• اگر سمپادی هستی همین الان عضو شو :
    ثبت نام عضویت

مهشاد - ۲۲۵۲۷

  • شروع کننده موضوع
  • #1

moOn:)

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
335
امتیاز
2,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ارومیه
1.The Pianist/Roman Polanski
2.Mid Night In PARIS/woody Allen
3.English Patient/Anthony minghella
4.A beautiful Mind/Ron howard
5.The Shawshank Redemption/Frank Darabont
6.Good willhunting/Gus Van Sant
7.Amelie/Jean-Pierre Jeunet
8.blue/ Krzysztof Kieślowsk
9.Persona/Ingmar Bergman
10.autumn Sonata/Ingmar Bergman
11.wild strawberries/Ingmar Bergman
12.the seventh seal/Ingmar Bergman
13.matrix I,II,III/Lana Wachowski
14.Eat.Pray.Love/Ryan Murphy
15.pulp fiction/Quentin Tarantino
16.Jane Eyre/Cary Fukunaga
17.Memento/Christopher Nolan
18.Million Dollar Baby/Clint Eastwood
19.The Great Gatsby/Baz Luhrmann
20.Skyfall/Martin Campbell
21.Kramer Vs Kramer/Robert Benton
22.In Time/Andrew Niccol
23.Iron Lady/ Phyllida Lloyd
24.BATMAN/Christopher Nolan
25.The Tree of Life/Terrence Malick
26.Exam/Stuart Hazeldine
27.The Twilight saga/Catherine Hardwicke
28.Family weekend/Benjamin Epps
29.Mr & Mrs Smith/Doug Liman
30.Amour/Michael Haneke
31.A Dangerous Method/David Cronenberg
32.ChoColate/Lasse Hallström
33.The Sixth Sense/M. Night Shyamalan
34.The 400 BlOws/François Truffaut
35.Life As We Know It/Greg Berlanti
36.little miss sunshine/Jonathan Dayton, Valerie Faris
37.A Thousand Times Good Night/Erik Poppe
38.The King's Speech/Tom Hooper
39.Her/Spike Jonze
40.Soul Surfer/Sean McNamara
41.American Beauty/Sam Mendes
42.Short term 12/Estin Cretton
43.The Perks of Being a Wallflower/Stephen Chbosky
44.Gladiator/Ridley Scott
45.The Hobbit: An Unexpected Journey/Peter Jackson
46.The Fault in Our Stars/Josh Boone
47.Before sunset/Richard Linklater
48.Before Sunrise/Richard Linklater
49.one flew over the cuckoo's nest/Milos Forman
50.The Legend Of 1900/Giuseppe Tornatore
51.city of angels/Tim Pope
52.The green mile/frank darabont
53.The Terminal/Steven Spielberg
54.Red/Krzysztof Kieślowsk
55.fight club/David Fincher
56.Annie Hall/Woody Allen
57.Into the wild/Sean Penn
58.The Princess Bride/Rob Reiner
59.Harry Potter collection
60.Gravity/Alfonso Cuarón
61.Shutter island/Martin Scorsese
62.gone girl/David Fincher
63.la strada/Federico Fellini
64.boyhood/Richard Linklater
65.a streetcar named desire/Elia Kazan
66.telwe years a slave/Steve McQueen
67.Shrink/ Jonas Pate
68.Winter Sleep/Nuri Bilge Ceylan
69.The Prestige/Christopher Nolan
70.Through a glass darkly/Ingmar Bergman
71.Proof/John Madden
72.Inception/Christopher Nolan
73.Blue Jasmine/Woody Allen
74.funny face/Stanley Donen
75.The Imitation Game/Morten Tyldum
76.winter light/Ingmar Bergman
77.V for Vendetta/James McTeigue
78.Angel-A/Luc Besson
79.My fair lady/George Cukor
80.Prometheus/Ridley Scott
81.Amadeus/Milos Forman
82. Interstellar/Christopher Nolan
83.Black Swan/Darren Aronofsky
84.Silver Linings playbook/David O. Russel
85.El laberinto del Fauno/Guillermo del Toro
86.Forrest Gump/Robert Zemeckis
87.Veronika decides to die/Emily Young
88.Insomnia/Christopher Nolan
89.The Double Life of Véronique/Krzysztof Kieślowski
90.The Hangover/Todd Phillips
91.when Nitchez wept/Pinchas Perry
92.Camp X-Ray/Peter Sattler
93.Atonement/Joe Wright
94.five-hundred dyas of Summer/Marc Webb
95..Ex Machina/Alex Garland
96.Kill Bill/Quentin Tarantino
97.The Fountain/Darren Aronofsky
98.Birdman/Alejandro G. Inarritu
99.Whiplash/Damien Chazelle
100.Wild/Jean-Mark Vallee
101.Alice in Wonderland/Tim Burton
102.Sleepy hollow/Tim Burton
103.Sweeney Todd /Tim Burton
104.Big Fish/Tim Burton
105.MulHolland Drive/David Lynch
106.Fanny & Alexandre/Ingmar Bergman
107.Side effects/Steven Soderbergh
108.We are the Millers/Rawson Marshall Thurber
109.Four minute Mile/Charles-Olivier Michaud
110.Blue is the warmest color/Abdellatif Kechiche
111.American psycho/Mary Harron
112.The Girl with the Dragon Tattoo/David Fincher
113.The Devil's Advocate/Taylor Hackford
114.Speak/Jessica Sharzer
115.Godfather I /Francis Ford Coppola
116.Cinderella/Kenneth Branagh
117.Mr Nobody/Jaco Van Dormael
118.Léon: The Professional/Luc Besson
119.Requiem for a Dream/Darren Aronofsky
120.Finding Neverland/Marc Forster
121.Roman holiday/William Wyler
122.The exorcist/William Friedkin
123.Ring/Hideo Nakata
124.Public enemies/MichaelMann
125.The Conjuring/James Wan
126.Transcendence/Wally Pfister
127.Breakfast at Tiffany's/Blake Edwards
128.Sabrina/Billy Wilder
129.Edward Scissorhands/Tim Burton
130.Catch me if you can/Seven Spielberg
131.The children`s hour/William Wyler
132.Begine again/John Carney
133.A clockwork orange/ Stanley Kubrick
134.A space odyssey/Stanley Kubrick
135.La dolce vita/Federico Fellini
136.Ordet/Carl Theodor Dreyer
137.Alien/Ridley Scott
138.The Martian/Ridley Scott
139.Se7en/David Fincher
140.Rosemary's Baby/Roman Polanski
141.Everest/Baltasar Kormákur
142.The Revenant/Alejandro González Iñárritu
143.Stalker/Andrei Tarkovsky
144.The Grand Budapest Hotel/Wes Anderson
145.Vertigo/Alfred Hitchcock
146.Twelve Angry Men/Sidney Lumet
147.The Hateful Eight/Quentin Tarantino
148.Girl interrupted/James Mangold
149.Spectre/Sam Mendes
150.Freud/John Huston
151.Life Is Beautiful/Roberto Benigni
152.Run Lola, Run/Tom Tykwer
153.Cube/Vincenzo Natali
154.Hannah/Joe Wright
155.The Nun's Story/Fred Zinnemann
156.Charade/Stanley Donen
...


انیمیشن:
1.Mary and Max
2.Frozen
3.Big hero-6
4.When the wind rises
5.Monsters University
6.Monsters, Inc
7.Free birds
8.Finding Nemo
9.Tangled
10.Monsters Vs Aliens
11.Mega mind
12.Despicable me
13.Ice age
14.Kung Fu Panda
15.The Incredibles
16.Coraline
17.Rango
18.Inside out
19.Rise of guardians
20.Corpse Bride
21.Hotel Transylvania
22.My Neighbor Totoro


ایــرانی های موردِ علاقه م:
1.هیس! دخترها فریاد نمی زنند
2.جـــدایی
3.حوض نقاشی
4.برف روی کاج ها
5.یکی از ما دو نفر
6.سوپراستار


سریال های موردِ علاقه م:
1.Greys Anatomy
2.House M.D
3.Friends
4.Modern family
5.House of cards
6.Forever
7.Doctor Who

84191903075404274104.jpg
 
  • شروع کننده موضوع
  • #2

moOn:)

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
335
امتیاز
2,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ارومیه
پاسخ : مهشاد - ۲۲۵۲۷

نامِ فیلم :The Fault in Our Stars
نامِ کارگردان:Josh Boone
سالِ تولید:2014

امتیاز: 8.1 (IMDb)
امتیاز از دیدگاهِ من (:د) :9

260n81hkuvu96vuaesog.jpg

خـــلاصـــهـ
: داستانِ فیلم درباره یِ دختر و پسریه به اسم هایِ هیزل و آگوستوس که تو جلساتِ افرادِ سرطانی باهم آشنا میشن...

نظـــرِ من: یکی از زیباترین و غم انگیز ترین فیلم هایی بود که تونستم ببینم. یه فیلمِ صورتیِ لایت با کلی دیالوگ هایِ قشنگ و دوست داشتنی. فیلم مسئله یِ "پذیرفتن" رو خیلی خوب بیان کرده. پذیرشِ زندگی با تمامِ مشکلاتش و پذیرش سهممون در زندگی و لذت بردن و شاد بودن با سهمِ خودمون!
با این فیلم میشه واقعی لبخند زد و واقعی اشک ریخت.میشه زندگی رو به سادگی دید و زندگی رو یاد گرفت. این فیلم زندگی رو رنگی نشون داد.نه اینکه پر از اتفاقاتِ خوشحال کننده باشه،اتفاقن برعکس، اما فیلم نشون داد زندگی با غم و درد و رنج هم میتونه رنگی باشه و همه یِ این ها کنارِ همه که زندگی رو میسازه.میشه این مدلی هم زندگی رو عاشق شد.
باید مرگ رو مثلِ سیگار لایِ دندون ها گذاشت و روشنش نکرد!باید مرگ مثلِ سیگاری که لا ب لایِ دندون هامونه به ما نزدیک باشه اما نذاریم که مارو بُکُشه ! درد ها رو هم میشه سیو کرد حتا. دردِ شماره ده رو باید نگه داریم واسه یه فاجعه یِ واقعی!!! و حقیقت اینه که تو زندگی خوبِ مطلقی وجود نداره. هرچیزی تشکیل شده از سودها و ضرر ها و این ما و زندگیمون هستیم که نسبتِ سود و ضرر رو تعیین میکنیم. زندگی بی رحمه و هیچ چیزی رو مجانی نصیبِ ما نمیکنه. به ازایِ هرخنده ای اشکی هست و به ازایِ هر عشقی از دست دادنی و به قولِ گاس، نمیشه از آسیب دیدن فرار کرد ...

دیالـوگـ :
+بخاطرِ همینه که دوستت دارم هیزل گریس؛انقدر مشغولِ خودت بودن هستی که اصلن نمیدونی چه آدمِ بی همتایی هستی :)
+تو این دنیا نمیتونی انتخاب کنی که آسیب نبینی اما این حق انتخاب رو داری که به کی اجازه بدی بهت آسیب بزنه.
+مثلِ به خواب رفتن عاشقش شدم. اول آروم آروم و بعد ناگهانی !
+گِت اُور یورسلف !!!
 
  • شروع کننده موضوع
  • #3

moOn:)

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
335
امتیاز
2,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ارومیه
پاسخ : مهشاد - ۲۲۵۲۷

نامِ فیلم:one flew over the cuckoo's nest
نامِ کارگردان:Milos Forman
سالِ تولید:1975

امتیاز:8.8 (imdb)
امتیاز از دیدگاهِ من : 9


1vz22gxb6kfa4xxbduy0.jpg

خلاصهـ
:رندل مک مورفی به جرمِ تجاوز از زندان به بیمارستانِ روانی فرستاده میشه تا از لحاظِ سلامتِ روانی موردِ بررسی قرار بگیره. بیمارستان با ورودِ مک مورفی حالُ هوایِ جدیدی پیدا میکنه ...

نظـــر من : همیشه "روانپزشکی" یکی از شغل هایِ موردِ علاقم بود اما این فیلم بشدت تحت تاثیرم قرار داد و نظرمُ عوض کرد!!! بارزترین سوالی که فیلم تو ذهنِ بیننده ایجاد میکنه اینه که :"افرادِ بستری بر چه اساسی دیوونه تشخیص داده شدن؟" میشه همراهِ خل بازی هایِ افرادِ بیمارستان شد و لبخند زد و فراموش کرد که این ها برچسبِ "دیوونه" بهشون خورده. دیوونه هایِ فیلم آدمایی بنظر میرسیدن که شادن و خیلی وقتا بلدن به سادگی از زندگی لذت ببرن.
نمیدونم بعضیا چطور این حقُ برایِ خودشون قائلند تا درباره یِ عده یِ دیگه ای تصمیم بگیرن و اسمِ خودشون رو بذارن سالم و دسته ی دوم رو دیوانه خطاب کنند؟! چطور به خودشون اجازه میدن تا هویتِ اون افراد رو ازشون بگیرن و فکر کنند که خودشون برتر از آدمایی هستن که دیوونه خطاب میکنند ؟
واقعن "دیوونه کیه؟ عاقل کیه؟" :د
برگردم به بحث! شروع و پایانِ فیلم رو دوست داشتم. شروعِ فیلم با فضایِ خنثی،خاکستری و معمولیِ بیمارستان روبرو میشیم که همه چیز طبق روال و برنامه یِ همیشگی پیش میره و مریض ها به این روال که خدشه ای بهش وارد نمیشه،عادت کردن تا اینکه ورودِ مک مورفی خیلی چیزها رو عوض میکنه. مک مورفی شخصیتیه که نمیتونه این فضایِ راکد و خاکستری رو بپذیره و به تماشایِ زندگیِ مرده ای که تو این بیمارستان وجود داره بشینه .به همین دلیل از روزِ اول با رفتار و خواسته هاش شروع میکنه به مبارزه علیه این روند و کم کم سایر مریض ها هم تحت تاثیر شور و نشاط مک مورفی قرار میگیرن و دست به تجربه هایِ جدید میزنن بدونِ اینکه به دیوارها،قانون ها ، پزشک و پرستار ها اهمیتی بدن و شریکِ دریچه یِ نگاهِ مک مورفی میشن. پایانِ فیلم و با رفتن مک مورفی مجددن با فضایِ ابتدایِ فیلم روبرو میشیم و این تفاوتِ بود و نبودِ مک مورفی رو خیلیــ خوب نشون میده تا شکسته شدنِ پنجره و فریادِ شادیِ دیوانه ها با تماشایِ صحنه یِ رهایی که باز هم اون فضایِ خاکستری رو نابود میکنه .
هرچند موسیقی نقش بسزایی تو این فیلم نداره؛اما بنظرم موسیقیِ قشنگی نداشت!
در کل فیلمیه که بشدت توصیه میشه!

+خوبه حضورِ آدمایی مثلِ مک مورفی برایِ متفاوت دیدن و شکستنِ هنجارهایِ بیهوده!
+تا روزی که بپذیریم قضاوتِ یه عده نمیتونه تعیین کننده یِ شخصیت و هویت ما باشه و برایِ انسان حد و مرزی وجود نداره و این حق هرکسیه که زندگی و رهایی و آزادی رو بچشه و دربندِ قرارداد ها نباشه :)
 
  • شروع کننده موضوع
  • #4

moOn:)

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
335
امتیاز
2,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ارومیه
پاسخ : مهشاد - ۲۲۵۲۷

نامِ فیلم:the green mile
نامِ کارگردان:Frank Darabont
سالِ تولید:1999

امتیاز:8.4(imdb)
امتیاز از دیدگاه من:8


6dadvwberjt6xbp0fdus.jpg

خلاصـــهـ:پائول اجکام تو خانه یِ سالمندان یکی از ماجراهایِ عجیبِ خدمتش در نیرویِ پلیس رو برایِ دوستش تعریف میکنه ...

نظــــرِ من: تقریبن تا اواسطِ فیلم منتظر بودم اتفاقِ خاص و عجیبی بیفته و فیلم رو از حالتِ یکنواختی خارج کنه و حضورِ "یک موش" بعنوانِ یه اتفاقِ غیرمعمولی تو فیلم کمی ناامیدم کرد! چیزی که باعث شد صبر پیشه کنم! تا فیلم روندِ یکنواخت و معمولیِ خودش رو طی کنه، بازیِ عالیِ تام هنکس و شخصیتِ متین و آرومش تو فیلم بود (پائول اجکام). البته بعد از پایانِ فیلم متوجه شدم اون روندِ معمولی هم کم قشنگ نبوده!!! چون کم کم بیننده رو با شخصیت ها و فضایِ فیلم آشنا میکنه و برخورد ها و اتفاق ها تصویرِ واضحی از شخصیت ها تو ذهنِ بیننده ایجاد میکنند و بعد داستان شکل میگیره. یکی از خوبی هایِ فیلم اینه که تقریبن تمامِ شخصیت ها خوب معرفی میشن و حاشیه ای نیستن!
دِ گرین مایل،اسمِ بندیه که پائول سرپرستیش رو برعهده داره و تمامِ زندانیان این بند،محکوم به اعدام هستند . رفتارِ پائول و همکارانش با این زندانی ها و شخصیتِ مستقل و تعریف شده یِ هرکدوم یکی از قشنگی هایِ فیلمه. داستانِ اصلی فیلم توانایی هایِ عجیب و تخیلی یکی از زندانی هاست که من خودم از فیلم هایی که به مسائلِ متافیزیک ربط دارن خوشم نمیاد اما این فیلم انقدر خوب ساخته شده بود و قوی بود که مسائل متافیزیکیش تو ذوق نمیزد!!! و این رو دوست داشتم!
بازیِ عالیِ تام هنکس،داستانِ عجیب و خاصش، ساختِ خوب و شخصیت هایِ دوست داشتنی این فیلم رو دیدنی میکنند :)

دیالوگـــ :
+خسته ام از اینکه همه یِ راه تنهام.مثلِ یه گنجشک تو بارون.خسته ام از اینکه هرگز کسی همراهِ خودم نداشتم تا بهم بگه به کجا میریم، از کجا میایم و یا چرا میریم؟!بیشتر از مردمی خستم که با همدیگه خوب نیستن.خسته شدم از همه یِ دردهایی که میشنوم و حس میکنم. هرروز بیشتر میشن.درست مثلِ اینکه خرده هایِ شیشه تو سرمه.

+همه یِ ما در مسیرِ سبز خودمون گام برمیداریم.درست در زمان خودمون.

+خدایا...گاهی مسیرِ سبز خیلی طولانی بنظر میرسه...

+ما هرکدوم به مرگ مدیونیم.
 
  • شروع کننده موضوع
  • #5

moOn:)

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
335
امتیاز
2,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ارومیه
پاسخ : مهشاد - ۲۲۵۲۷

نام فیلم: Amadeus
نام کارگردان:Milos Forman
سال تولید:1984

امتیاز : 8.4 (IMDB)
امتیاز از دیدگاهِ من:7.5

vi2oid7uanhcm4f62t0l.jpg
خلاصهـ : سالیری که زمانی آهنگساز دربارِ امپراطور بوده، تحتِ فشارهایِ شدیدِ عصبی قرار گرفته و خودش رو مقصر مرگِ موتزارت،موسیقی‌دانِ بزرگ می‌دونه. سالیری درمقابلِ کشیش شروع به تعریفِ داستانِ زندگی‌ش می‌کنه...

نظرِ من: آمادئوس برنده‌یِ 8 جایزه‌یِ اسکار شده و قطعن ارزشِ تماشا کردن داره.
درون‌مایه‌یِ فیلم حسادت و نفرتِ سالیری نسبت به موتزارته و این احساسات به بهترین وجهِ ممکن نشون داده شده.این فیلم هرچند نبوغ و بخشی از زندگیِ موتزارت رُ به تصویر کشیده اما تمامن منطبق با واقعیت نیست و فراتر از یه اثرِ تاریخی و زندگی‌نامه‌یِ خشک و فاقدِ تخیله. همون‌طور که اشاره کردم تو این فیلم احساساتِ درونیِ راویِ داستان نسبت به موتزارت قابلِ لمسه و یک‌جورهایی فیلم حولِ همین احساسات می‌چرخه. سالیری در برابرِ آمادئوس حس‌هایِ متضادی رُ تجربه می‌کنه. از موسیقی‌ش بشدت لذت می‌بره و حتا فکر می‌کنه موسیقی موتزارت زبانِ خداست! اما خودپسندیِ موتزارت و نبوغش باعث می‌شه سالیری بهش رشک ببره . رنج می‌بره که چرا خودش قادر به خلقِ این آثار نیست و چرا خدا این موهبت رُ به شخصِ خودپسندی مثلِ موتزارت عطا کرده. سالیری موسیقی و نبوغِ موتزارت رُ تحسین می‌کنه اما ازش متنفره. زندگی‌ش رُ تقدیمِ خدا کرده ولی تصمیم می‌گیره از خدا انتقام بگیره.
سالیری روشِ عجیبی رُ برایِ نابودیِ موتزارت انتخاب می‌کنه و در قالبِ یک شخصِ ناشناس ازش می‌خواد که یه اپرا راجع به مرگ بسازه. موتزارت هم که تحتِ‌تاثیر مرگِ پدرش بوده خیلی با این کار درگیر می‌شه. برایِ تسکینِ خودش به الکل پناه می‌بره و کم‌کم می‌میره و نبوغش مثلِ یه ستاره خاموش می‌شه.
سکانسی که شب تا صبح موتزارت خلق می‌کنه و سالیری می‌نویسه به‌نظرم معرکه بود. تو این سکانس به‌هم نزدیک می‌شن. این موسیقیِ مرگِ هردوشونه. موتزارت واقعن می‌میره و سالیری محکوم به زندگی همراه با رنج و عذاب‌وجدان می‌شه.
تفکراتِ عجیب و ابتدایی ِ سالیری راجع به خدا منشا این احساساته و هرچند بعد از گذشتِ سال‌ها هنوز عذاب می‌کشه ولی همه‌یِ احساساتش زنده‌ن و فکر می‌کنه خدا با کشتنِ موتزارت در حقش لطف کرده و سالیری محکوم شده به رنج کشیدن. موندن ، فراموش شدن و شاهدِ جاودانی شدنِ موسیقیِ موتزارت بودن.
بازیِ همه‌یِ بازیگرا خوبه و بازیگرهایِ دو نقشِ سالیری و موتزارت فوق‌العادن. طراحیِ صحنه و ساختِ فیلم خیلی خوبه . بنظرم فیلم یه‌خورده طولانی بود و همین کسل‌کننده‌ش کرد. خیلی طرفدارِ اپرا نیستم و زیاد بودنِ سکانس‌هایِ اپرا برام جالب نبود اما برایِ کسی که به اپرا و موسیقی علاقه‌منده حتمن خوشایند خواهد بود.
 
  • شروع کننده موضوع
  • #6

moOn:)

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
335
امتیاز
2,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ارومیه
پاسخ : مهشاد - ۲۲۵۲۷

نامِ فیلم:Silver Linings playbook
نامِ کارگردان:David O. Russel
سالِ تولید:2012

امتیاز:7.8 (IMDb)
امتیاز از دیدگاهِ من:7

mf0s86p6lshn1xiwjg8e.jpg

خلاصهــ:
فیلم داستانِ زندگیِ پاتریک، معلمِ جایگزینِ تاریخه. همسرِ پاتریک،نیکی،بهش خیانت می‌کنه و پاتریک که عاشقانه همسرش رو دوست داشته تو بیمارستانِ روانی بستری می شه. تمامِ مدتِ درمانش فقط به بازسازیِ ازدواجش فکر می‌کنه و سعی می‌کنه تبدیل بشه به مردِ ایده‌آلِ نیکی. با شروطِ دادگاه ، پاتریک زودتر از موعد به خونه برمی‌گرده و تو یه شب نشینی با دختری به اسمِ تیفانی آشنا می‌شه و تیفانی قبول می‌کنه به پاتریک کمک کنه تا نامه‌هاشُ به دستِ نیکی برسونه و درعوضِ این لطف، پاتریک باید با تیفانی تو مسابقه‌یِ رقص شرکت کنه ...

نظرِ من:silver linings playbook فیلمی با مضمونِ روان‌شناسانه‌ست.درظاهر پاتریک از بیماریِ روانی رنج می‌بره.به نظر می‌رسه قبل از خیانتِ نیکی هم اوضاعِ روانیِ پاتریک چندان مساعد نبوده اما بعد از اینکه بهش خیانت می‌شه کاملن بهم می‌ریزه و گاهی کنترلش رو از دست می‌ده. تیفانی هم بعد از مرگِ شوهرش به‌شدت افسرده شده و دست به کارایِ عجیبُ‌غریبی زده که باعث شده از نظر بقیه آدمِ دیوونه و موردِ ترحمی باشه. اما تو این فیلم ما فقط با دوتا آدمِ غیرعادی سرُکار نداریم، همه‌یِ آدم‌هایِ این فیلم مشکل دارند.در واقع همون‌طور که پاتریک اشاره می‌کنه "همه‌یِ آدم‌ها دیوونگی‌هایی در خودشون دارند" اما این باعث نمی‌شه نتونن خوشحالُ خوشبخت باشند!
شخصیتِ اصلیِ این فیلم از مشکلِ روانی رنج می‌بره و فیلم ارتباطِ اطرافیانش و تلاش‌هاشون برایِ کمک کردن بهش رُ به تصویر می‌کشه.تو این ارتباط‌ها و کشمکش‌هاست که کم‌کم مشخص می‌شه همه‌یِ آدم‌ها احتیاج به کمک دارند و این کمک کردن برایِ بهبودِ پاتریک، یه ارتباطِ کاملن دوطرفه‌ست. فیلم بعضی جاها ناامیدانه به‌نظر می‌رسه و بیماریِ پاتریک و تیفانی حسِ پوچی رو به بیننده القا می‌کنه ولی تو عمقِ این پوچی می شه تلاش‌هایِ پاتریک و تیفانی رُ دید که برچسبِ دیوونه بهشون خورده ولی تفاوتِ چندانی با آدم‌هایِ اطرافشون ندارند! جز اینکه این دیوونگی باعث شده بجنگند و تلاش کنن برایِ خوب بودن و رسیدن به اونچه که می‌خوان. تو این فیلم به خوبی نشون داده شده که عشق و احساسِ بینِ آدم‌ها قوی‌ترین نیرویِ کمکیه و نقطه‌یِ روشنِ زندگی!
درسته پایانِ فیلم قابلِ پیش‌بینیه ولی داستان به اندازه‌ای جالب هست که فیلم رُ لوس نکنه و برایِ بیننده کشش داشته باشه. ارتباطِ بینِ آدم‌هایِ این فیلم انقدر قوی هست که بیننده رُ درگیر کنه تا با وجودِ پایانی که می‌تونه حدس بزنه همچنان حرص بخوره و ماجراها رُ دنبال کنه تا برسه به اون پایانی که می‌دونسته!!!
"زندگی هرلحظه هزارجور می‌تونه قلبت رُ بشکونه.این تضمین شده‌ست" ولی در نهایت تسکینِ این شکستگی‌ها آدم‌ها هستند.خانواده و دوستانمون. هرچند اون‌ها هم آسیب پذیرند و خودخواهی‌ها و مشکلات زیادی دارند ولی با وجودِ این دیوونگی‌هایی که تو وجودِ هر آدمی هست، آدم‌ها می‌تونند به همدیگه کمک کنند.
و تو فیلمِsilver linings playbook ،دیوید راسل این موضوع رو به تصویر کشیده و هرچند کارش بی‌نقص نیست،اما خوشایند و دل‌نشینه ، ایده و داستان به‌خوبی کنارِ هم قرار گرفتند و مخاطب رُ درگیر می‌کنند.
نکته‌ای که فراموش کردم اشاره کنم طنزِ ساده و دوست‌داشتنیِ فیلمه که اصلن باعثِ ابتذالِ فیلم نشده و از نقاطِ قوتِ فیلم محسوب می‌شه.
 
  • شروع کننده موضوع
  • #7

moOn:)

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
335
امتیاز
2,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ارومیه
پاسخ : مهشاد - ۲۲۵۲۷

نامِ فیلم:Black Swan
نامِ کارگردان:Darren Aronofsky
سالِ تولید: 2010

امتیاز:8 (IMDb)
امتیاز از دیدگاهِ من:9.5

8dfxf9h0hiutzqr15cib.jpg

خلاصهـ :
فیلم درمودِ نینایِ 28 ساله،رقاصِ کوشا و بلندپروازِ باله‌ست که با مادرش _رقاصِ سابقِ باله_ زندگی می‌کنه.تمامِ زندگیِ نینا تو رقصیدن خلاصه شده و هدفش درخشیدن تو این حرفه و عالی بودنه. توما _مربی نینا_ اون رُ برایِ بازی در نقشِ ملکه‌یِ قو انتخاب می‌کنه که این نقش آرزویِ هر رقاصِ باله‌ست اما مشکلی وجود داره و این مشکل، شخصیتِ خجالتی،محافظه کار ،حساس و تایعِ قوانینِ نیناست که هرچند برایِ ایفایِ نقشِ قویِ سفید عالیه ولی نمی‌تونه به خوبی از پسِ نقشِ قویِ سیاه بربیاد. نینا که همیشه آرزو داشته نقشِ ملکه‌یِ قو رُ ایفا کنه با این نقش درگیر می‌شه و این درگیری فقط در سطحِ تکنیک‌هایِ رقصیدنِ نینا نیست، بلکه به شخصیتش برمی‌گرده...

نظرِ من: نمی‌تونم جلویِ خودمُ بگیرم و نگم که چقدر بعد از تماشایِ فیلم هیجان‌زده شده بودم و فکر می‌کردم فیلمی از این بهتره نمی‌شه ساخت درموردِ سایه‌هایِ شخصیتی و فرافکنی!
انتخابِ این داستان برایِ نمایش دادنِ هردو جنبه‌یِ خوب و بدِ شخصیتِ انسان‌ها هنرمندانه بود. این ایده هرچقدر در سطحِ فیلم جریان داره _در قالبِ قویِ سفیدُ سیاه_ تو عمقِ فیلم و تک‌تکِ سکانس‌ها هم خودشُ نشون می‌ده.نحوه‌یِ فیلم‌برداری بییننده رُ به زاویه‌یِ دیدِ نینا نزدیک می‌کنه و ما همراه با نینا می‌ترسیم،شک می‌کنیم و بهت‌زده می‌شیم. نینا دختریه با شخصیت و روحِ سرکوب شده که این شخصیتِ سرکوب شده با یه تلنگر کوچیک خودش رُ نشون می‌ده و دربرابرِ نینا قرار می‌گیره. دختری که همیشه توسطِ مادرش کنترل شده،به کمکِ مادرش لباس می‌پوشه ،حتا شب‌ها با لالایی ِ جعبه‌‌ای که مادرش براش کوک می‌کنه به خواب می‌ره و تمامِ زندگی‌ش تمرین ِ رقصه، مسلمه که تا به حال با جنبه‌هایِ تاریکِ زندگی و شخصیتِ خودش روبرو نشده و از تجربه‌یِ یک سری کارها محروم بوده. نینا واقعن شبیه به قویِ سفیده.حساس،شکننده و پاک! اما این فقط بخشی از شخصیتشه که دیده شده و درونِ نینا هم آدمی سرکش و خاکستری زندگی می‌کنه که هیچ وقت مجالِ بروز پیدا نکرده! می‌بینیمش که همراهِ نیناست اما حضورش کمرنگه .وقتی نینا برایِ به دست آوردنِ نقشِ قو آرایش می‌کنه و می‌ره پیشِ توما اولین جلوه‌یِ نیمه‌یِ سیاهِ نینا رو می‌بینیم.
نینا برایِ پرفکت بودن تلاشِ زیادی می کنه. بیش از حد تمرین می‌کنه و به تکنیک‌هایِ رقص پای‌بنده و می‌خواد نقصی تو کارش نباشه اما نمی‌دونه پرفکت بودن،یعنی کامل بودن،نه یه نصفه‌یِ خوب بودن و کمال، تعادل برقرار کردن بینِ نیمه‌یِ خوبُ بدِ شخصیتِ آدم‌هاست. اما قویِ سیاهِ درونِ نینا توسطِ مادرش سرکوب شده و همین عاملِ مشکلاتِ روحی و توهم‌هایِ نیناست. این نیمه برایِ دیده شدن به نینا فشار میاره و به سرکشی و سرپیچی از دستوراتِ مادرش می کشونه. توهم‌هایِ نینا این فرصت رُ برایِ بیننده فراهم می‌کنه تا ظهورِ شخصیتِ سیاه رُ در ظاهرِ نینا هم ببینه و تو چند تا از سکانس‌هایِ عجیب نینا بعضی از ویژگی‌هایِ ظاهریِ قو رُ پیدا می‌کنه.
قویِ سیاهِ شخصیتِ نینا نشون می‌ده که برایِ خواسته‌ش و ایفایِ این نقش حتا حاضره به دیگران آسیب برسونه و از همین طریقه که کاملن تو شخصیتِ نینا تجلی پیدا می‌کنه و باعث می‌شه نینا در نقشِ قویِ سیاه رویِ صحنه بدرخشه و موردِ تشویقِ تماشاچی‌ها،مربی و دوستانش قرار بگیره. تو سکانس ِ آخر، نینا در حالی‌که داره اشکِ شوق می‌ریزه، رازی که کشف کرده رُ می‌گه:"من فهمیدم پرفکت بودن یعنی چی!من عالیُ کامل بودم!"
پایانِ فیلم رُ خیلی دوست داشتم و به‌نظرم خوب تموم شد. حتا اگر نینا زنده نمونه، باز هم پایانِ فیلم روشن بود و نینا این شانس رُ داشت که کمال رُ تجربه کنه و بفهمه و اگر زنده بمونه، می‌تونه با رهایی از توهم‌هاش زندگیِ متعادل‌تری داشته باشه.
موسیقیِ فیلم متناسب و عالی بود و احساساتِ فیلم رو تشدید می‌کرد. بازیِ ناتالی پورت‌من در نقشِ نینا هم بی‌نقص بود.به زیبایی هر چه تمام‌تر از پسِ هر دو شخصیتِ نینا براومده بود و شخصیتِ نینا رو حتا تو حرکات ،حالتِ چهره و چشم ها نمایش می‌داد.
علاقه‌یِ زیادی که به ایده و داستانِ فیلم دارم باعث شده از نقطه‌ضعف‌هایِ خیلی کمش _از نظرِ خودم_ چشم‌پوشی کنم و بشدت توصیه می‌کنم ببینید،بیشتر از یک‌بار هم ببینید!
 
  • شروع کننده موضوع
  • #8

moOn:)

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
335
امتیاز
2,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ارومیه
پاسخ : مهشاد - ۲۲۵۲۷

نامِ فیلم:American psycho
نام کارگردان:Mary Harron
سالِ تولید: 2000

امتیاز:7.6 (IMDb)
امتیاز ِ من: 6.5


u9e99w06kmg0kr95ao6f.gif

خلاصهـ:
پاتریک بیتمن وضعیتِ شغلی و مالی خوبی داره و به ظاهرش اهمیت می‌ده اما تمایلِ دیوانه‌واری به کشتنِ دیگران با روش‌های وحشتناک داره...


نظرِ من: همون‌طور که از اسم فیلم پیداست، فیلم درباره‌ی یه آمریکایی روانی به نامِ پاتریک بیتمن‌ ه. اولِ فیلم همه‌چیز عادی و معمولی به نظر می‌رسه، و داستان فیلم از دیدگاه شخصیتِ اول، یعنی پاتریک روایت می‌شه. بر خلافِ ابتدای فیلم، پایانش مبهم و گنگه و شاید برای داستانی با این مضمون، پایانِ گنگ خیلی جالب نباشه.(من که دوست نداشتم!)
یکی از ویژگی‌های خیلی خوبِ این فیلم، توانایی‌ش تو جذبِ هم‌دردی مخاطبه. زندگی روزمره‌‌ی پاتریک پیتمن به‌صورت گسسته نمایش داده می‌شه. قرارهای کاری، وقت‌هایی که حوصله‌ش تو دفترش سر می‌ره، به تنهایی و تو خونه ورزش کردنش و همین‌طور ‌وسواسش روی نظم و تمیزی. این سکانس‌ها کم‌کم مخاطب ر‍و به سمتِ این فکر می‌کشونه که زندگیِ پاتریک چقدر خالی و بی‌روحه. تو زندگی‌ش هیچ عشق و هدفی وجود نداره. و این‌جاست که شاید مخاطب درک کنه زندگیِ پاتریک به یه تغییر و هیجانِ بزرگ احتیاج داره. و بیتمن برایِ پر کردنِ خلاهایِ زندگی‌ش سراغِ قتل‌ وحشیانه‌ی دوستانش و زن‌ها رفته.
بیتمن پیشِ خیلی‌ها و به صورت‌هایِ مختلف به قاتل بودنِ خودش اعتراف می‌کنه، اما هیچ کس جدی‌ش نمی‌گیره، یعنی کسی باور نمی‌کنه که بیتمن بتونه قاتل باشه و صداقتِ آمیخته به شیطنتِ بیتمن تو اعتراف‌های گاه‌ُ بی‌گاهش برای من جالب بود. ضمنِ این که نشون می داد یه ظاهر خوب تا چه حد می تونه یه باطنِ بد رو کاور کنه!
نمی‌دونم فیلم چه‌طور تموم می‌شه؟! بیتمن واقعن مرتکبِ قتل‌ها شده بود یا نه؟! اصلن شخصی به نامِ بیتمن وجود داشت؟!
از فیلم‌هایی با پایانِ باز لذت می‌برم اما به نظرم این فیلم انقدری معنی و مفهوم در خودش نداشت که پایانش ر‍و پوشش بده و ذهنِ مخاطب ر‍و با خودش درگیر کنه.
شناختِ کاملی از آلفرد هیچکاک ندارم اما تو بعضی سکانس ها به نظرم فیلم تقلیدی از کارهایِ هیچکاک بود.
سایکوی آمریکایی بخش خیلی زیادی از جذابیتش ر‍و مدیونِ کارگردان و به‌خصوص بازی کریستین بِیل‌ ه. (بتمنِ دوست‌داشتنی‌.)
 
  • شروع کننده موضوع
  • #9

moOn:)

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
335
امتیاز
2,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ارومیه
پاسخ : مهشاد - ۲۲۵۲۷

نام فیلم: A clockwork orange
نام کارگردان:Stanley kubrick
تاریخ تولید:1971


امتیاز: 8.4 (IMDb)
امتیاز من: 8.5




e9j561e9zc1jbc0sdn97.jpg

خلاصه: الکس یه نوجوون سرکشه که تمایل زیادی به خشونت و خراب کاری داره. در جریان یکی از همین ماجراجویی هاش، مرتکب قتل می شه و محکوم به یازده سال تحملِ زندان. برای زودتر آزاد شدن، قبول می کنه تحتِ درمان تازه کشف شده ای قرار بگیره که قراره الکس رو تبدیل به یه آدم رام و بیزار از خشونت کنه... .

نظر من: اولن که بعد از یه مدتِ طولانی دوری از تماشای فیلم، A clockwork orange حالمُ خوب کرد و بهترین انتخابِ ممکن بود. یادم رفته بود یه فیلمِ خوب و خوش ساخت، چقدر می تونه حال خوش کنک! باشه. مثل من دیدنِ این فیلمُ چند سال به تعویق نندازید -_- ببینید حتمن؛؛)
شاید شروع کردن نقد فیلم از موسیقی، درست نباشه اما انقدر موسیقی خوب و مناسب بود که نمی تونم وقتی اسمِ این فیلم میاد، همون اول ذوقم رو نسبت به موسیقی ش نشون ندم! بدونِ موسیقی این فیلم می تونست خیلی بی معنا و خام و و حشتناک به نظر برسه، اما همراهی و تناسب بی نظیر موسیقی با سکانس ها، ما رو به زاویه ی دید الکس نزدیک می کنه و باعث می شه با دیدن اون صحنه های خشنِ ترسناک حالمون بد نشه و درک بیشتری از فضای ذهنی الکس داشته باشیم.
خب، این فیلم حقیقتن ترسناکه ((: الکس دیلاریج و گروهی که برای خودش ساخته، از آسیب زدن به آدم ها لذت می برن و وحشیانه و بی دلیل، کتک می زنن، دزدی و تجاوز می کنن و هیچ حد و مرزی ندارن. اما بین این گروه، الکس شخصیت جالب تر و پررنگ تری داره. از موسیقی لذت می بره و موقع حرف زدن، توصیف ها و تشبیه های ادبی به کار می بره! لحن حرف زدن و لب خندش، حالت تمسخر آمیزی داره. لذتی که از موسیقی و خشونت می بره رو با هم ادغام کرده و زندگی ش رو با این دوتا می گذرونه. حتا وقتی زندانی می شه هم اثری از پشیمونی نشون نمی ده. ناآگاهانه و صرفن برای آزادی، درمانِ علمی جرم و جنایت رو قبول می کنه اما این درمان، مشکل رو حل نمی کنه، فقط پنهانش می کنه. الکس هم چنان از خشونت لذت می بره، اما از نظر جسمی توانایی ش رو نداره!
این مسئله برای دولت و دانشمندا مهم نیست. صرفن دنبال راهی هستن تا جنایت کارها بدون این که خطری داشته باشن به جامعه برگردن. انسانِ سالم، انسانی تعریف می شه که از خشونت بیزاره.
فیلم مدام بیننده رو به چالش می کشه. اوایل فیلم، مخاطب از روحیه ی الکس و صحنه های وحشیانه منزجر می شه و بعد، از گرفتنِ اراده ی الکس و تبدیل کردنش به موجودی که نمی تونه خشونت رو تحمل کنه.
الکس به عنوان یه قاتل به جامعه برمی گرده و به خاطر رفتارهای گذشته ش آزار می بینه، اما توانایی مقابله نداره و زجر می کشه. این جاست که حسابی دلمون به حالش می سوزه :د همه ی این تضادها در نهایت بیننده رو به یه تعادلی می رسونه، که نمی شه میل به خشونت رو انکار یا سرکوب کرد. اصلن هیچ کاری ش نمی شه کرد! و شاید پرتقال کوکیِ استنلی کوبریک همینُ می خواد بگه! با جزئیات و ظرافت و هوشمندی، یه داستانِ اغراق شده رو تعریف می کنه، احساسات رو درگیر می کنه و در نهایت، فقط ترس و عجز باقی می ذاره!
طراحی صحنه و گریم های این فیلم زیباست، و فقط باید فیلم رو ببینید تا در جریان ریزه کاری هاش باشید!
یکی از ایرادهایی که به این فیلم، و به کوبریک می گیرن، طولانی بودن و توجه زیاد به جزئیاته، اما من خودم اصلن متوجه گذر زمان نشدم و به نظرم همه ی جزئیات قشنگ و لازم و جای خودشون بودن.


+ ایشون تو لیست ده فیلم ممنوع تاریخ سینما هم هستن "-:
 
  • شروع کننده موضوع
  • #10

moOn:)

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
335
امتیاز
2,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ارومیه
پاسخ : مهشاد - ۲۲۵۲۷

نام فیلم: Alien
نام کارگردان: Ridley Scott
سال تولید: 1979

امتیاز:8.5 (IMDb)
امتیاز من: 8


جوایز فیلم:
اسکارِ بهترین جلوه های ویژه| نامزد اسکار بهترین طراحی صحنه

pf5n8pwmqv0mzbgjkyjq.jpg

خلاصه:
فضاپیمای نوسترامو در راه برگشت به زمین پیام ناشناخته ای از یه سیاره دریافت می کنه و برای بررسی شرایط روی سیاره فرود میاد. بعد از اعزام تیم چندنفره ای از خدمه ی فضاپیما برای بررسی شرایط، متوجه می شن که این پیام، یک جور هشدار بوده. تیم اعزام شده با موجود عجیب و ناشناخته ای روبه رو می شه که همه ی اعضای فضاپیما رو درگیر می کنه...

نظر من: فیلم بیگانه اولین فیلم از مجموعه ای 4 تایی ه که به ترتیب توسط رایدلی اسکات، جیمز کمرون، دیوید فینچر و ژان پی یر ژونه کارگردانی شدن.
بیگانه یه فیلم حرفه ای هم از نظر داستانی و محتوا و هم از نظر فضاسازی در ژانر علمی-تخیلی ه. هرچند این فیلم در ابعاد مختلف بارها و بارها تو سینما تقلید شده اما این به هیچ وجه رو هیجان و صحنه های شگفت انگیزش تاثیر منفی نذاشته. مخصوصن که به یاد داشته باشید بیگانه سال 1979 ساخته شده و اسکات واقعن شاهکار بزرگی خلق کرده.
در آینده کمپانی هایی هستند که جون آدم ها در برابر یافته های جدید علمی و اکتشافات جدید براشون فاقد اهمیته و برای دسترسی به عمق فضا و ناشناخته ها، انسان ها رو قربانی می کنند. ربات های فوق پیشرفته حضور دارند تا رفتارهای غریزی انسان برای حفظ جان رو کنترل کنند و نذارن اون ها از مسیر ِ کشف ناشناخته ها خارج شن. علم و تکنولوژی رو به پیشرفته، و هر چیزی که به این پیشرفت کمک کنه یا سر راه ش قرار بگیره قربانی می شه. بیگانه این فضای سرد و دلهره ناک رو به تصویر می کشه که با حضور موجود فضایی معروف فیلمِ بیگانه، این فضای دلهره ناک و ناامن، چند برابر می شه.
اوایل فیلم برای من خیلی کسل کننده بود و تنها چیزی که باعث شد به دیدن ش ادامه بدم شهرتش بود! اما بعد از این که کین (یکی از اعضای تیم اعزام شده به سیاره.) مورد حمله ی موجود فضایی قرار می گیره، روند فیلم به کلی تغییر می کنه. ترس و هیجان بعد از سکون و آرامش صحنه های اول وارد فیلم می شه و با اوج و فرود، تا آخر باقی می مونه. این فیلم لحظه به لحظه برای من بهتر می شد! انگار با گذشت هر دقیقه جا افتاده تر و باورپذیرتر بشه. و من این رو نقطه ضعف کوچیکی می دونم که ممکن بود باعث شه همون اول از دیدن فیلم دست بکشم و این شاهکار بزرگِ علمی تخیلی و ژانر وحشت رو از دست بدم.
بیگانه پر از غافلگیری و اتفاقات پیش بینی نشده ست که تا لحظه ی آخر مخاطب رو به دنبال خودش می کِشه و حیرت زده می کنه. شخصیت تاثیرگذار فیلم، افسر سوم، ریپلی ه که در نهایت از حمله ی بیگانه جون سالم به در می بره. سیگورنی ویور در نقش افسر زن فضاپیما فوق العاده و درخشان بود. تو تمام سری فیلم های بیگانه کاراکتر اصلی و موفق فیلم، یک زنه که شخصیت قویُ مبارزی داره. هرچند یکی از ویژگی های برجسته ی بیگانه، نگاه ش ورای جنسیت ه. تو گیرُدار مبارزه با موجود فضایی همه ی ما آدم هایی رو می بینیم که دارن برای نجات جونشون و کمک به هم دیگه تلاش می کنند و جنسیت و ویژگی های جسمی هیچ نقشی نداره. در کنار ریپلی با بازی عالی ویور، نمی شه از بقیه ی بازیگرها گذشت! همه ی شخصیت ها به خوبی پرداخته و با بازی های خوب ارائه شدن.
گذشته از ویژگی های ظاهری فیلم، جلوه های ویژه، طراحی صحنه و سکانس های بدیع و فوق العاده ی وحشت، و پشتِ غریزه ی حفظ جان که ماجراهای فیلم رو شکل می ده، امید تحسین برانگیزی هم هست که باعث می شه بعد از پایان فیلم، فقط یه داستان هیجان انگیز رو دنبال نکرده باشید. بلکه عمیقن با بازمانده ی فضاپیما هم دردی، و تحسین ش کنید. خیلی وقت ها که بیننده جا می زنه و تسلیمِ قدرت بیگانه ی فضایی می شه، ریپلی به مبارزه ش، هرچند با پایان نامعلوم، ادامه می ده و در پایان، همینه که دوباره فیلم رو به سکون و آرامش ابتدا می رسونه و همون طور که ریپلی نمی دونه قراره چه اتفاقی بیفته و به خواب می ره، بیننده هم این آرامشِ فارغ از نتایج بعدی رو تجربه می کنه و تو سکوت بی نهایت فضا غرق می شه.
نشون دادن امید آدم ها، تلاششون برای جلو رفتن و فهمیدن، یکی دیگه از ویژگی های کار اسکات ه که مشابه ش رو تو فیلم پرومتئوس ش هم می بینیم. هرچند بیگانه اثر خیلی خیلی بهتر، بدیع تر و درخشان تریه از پرومتئوس. اگر هیچ کدوم ش رو ندیدید، با بیگانه شروع کنید، هرچند حسابی پرومتئوس رو بی رنگ و رو جلوه می ده : دی
 
  • شروع کننده موضوع
  • #11

moOn:)

کاربر حرفه‌ای
ارسال‌ها
335
امتیاز
2,483
نام مرکز سمپاد
فرزانگان ارومیه
Rosemary's Baby

نام فیلم:Rosemary's Baby
نام کارگردان:Roman Polanski
سال تولید:1968

امتیاز: 8 (IMDb)
امتیاز من: 8


جوایز فیلم:
اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن | نامزد اسکار بهترین فیلمنامه ی اقتباسی

obsr8wqb3q2cuhzmpk19.jpg

خلاصه:
رزماری و همسرش، گای، به آپارتمان جدیدی نقل مکان و طی حادثه ای با دو تا از همسایه ها، علی رغم تمایل رزماری روابط نزدیکی برقرار می کنند. بعد از حاملگی رزماری، زن همسایه وظیفه ی مراقبت ازش رو بر عهده می گیره و توجه زیادش به رزماری و داستان های ترسناک و عجیبی که هاچ، دوست صمیمی و مسن رزماری براش تعریف می کنه باعث سوظن شدیدش نسبت به همه ی اطرافیان می شه...

نظر من: فیلمِ آلِ سینمای ایران رو قبل از "کودک رزماری" دیدم و تا وقتی این فیلم رو ببینم برام جای سوال بود که هدف از ساخت آل چی بوده؟! تا با تماشای کودک رزماری متوجه شدم "آل" تقلید خیلی ضعیف و کسل کننده ای از فیلم رومن پولانسکی ه و در واقع ورژن وطنی ِ این اثر. مقایسه ی خیلی خوبی بود تا بفهمم وقتی ایده یکیه، عوامل موثر بر ساخت و فیلم نامه تا چه حد می تونن رو یه فیلم اثر بذارن و انقدر بالا بکشنش که محتوای ضعیف خیلی کمتر جلب توجه کنه.
کودک رزماری فیلم عجیب، غیرقابل پیش بینی، پر کشش و پر هیجانیه. چند جا فکر می کنید معما و گره ی داستان رو حل کردید اما فیلم با اتفاقات بعدی غافلگیرتون می کنه و این غافلگیری تا ثانیه ی آخر ادامه داره. وقتی منتظر غافلگیری بعدی هستید تیتراژ پخش می شه و شما می مونید و یه فیلم عجیب که تو غیرمنتظره ترین نقطه تموم شده! تا آخر فیلم معلق می مونید و نمی دونید با چه جور فیلمی طرفید! یه فیلم سورئال یا رئالِ روان شناسی؟
اگر به horror movie و فیلم های معمایی علاقه مندید، قبل از این که با ادامه ی این نوشته داستان اسپویل شه، به سمت این فیلم بشتابید. : دی

فیلم با نمای دلگیری از شهر و پخش لالایی شروع می شه. رزماری و همسرش گای رو می بینیم که وارد آپارتمان بزرگی می شن تا واحدی رو برای اجاره ببینن و اپارتمان موردپسندشون واقع می شه. قبل از گرفتن خونه و شبی که این دوتا مهمونِ دوستشون هاچ هستن، هاچ به شوخی داستان های ترسناکی از اون آپارتمان تعریف می کنه. مثل این که قبلن جادوگر مشهوری تو اون خونه زندگی می کرده یا دو تا خواهر که بچه ها رو می خوردن! رزماری با گفتن این که "هر خونه ای ممکنه خاطرات تلخی داشته باشه" به این صحبت ها خاتمه می ده.
بعد از اسباب کشی به خونه ی جدید، رزماری با دختری به اسم تری که پیش خانواده ی کاستوت ها زندگی می کنه، موقع لباس شستن آشنا می شه و برای اولین بار اسم خانواده ی کاستوت تو فیلم مطرح می شه؛ به عنوان زوج مسن و خوبی که بی توقع از یه دختر بی خانمان مراقبت می کنن. واحدی که رزماری و گای توش زندگی می کنن قبلن بخشی از خونه ی کاستوت ها بوده که توسط یه تیغه جدا شده. شب ها موقع خواب صدای حرف زدن آدم ها و خنده و سرود از اون ور دیوار به گوش می رسه. درست فردای شبی که رزماری برای اولین بار این صداها رو می شنوه، تری خودکشی می کنه و آقا و خانوم کاستوت وارد داستان می شن. اولین نکته ای که جلب توجه می کنه، ناراحت نشدن این دوتا از مرگِ دختریه که به عنوان بچه ی خودشون قبولش داشتن. صحبت های رزماری راجع به تری با مینی کاستوت مقدمه ی دوستی این دوتا خانواده رو فراهم می کنه. اول قرار بر این می شه که دوستی شون طولانی نشه و فقط محدود باشه به یه مهمونی شام، اما تو این مهمونی گای به شدت مجذوب آقای کاستوت می شه و به بهانه های مختلف به ملاقاتشون می ره. شبی که گای و رزماری می خواستن برای بچه دار شدن تلاش کنن، مینی براشون دسر میاره. هرچند رزماری همه ی دسر رو نمی خوره، اما باعث می شه حالش بد شه و به خواب عمیقی بره. رزماری خواب های عجیب و پراکنده ای می بینه. در واقع تو نگاه اول این تصاویر خواب رزماری به نظر می رسه و خیلی خوب طراحی شده. تصاویر و آدم ها تندتند عوض می شن و تو قسمت آخر، رزماری می بینه که یه موجود کریه با ناخونای دراز بهش تجاوز کرده.
حامله شدن رزماری و مراقبت های مینی باعث می شه کم کم به خانواده ی کاستوت ها اعتماد کنه. تو همین حین، گای که قبلن یه بازیگر متوسط رو به پایین و ناشناس بود، موفقیت های کاری زیادی به دست میاره. لاغر شدن بیش از حد رزماری و ظاهر بیمارش باعث می شه هاچ کتابی راجع به جادوگری براش بفرسته و همین کتاب مقدمه ی سوظن های شدید رزماری به خانواده ی کاستوت ها، همسرش گای و پزشک معالجش می شه.
رومن پولانسکی با مهارت تمام مهره های این فیلم رو با کم ترین نقص کنار هم چیده و حالت تعلیق رو تو فیلم ایجاد کرده. برای تمام رفتارهای شاید غیرعادی شخصیت های فیلم یه توجیه منطقی وجود داره و همه چیز تو فیلم طبیعی و نرمال به نظر می رسه به جز شک شدید و بیمارگونه ی رزماری. بیننده نمی دونه باید همراه رزماری شک کنه یا این که رزماری رو دچار دیوونگی و پارانویای شدید بدونه، در حالی که به جز یه حس غریب که تو فیلم جریان داره همه چیز درست به نظر می رسه و آدم رو به سمتِ متوهم شدن رزماری هدایت می کنه. و وقتی تماشاگر می پذیره که همه چیز توهم رزماری بوده، سکانس یکی مونده به آخر - : دی - فیلم غافلگیر کننده ست.
کودک رزماری اولین فیلم جدی سینما راجع به شیطان و شیطان پرستی بوده. همین فیلم مقدمه ای شد برای فیلم های ترسناک و با مضمون شیطان و شیطان پرستی نظیر جن گیر. تو کودک رزماری خبری از صحنه های چندش آور، تخیلی و معمول سینمای ترسناک نیست. حس تعلیق و ندونستنه که شما رو دچار اضطراب می کنه.
حتا اگر به مفهوم فیلم هم توجه نکنیم، این فیلم از لحاظ ساختار، کارگردانی و فیلم نامه قوی و درخور توجهه. هر چند محتوای جالبی هم داره که ساختار خوب فیلم ارزشش رو تا چند برابر بالا برده. بیشتر تمرکز فیلم روی محتوا رو تو سکانس آخر می بینیم. جایی که رزماری متوجه می شه بچه ی شیطان رو به دنیا آورده و تمام مدت نطفه ی شیطان رو تو خودش حمل می کرده و آدمایی اطرافش رو پر کرده بودن که همه شیطان پرست و فاسد ن. حتا گای هم در ازای پول و موفقیت خودش رو به این آدم ها فروخته. رزماری می فهمه که مادر یگانه فرزند شیطان ه و پسرش قراره معابد، خدایان و خوبی رو نابود کنه و بذر کینه و انتقام رو بکاره. در این شرایط که شیطان و کارهای شیطانی تا این حد جولان می ده، خدا مُرده. رزماری دو تا راه داره. یا به زندگی سابقش برگرده و همه چی رو فراموش کنه و وانمود کنه مادر شیطان نیست، یا این زندگی جدید رو بپذیره و فرزندش رو قبول و براش مادری کنه. در حالیکه هر دوتا راه دردناک و سخته، رزماری راه دوم رو انتخاب می کنه. به سمت گهواره می ره و مادرانه فرزندش رو تماشا می کنه و تکونش می ده.
بازی همه ی بازیگرها، مخصوصن روت گوردون در نقش مینی و میا فارو در نقش رزماری عالیه. لالایی ای که ابتدا و انتهای فیلم پخش می شه، منو مجذوب خودش کرد. :ط بعضی جاها هم از نورپردازی سبز استفاده شده بود که حس غریب فیلم و اضطراب رو تقویت می کرد. کودک رزماری اقتباسی از رمانی به همین اسمه و ظاهرن تو طراحی لباس و خیلی از دیالوگ ها وفادار به کتاب مونده.
هر چند در نهایت این تصور که فیلم روان شناسی بوده از بین می ره، اما سو ظنی که رزماری از خودش نشون می ده نمونه ی خوبی از پارانویای شدید ه و به همین علته که این فیلم رو روان شناسی هم می دونن.
 
بالا