کرامت

ملک الشعرای بهار
 

"Mehrab"

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
445
امتیاز
3,721
نام مرکز سمپاد
شهید بهشتی
شهر
گرگان
سال فارغ التحصیلی
1398
ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﻣﻦ چه کنم؟
ﮔﻔﺖ ﻧﺒﺾِ ﺿﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﻣﻦ چه کنم؟
ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﻋﺸﻖِ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ ﺭﺣﻤﯽ ﮐﻦ
ﮔﻔﺖ ﻋﺸﻘﯽ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﻣﻦ چه کنم؟
ﮔﻔﺘﻤﺶ ﻣﺎﻩ ﺷﺪﯼ ﺭﺍﻩ ﺷﺪﯼ ﺩﺭ ﺩﻝِ ﻣﻦ
ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﻣﻦ چه کنم؟
ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺁﺗﺶِ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﺩ
ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺩ ﺁﺗﺶِ ﺟﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﻣﻦ چه کنم؟
ﮔﻔﺘﻤﺶ ﮔَﺮ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺯِ ﻏﻤﺖ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ
ﮔﻔﺖ ﺟﺎﻧﯽ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺗو ﺑﮕﻮ من چه کنم؟
 

شیـوا

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
358
امتیاز
14,056
نام مرکز سمپاد
فرزانگان 1
شهر
همدان
سال فارغ التحصیلی
94
مدال المپیاد
یه سری خاطرات سبز شیمیایی
دانشگاه
همدان
رشته دانشگاه
پزشکی
شبی به خواب میروی و دیگر هیچکس از خواب بیدارت نخواهد کرد
این سطرهایی که گفتم معنای مرگ نیست
مرگ، ماجرای قشنگی ست
رودخانه ایست که رویایش را به دریا میریزد و ماهیانش را و رازها آوازهایش را...
آن سطرهایی که گفته ام معنای موی سپیدی است بر پیشانی بلند رویاها.
مردابی دورمانده از تمامی دریاها .
معنای عادت است و فراموشی
یعنی که زنده ای ولی خاموشی.
گوش کن به نُت هایی که پشت پنجره ات میخورند:
با ...
را ...
باران باش
کسی به باران عادت نمیکند هربار که بیاید خیس میشوی.

| گروس عبدالملکیان|
 

Nerd_Girl

کاربر فوق‌فعال
ارسال‌ها
137
امتیاز
1,601
نام مرکز سمپاد
فرزانگان
شهر
_
سال فارغ التحصیلی
95
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابي ست هوا؟
يا گرفته است هنوز ؟
من در اين گوشه كه از دنيا بيرون است
آفتابي به سرم نيست
از بهاران خبرم نيست
آنچه مي بينم ديوار است
آه اين سخت سياه
آن چنان نزديك است
كه چو بر مي كشم از سينه نفس
نفسم را بر مي گرداند
ره چنان بسته كه پرواز نگه
در همين يك قدمي مي ماند
كورسويي ز چراغي رنجور
قصه پرداز شب ظلماني ست
نفسم مي گيرد
كه هوا هم اينجا زنداني ست
هر چه با من اينجاست
رنگ رخ باخته است
آفتابي هرگز
گوشه چشمي هم
بر فراموشي اين دخمه نينداخته است
اندر اين گوشه خاموش فراموش شده
كز دم سردش هر شمعي خاموش شده
باد رنگيني در خاطرمن
گريه مي انگيزد
ارغوانم آنجاست
ارغوانم تنهاست
ارغوانم دارد مي گريد
چون دل من كه چنين خون ‌آلود
هر دم از ديده فرو مي ريزد
ارغوان

اين چه راز يست كه هر بار بهار
با عزاي دل ما مي آيد ؟
كه زمين هر سال از خون پرستوها رنگين است
وين چنين بر جگر سوختگان
داغ بر داغ مي افزايد ؟
ارغوان پنجه خونين زمين
دامن صبح بگير
وز سواران خرامنده خورشيد بپرس
كي بر اين درد غم مي گذرند ؟
ارغوان خوشه خون
بامدادان كه كبوترها
بر لب پنجره باز سحر غلغله مي آغازند
جان گل رنگ مرا
بر سر دست بگير
به تماشاگه پرواز ببر
آه بشتاب كه هم پروازان
نگران غم هم پروازند
ارغوان بيرق گلگون بهار
تو برافراشته باش
شعر خونبار مني
ياد رنگين رفيقانم را
بر زبان داشته باش
تو بخوان نغمه ناخوانده من
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من
“هوشنگ ابتهاج”
 

فاطیما

کاربر فوق‌حرفه‌ای
عضو مدیران انجمن
ارسال‌ها
1,109
امتیاز
22,511
نام مرکز سمپاد
فرزانگان
شهر
Esf
سال فارغ التحصیلی
99
من به بعضی چهره ها چون زود عادت میکنم
پیش ـشان سر بر نمی آرم رعایت میکنم
هم چنان که برگ خشکیده نماند بر درخت
مایه ی رنج تو باشم رفع زحمت میکنم
این دهان باز و چشم بی تحرک را ببخش
آن قدر جذابیت داری که حیرت میکنم
کم اگر با دوستانم مینشینم جرم توست
هرکسی را دوست دارم،در تو رویت میکنم
فکر کردی چیشت موزون میکند شعر مرا؟
در قدم برداشتن های تو دقت میکنم
یک سلامم را اگر پاسخ بگویی،میروم
لذتش را با تمام شهر قسمت میکنم
ترک افیونی شبیه تو اگرچه مشکل است
روی دوش دیگران یک روز ترکت میکنم
توی دنیا هم نشد،برزخ که پیدا کردمت
می نشینم تا قیامت با تو صحبت میکنم

کاظم بهمنی
 

Flying_girl

کاربر فوق‌حرفه‌ای
ارسال‌ها
764
امتیاز
4,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان7
شهر
تهران
سال فارغ التحصیلی
1395
مدال المپیاد
هیچ
دانشگاه
تربیت مدرس
رشته دانشگاه
پیشرانش
ای فلک خوش کن به مرگ من دل یار مرا
دلگران از هستیم مپسند دلدار مرا

ای اجل چون گشته‌ام بار دل آن نازنین
جان ز من بستان و بردار از دلش بار مرا

ای زمانه این زمان کز من دلش دارد غبار
گرد صحرای عدم گردان تن زار مرا

ای طبیب دهر چون تلخ است از من مشربش
شربت از زهر اجل ده جان بیمار مرا

ای سپهر اکنون که جز در خواب کم می‌بینمش
منت از خواب عدم به چشم بیدار مرا

ای زمین چون او نمی‌خواهد که دیگر بیندم
از برون جا در درون ده جسم افکار مرا

محتشم دلدار اگر فرمان به قتل من دهد
بر سر میدان عبرت نصب کن دار مرا

#محتشم_کاشانی
 
  • لایک
امتیازات: mhdl
ارسال‌ها
810
امتیاز
11,334
نام مرکز سمپاد
چهارراه لشگر
شهر
تهران
سال فارغ التحصیلی
97
دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد

به خط و خال گدایان مده خزینه دل
به دست شاهوشی ده که محترم دارد

نه هر درخت تحمل کند جفای خزان
غلام همت سروم که این قدم دارد

رسید موسم آن کز طرب چو نرگس مست
نهد به پای قدح هر که شش درم دارد

زر از بهای می اکنون چو گل دریغ مدار
که عقل کل به صدت عیب متهم دارد

ز سر غیب کس آگاه نیست قصه مخوان
کدام محرم دل ره در این حرم دارد

دلم که لاف تجرد زدی کنون صد شغل
به بوی زلف تو با باد صبحدم دارد

مراد دل ز که پرسم که نیست دلداری
که جلوه نظر و شیوه کرم دارد

ز جیب خرقه حافظ چه طرف بتوان بست
که ما صمد طلبیدیم و او صنم دارد

حافظ
 
ارسال‌ها
810
امتیاز
11,334
نام مرکز سمپاد
چهارراه لشگر
شهر
تهران
سال فارغ التحصیلی
97
با تو ای یار سفر کرده سخن بسیار است
کاندر این معبر پر حادثه دل بی یار است

گفته بودی که زمین کوچه سرگردانی است
بی تو زین کوچه گذشتن به خدا دشوار است

ای گذر کرده از این خاک فراموش نکن
که دل منتظرم تا به سحر بیدار است

من طمع کارم و راضی به شفاعت نشوم
مرهم سینه در خون شده ام دیدار است

چشم مستت همه شب داد سفر سر می داد
خرم آن چشم که خاک قدم دلدار است

شب هجران تو چون آیه ی دل تنگیها است
خارج از تاب و توان دل این بیمار است

عبدی از خانه اگر رفت غلامی بخرید
کان گران است و این به یکی دینار است

در می خانه گشایید که گم کرده رهی
همچو منصور "انالحق" زده و بر دار است

محمد عبدی
 

wdr

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
426
امتیاز
1,826
نام مرکز سمپاد
hElLi
شهر
tEh
سال فارغ التحصیلی
86
ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه
کز دست غم خلاص من آن جا مگر شود

از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان
باشد کز آن میانه یکی کارگر شود

ای جان حدیث ما بر دلدار بازگو
لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود

از کیمیای مهر تو زر گشت روی من
آری به یمن لطف شما خاک زر شود

در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب
یا رب مباد آن که گدا معتبر شود

بس نکته غیر حسن بباید که تا کسی
مقبول طبع مردم صاحب نظر شود

این سرکشی که کنگره کاخ وصل راست
سرها بر آستانه او خاک در شود

حافظ چو نافه سر زلفش به دست توست
دم درکش ار نه باد صبا را خبر شود
 

پرنیان.ک

کاربر خاک‌انجمن‌خورده
ارسال‌ها
2,272
امتیاز
47,373
نام مرکز سمپاد
فرزانگان
شهر
خرم آباد
سال فارغ التحصیلی
94
واعظی پرسید از فرزند خویش
هیچ میدانی مسلمانی به چیست
صدق و بی آزاری و خدمت به خلق
هم عبادت هم کلید زندگیست
گفت زین معیار اندر شهر ما
یک مسلمان هست،آن هم ارمنیست

پروین اعتصامی
 
ارسال‌ها
810
امتیاز
11,334
نام مرکز سمپاد
چهارراه لشگر
شهر
تهران
سال فارغ التحصیلی
97
آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم
از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم

ما آمده بودیم که تا مرز رسیدن
همراه تو فرسنگ به فرسنگ بمیریم

ما را بکُش و مُثله کن و خوب بسوزان
لایق که نبودیم در آن جنگ بمیریم

یک جرئت پیدا شدن و شعر چکیدن
بس بود که با آن غزل آهنگ بمیریم

پای طلب و شوق رسیدن همه حرف است
بد خاطره ای نیست اگر لنگ بمیریم

تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم
شاید که خدا خواسته دلتنگ بمیریم

فرصت بده ای روح جنون تا غزل بعد
در غیرت ما نیست که از سنگ بمیریم

محمد عبدی
 

fatemeh.sh

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
361
امتیاز
8,143
نام مرکز سمپاد
فرزانگان
شهر
خرم اباد
سال فارغ التحصیلی
95
رشته دانشگاه
پزشکی
عشق می‌ورزم و امید که این فن شریف
چون هنرهای دگر موجب حرمان نشود

دوش می‌گفت که فردا بدهم کام دلت
سببی ساز خدایا که پشیمان نشود

حسن خلقی ز خدا می‌طلبم خوی تو را
تا دگر خاطر ما از تو پریشان نشود

ذره را تا نبود همت عالی حافظ
طالب چشمه خورشید درخشان نشود

حافظ
 

Flying_girl

کاربر فوق‌حرفه‌ای
ارسال‌ها
764
امتیاز
4,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان7
شهر
تهران
سال فارغ التحصیلی
1395
مدال المپیاد
هیچ
دانشگاه
تربیت مدرس
رشته دانشگاه
پیشرانش
ل سيراب به خون تشنه لب يار من است
وز پی ديدن او دادن جان کار من است

شرم از آن چشم سيه بادش و مژگان دراز
هر که دل بردن او ديد و در انکار من است

ساروان رخت به دروازه مبر کان سر کو
شاهراهيست که منزلگه دلدار من است

بنده طالع خويشم که در اين قحط وفا
عشق آن لولی سرمست خريدار من است

طبله عطر گل و زلف عبيرافشانش
فيض يک شمه ز بوی خوش عطار من است

باغبان همچو نسيمم ز در خويش مران
کب گلزار تو از اشک چو گلنار من است

شربت قند و گلاب از لب يارم فرمود
نرگس او که طبيب دل بيمار من است

آن که در طرز غزل نکته به حافظ آموخت
يار شيرين سخن نادره گفتار من است
 

"Mehrab"

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
445
امتیاز
3,721
نام مرکز سمپاد
شهید بهشتی
شهر
گرگان
سال فارغ التحصیلی
1398
تا که بودیم، نبودیم کسی
کُشت مارا غم بی هم نفسی
تاکه خفتیم، همه بیدار شدند
تاکه رفتیم، همگی یار شدند
قدر آن شیشه بدانید که هست
نه در آن موقع که افتاد و شکست!
 

wdr

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
426
امتیاز
1,826
نام مرکز سمپاد
hElLi
شهر
tEh
سال فارغ التحصیلی
86
یک وجب دوری برای عاشقان یعنی عذاب
وای از ان روزی که عاشق رد شود اب از سرش
جای من این روزها میزیست کنج کافه ها
یک طرف اندوه و من، یاد تو سمت دیگرش
 

ARYCH

کاربر فعال
ارسال‌ها
73
امتیاز
170
نام مرکز سمپاد
شهید بهشتی
شهر
خرم آباد
سال فارغ التحصیلی
1399
موی سپید را فلکم رایگان نداد

این رشته را به نقد جوانی خریده‌ام

ای سرو پای بسته به آزادگی مناز

آزاده من که از همه عالم بریده‌ام
 
ارسال‌ها
810
امتیاز
11,334
نام مرکز سمپاد
چهارراه لشگر
شهر
تهران
سال فارغ التحصیلی
97
نیستم پروانه یا ققنوس اما زار میسوزم
دردم این شد مست ِ ساغر نیستم ،هشیار میسوزم

جبرئیل ِ جان من راضی شد آخر پیش تر آید
میگذارم تا قدم در کوچه ات صدبار میسوزم

پاره ای از عقل هستم پاره ای از عشق ، حیرانم
از درون ، در آتش ِ سوزان ِ این پیکار میسوزم

گریه‌ام پایان ندارد در میان کوچه‌‌ات حالا
بی‌مهابا اینچنین بر سینه‌ی دیوار میسوزم

من رفیق ِ نیمه راهی نیستم حتی برای دود
در رفاقت پا به پای جان این سیگار میسوزم

پا به پای عکس هایم که تو آتش میزنی حالا
در کنار ِخاطرات ِآن همه دیدار میسوزم

مرگ ِمن نه شو‌کران دارد نه تیغ و نه طناب دار
قبل از اعدامم به پای زهر و تیغ و دار میسوزم

من سیاوش نیستم که سالم از آتش برون آیم
بی گناهم گرچه اما، شرمسار و خوار میسوزم

از نبودت گرچه رنجورم ولی آتش نمیگیرم
چون تو را با مرد دیگر دیده ام بسیار میسوزم

محمدمهدی شیخی
 
بالا