مشاعره

[Mamad2]

میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است

 

[Dante]

تو از تمامی من ، عشق را نمی بینی
من از تمامی تو ، داغ دیده می خندم

 

[Farnoosh_mb]

مي روي و گريه مي آيد مرا
ساعتي بنشين که باران بگذرد
امير خسرو دهلوي

 

[Farnoosh_mb]

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

حافظ

 

[Dante]

تو در مسافت بارانی
و غم درشکه ای از اشک است
و اشک شیهه ی کوتاهی
من و تو آخورمان مرگ است
از این درشکه بیا پایین
تو نیز شیهه بکش گاهی

حسین صفا

 

[احسان از نوع قیچی ساز]

یک چند که سرمست زان باده بگشتیم
پیمانه شکسته .ره یار به نسیان برفتیم

خودم (احسان اشنا)

 

[aidamj]

می مال پنهان گوش جان می نه بهانه بر کسان
جان رب خلصنی زنان ولله که لاغست ای کیا

مولانا

 

[احسان از نوع قیچی ساز]

اگر دل خراب گردد ز رویت
ندانند طبیبان درمان دل را

خودم (احسان اشنا)

 

[mosiano]

اگر دل به بوی نافه گل مست گردد
حرام است برساند تطمئنی به قلوب خویش را

خودم (احسان اشنا)

اگر داری تو عقل و دانش و هوش
بخر هوندا، بزن هندل، بپر روش

 

[احسان از نوع قیچی ساز]

اگر داری تو عقل و دانش و هوش
بخر هوندا، بزن هندل، بپر روش

معنی داشت

 

[aliiii9]

شب فراق نداند که تا سحر چند است
مگر کسی که به زندان عشق در بند است
سعدی

 

[aliiii9]

دانی که چرا سر نهان با تونگویم؟
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری
مولانا

 

[احسان از نوع قیچی ساز]

یکی از عقل می گوید یکی وزعرش میگوید
مرو سوی دل انان که سر عشق نشناسند
احسان اشنا(خودم)

 

[aliiii9]

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند بر رضای یار
سعدی

 

[Farnoosh_mb]

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد

جز غم که هزار آفرین بر غم باد



مولانا

 

[احسان از نوع قیچی ساز]

دست افشان بریز ساغر هستی دل ما
اندر خم ان کاسه لبریز دل ما
تا پر شود اندر ره ان . دل ما
بگرفت زان باده سماعی . تن ما

خودم(احسان اشنا)

 

[mohad_z]

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست
حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

حافظ

 

[Farnoosh_mb]

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

 

[n._.a.m]

توانا بُوَد هر که دانا بُوَد
ز دانش دل پیر برنا بُوَد
فردوسی

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدارا
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[Farnoosh_mb]

از دوست به يادگار دردي دارم
كان درد به هزار درمان ندهم

مولوي