رفتن یا نرفتن؟مسئله ی من این است!

[Pan]

ولی چه جالب که یه 14 ساله راجع به همچین چیزی حق انتخاب داره. حقا که خانواده‌ها متفاوتن.

 

[AhmadKhan]

!?R U Kidding Me
@hossein84​

 

[hossein84]

!?R U Kidding Me
@hossein84​

که چی مثلا؟:-l

 

[amir78]

دبیر ما چند سال امارات بوده و اونجا به بچه های اعضای سفارت درس میداده ، اون که تعریف می کرد میگفت خیلی تجربه خوبی بود( البته اون سر و کارش با ایرانی ها و اعضای سفارت بود)

بچه های اعضای سفارت که تعدادشون خیلی کمه کلی ایرانی اونجا هستن که به این مدارس میرن و حتی تعدادی افغان و تاجیک هم تو مدارس ایرانی درس میخوندن

 

[ravenguard]

بستگی به رشتت و اون جایی که میخوای کار کنی داره.ولی ببین خارج خیلی غربت داره.من خودم تابستون 2 هفته عمان بودم خیلی دلم برای ایران تنگ شد.و اینو هم بگم که سطح علمی ایران(نه نظام اموزشی) از کشور های عربی بالا تره و اگر سطح علمی برات مهمه،ایران بمونی بهتره

 

[Karenn]

ببین اگه تمام مشکلاتی که راجب امارات داری اونایی که نوشتی خوب برو
اولا تسنگه یه سیب تا به زمین برسه هزارتا چرخ مس خوره تو ام گه تلان ۱۳ ۱۴ سالته تا بتونی نقشه هاتو عملی کنی هزار باز عوض میشن
و اماراتم ارتباط خوبی با اوروپا و آمریکا داره
پس برا اپلای خوب کارت سخت نمیشه
از طرفی اگه با فرهنگ عرب و زبان عربی مشکل داشته باشی داستان جدایی داره
و زندگی کردن با خواهر برادرتم میتونه خیلی جالب ( و چالش بر انگیز ) باشه که اونم باحاله

 

[Farnaaaz]

باید توجه کنی که موندن با پدر مادر خیلی راحت تر از زندگی با خواهر برادره. من خودم یک ماه مامان بابام نبودن، زندگی با داداشم واقعا سخت بود چون هم زمان مدرسه هم میرفتم. وای ب حال اینکه چند سال هم از پدر مادرت دور باشی.
و نکته بعد: ما تو ایران داریم تو یه حباب زندگی میکنیم که خارج شدن ازش خیلی سخته. اما کشورهایی که گفتی، مراودات بین المللی بیشتری دارن. و اپلای کردن و ارتباط با مجموعه های جهانی راحت تر خواهد بود.
میتونی ب انتخاب خودت هم تو مدرسه های سفارت و هم بقیه مدرسه ها درس بخونی و خب یکی رو میشناسم ک قطر تو مدرسه انگلیسی زبان درس میخوند و واااقعا مدرسه خفنی بود.

خارج شدن از چارچوب سیستم آموزش و فرهنگ کشور خودت، میتونه برات تجربه های خیلی خوبی رو به همراه بیاره. دیدت رو گسترش بده و با افق های جدیدی رو به روت کنه.

 

[نمیدانم]

قطعا کنار مادر و پدرت آسیب کمتری میبینی ...
از طرفی خیلی هم دغدغه تحصیل نداشته باش. همه چیز علم نیست.... اگر آدم با سواد و با استعدادی باشی هرجا باشی میبرنت میخرنت... و فکر و اندیشه ات رو میتونی پیاده کنی... بیشتر به فکر رشد شخصیت و اندیشه خودت باش هرجای دنیا که هستی... شخصیتت که بزرگ بشه..یه موقع تصمیم میگیری که الان بمونی ایران(بعنوان وطن) یا حتی بری یک کشور جنگ زده داغون بیشتر به اهدافت نزدیک تر میشی تا مثلا بری کانادا!
و در آخر بنظرم حتما پیش یک روانشناس برو یکم روحیات و ابعاد شخصیتی ات رو بسنج! و حتما با مادر و پدرت مشورت کن.

 

[ای فر]

خیلی خودتو درگیر نقشه زندگی نکن چون نهایتا نقشت سیر درس بخونم فلان دانشگاه ،فلان رشته قبول شم یا مثلا فلان کشور اپلای کنم رو طی میکنه که تغییر محل زندگیت باعث غیر ممکن شدن هیچ کدوم از اینا نمیشه بلکه فقط یکم کارت سخت تر یا اسون تر میشه که به نظرم کارت اسون تره ...
اگه بری که خب کلی تجربه جدید در انتظارته(طبیعتا چالش های زیادی هم خواهی داشت ) حمایت پدرو مادرت( هر لحاظ ) از نزدیک داری، احتمالا شرایط تحصیلی بهتری خواهی داشت ،برای اپلای کردن راحت تری و.... ولی خب اب و هواش و فرهنگ و ادماش فرق داره و ببین میتونی باهاش کنار بیای یانه ..
از طرفی هم اگه بخوای بمونی که باید بگم زندگی کردن با خواهر و برادر به خودی خود مکافاته تازه اگه پدر و مادر نباشن و خواهر، برادرت مشکل داشته باشی (حتی خیلی کم )که نور علی نور میشه (شایان به ذکر است که نبود مامان بابا بسی سخته از رفت وامد و تهیه وسایل بگیر تا گنده گنده هاش ) ولی همین خودش یه نوع استقلاله که قبل ۱۸ سالگی میتونی به دستش بیاری
خودت باید جنبه های خوب و بدش رو سبک سنگین کنی تا به نتیجه برسی ولی نظر شخصیم اینه که بری ته تهش خوشت نیومد یه سال دیگه برمیگردی دوباره ... (با تجربه یک سال زندگی خیلی متفاوت ...)

 

[hossein84]

اینه که بری ته تهش خوشت نیومد یه سال دیگه برمیگردی دوباره ... (با تجربه یک سال زندگی خیلی متفاوت ...)

بسیار عالی بود.میشه گفت بهترین راهنمایی بود. خیلی ممنونم.

 

[موازی]

یه شخصی تو یوتیوب هست به نام خالد ابوامر -مطمءن نیستم اسمش همین بود یا نه ولی سرچ کنی احتمالا راحت پیداش کنی- که درمورد امارات متحده و دبی و زندگی روزمرشون و اینا فیلم میذاره. فوق العادست. آدم این همه پیشرفت تو این کشورا میبینه واقعا نسبت به ایران ناامید میشه. به نظرم اونا خیلی بیشتر از ما سعی میکنن زندگی کنن و انسان باشن. حالا نمیدونم ویدیوهاش تا چه اندازه درمورد همه جای امارات صدق میکنه ولی خیلی متفاوت هست نسبت به چیزی که ما فکر میکنیم و تصور میکنیم عربا همشون شیخ پولدارن و همه فکرشون خوش گذرونی و عیاشیه. قطعا آدمای اینطوری هم دارن ولی جووناشون بیشتر تحت تاثیر فرهنگ غربی و تلاش و پیشرفت و اینا قرار دارن. و اینکه آدما از ملیت های مختلف اونجا زندگی میکنن که خیلی تاثیر گذاشتن.
یه چیز جالبی که دیدم اینطوری بود که یه سری ورزشگاه داشتن که از انرژی ای که آدم از دویدن رو تردمیل میسوزونه واسه تولید انرژی و برق استفاده میکنن. تجربیاتی که میتونی از زندگی کردن تو همچین جایی به دست بیاری خیلی هیجان انگیز و مفیده

 

[mrezaas]

ببین عزیز من
من امارات رفتم کشور خیلی عالی هست و میشه گفت اصلا کشور عربی نیست!
از بس سرمایه گزاری شده روش و داره روز به روز هم بیشتر میشه....پیشرفت امارات رو واقعا باید تحسین کرد و به نظر من از کشور های اروپایی چیزی کم نداره...
برای کنکور هم میتونی کنکور ایران رو از همونجا بدی...
من اگه بودم تو موقعیت تو میرفتم چون هم تجربه جدیدی هست و هم خیلی راحت تر از ایران بعدا اگه خواستی متونی مهاجرت کنی
به هر حال تصمیم خیلی ریسکی نیست به نظر من با شرایط شما
نهایتش یک یا دو سال میری اونجا میبینی دوست نداری بر میگردی ایران...خرجش یه بلیط هواپیماست!
در ضمن امضای من میتونه برای شما هم صدق کنه
موفق باشی

 

[hossein84]

دوستان مرسی از پاسخ های شما!
از امروز بنده بن دائم میشوم.(بن درخواستی) دلیلش هم توی اونجا گفتم!
از همتون ممنونم.
خدا مراقبتون باشه!

 

[mahta.e]

درود
نکته ی بسیار مهم:لطفا از اول تا آخر متن را بخوانید و حتما برای من نظر محترمتون رو ارسال کنید!
(مسئله ی مرگ و زندگیه)
پدرم یک ماهی است که در حال جستجوی شغل جدید در خارج از ایران است.
الان از چند تا کشور براش قبولی فرستادن(امارات متحده ی عربی-مالزی-قطر و .. (فقط و فقط کشور های عربی را درخواست داده) حالا احتمالا بریم امارات متحده ی عربی.
توی گوگل کروم رفتم درباره ی امارات متحده ی عربی تحقیق کردم.به نظر جای بسیار خوبی برای زندگی می باشد.و از لحاظ گیمینگ مثل (قیمت خوب قطعات pc و کنسول بازی و همینطور ping عالی تر نسبت به ایران و دیگر مزایا نسبت به ایران)
اما مشکل من اینه که از قبل نقشه ی زندگمیو کشیدم. و اگر برم باید نقشه ی زندگیمو از اول طراحی کنم. (نکته جهت بعضی مشکلات از گفتن این نقشه به شما معذورم.
بزرگترین مشکلم اینه که اونجا مدارسش خوبه یا نه؟
و اینکه کنکور دارن؟ و اگر ندارن ، چی دارن؟
وضعیت شغلی چطوره؟
شنیدم زبان مدارس اونجا به انگلیسی هست. (بسیار عالی)
و اگر بخواهم نروم باید در ایران همراه با خوهر بزرگم که دانشگاهیه و برادرم که یازدهیمه بمونم)
و اگر بروم باید با برادر کوچکم و پدر و مادر اونجا بمونم.
مدت زمان موندن هم حداقل 2 سال و حداکثر ( غیر قابل پیش بینی می باشد)
خودم هم کلاس هشتم هستم.
و اگر نکته ای بلد بودید که به نظرتون به کارم میومد حتما یا در اینجا یا در پیام خصوصی به من بگویید!
و اگر تجربه ی سفر به کشور هایی را که گفتم را داشتید حتما و حتما به من بگویید که از تجربیات خوب شما استفاده کنم!
در صورت اینکه با جمهوری اسلامی مشکل دارید ، الکی و بی دلیل به من نگویید که بروم!

ب نظرم اول از همه مهم خودتی
اگر میخوای بری اونجا دو سال بمونی و بعد برگردی ایران شرایط واقعا برات سختا ب نظرم و بهتره این کار رو نکنی یا اگرم میخوای بمونی اونجا باید ب خودتو شرایطتت نگا کنی مثلا اگ من بودم میرفتم و اونجا میوندم بعدشم واسه امریکا یا اروپا اپلای میکردم ولی خا شاید عقاید تو و لایف استایلت متفاوت باشه با من و اصلا سبک زندگی اروپاییو اینارو نپسندی باید ببینی خودت چی دوس داری^_^